Joint ගැසීම සහ අපි

මේ ලිපියේ මාතෘකාවට අදාළ වෙන ඉංග්‍රීසි වචනයේ තේරුම සමහර දෙනා තේරුම් ගන්නේ ඉංග්‍රීසියේ තියෙන තේරුමෙන්මයි. නමුත් මාතෘකාවත් එක්කම ගැලපුවාම ඒකේ අදහස වෙන එකක් බව පැහැදිලි වෙන්න ඕනේ. ඇත්තෙන්ම මොකද්ද මේ ජොයින්ට් කියන්නෙ? සාමාන්‍යයෙන් නම් තේරුම මූට්ටුවක් නැත්නම් පුරුකක් වගේ දෙයක්. ඒත් මේ කියන්නේ "ඉංග්‍රීසි බාසාවේ එන වචනයක් සහ අපි" ගැන නෙවෙයි. සමාජයේ සමහර දුරාචාරයට බැඳිලා ඉන්නා කීප දෙනෙක් කරනා දෙයක් ගැන. හැබැයි සමහරු මේ වචනය මෙහෙම දුරාචාරී වැඩකට පාවිච්චි කරන බවක්වත් දන්නේ නෑ. මමත් දැනන් හිටියේ නෑ මීට අවුරුදු දෙක තුනකට කලින්. නමුත් දැන් නම් හොඳට දන්නවා.

ජොයින්ට් විදියට මේ කියන්නේ ගංජා හෙවත් කංසා වලට. මත් ද්‍රව්‍යයක් කියලා දැන් නම් දන්නවා ඇති නේ ඔයාලා. මට මේ දේවල් පාවිච්චි කරන කිහිප දෙනෙකුත් ආශ්‍රය කරන්න ලැබිලා තියෙනවා. ඒත් කවදාවත් පාවිච්චි කරල තියා කරන්න හිතලාවත් නැහැ.

මේවා සමාජයේ බෙදාහරින්නේ බොහෝමයක් වෙලාවට කොළඹට එපිට පළාත්වල ඉඳලා. සමහරු කොළඹ වැඩ කරාට පදිංචිය බොහෝ දුර ප්‍රදේශ වලයි. ඉතින් නෑගම් යන ඔය දුරාචාර වලට යොමු වුන උදවිය පැකට් විදියට මේවා අරන් ඇවිත් අප්‍රසිද්ධියේ පාවිච්චි කරනවා. ඇත්තටම මේ පැකට් පොලිතීන් වලින් ඔතපු නිකන් තණකොළ වගේ පිටතට පේන වේලපු කොළ ජාතියක්. දුර ගමන් යන බස් වල එහෙම යද්දී සෝදිසියෙන් ඉන්න වේවි. තමන්ගේ ගමන් මල්ලට මේ වගේ ගුලියක් වගේ පාර්සලයක් ඇවිත් තියෙන්න පුළුවන්.

සාමාන්‍යයෙන් නිවෙස් වලදී නම් මේ වගේ දේවල් පාවිච්චි වෙනවා අඩුයි. බොහෝ වෙලාවට නේවාසිකාගාර, බෝඩිම් නිවාස, විනෝද චාරිකා ආදිය වලදී මිතුරන් රැසක් එකතු වෙන අවස්ථා වලදී තමයි මේවා පාවිච්චියට ගැනෙන්නේ. සමහර විට තමන්ගේම යාළුවෙක් බෑග් එකෙන් එළියට මේ පැකට් එකක් ගන්නකම් තමන් ඒ යාළුවාව මේ වගේ දුරාචාරයකට යොමු වෙලා ඉන්නවාය කියලා දැන ගන්න එකක් නෑ.

මේ ජොයින්ට් ගහන්නේ කොහොමද කියලා නම් මම දන්නේ නෑ. මොකද මම ඒ ගැන අමුතුවෙන් හොයන්න ගිහින් නොමැති වීමත්, එය කරනා හැටි දැක නොතිබීමත් නිසා. මා දන්නා තරමට පිච්චීමක් වගේ දෙයක් මාර්ගයෙන් එන දුම ආග්‍රහණය කරලායි මේ දේ කරන්නේ. මේ මට ඇසුන දේවල් වලින් මා නිගමනය කල දෙයක් විතරයි.

මේ දේවල් කරන අය කියන විදියට නම් මේ දේ කරාම තමන්ට හරියකට කෙලින් ඉන්නත් බැරි තරම්. ඒත් ඒ වගේ වෙලාවට කරන වැඩ නොහොත් මන්ද මානසිකත්ව ක්‍රියාකාරකම් ඒ ඒ අය අතරේම විහිළුවට තහළුවට නිතර පත් වෙන්නක්. මේ නිසා ඔවුනොවුන් ලබනා සහනය සහ සැපය නම් ඉතාමත්ම උපරිම එකක්. ඒත් සිහි විකල්ලෙන් ලබනා සැපයක්.

කෙනෙක් බොන්නට පුළුවන්. කෙනෙක් සිගරට් බොන්නට පුළුවන්. වාසිය තකා මේ දෙකම සාධාරිනීකරණය කරන්න සමාජයේ ඕනෙම කෙනෙක්ට පුළුවන්. ඒත් ඔය දෙකෙන් ඕන එකක් කරනා කෙනෙක්ට ජොයින්ට් ගැසීම තවත් මහා ලොකු වීර කමක් වනවා මිසක අවදානමක් බව වැටහෙන්නේ නම් නෑ. ඇත්තෙන්ම ඒ වගේ දෙයක් තේරුම් ගන්න වැටහීමක් තියෙනවා නම් ඔය දහ ජරාව පාවිච්චි කරන්නේ නැහැ නෙ ඉතින්.

එදා වේල කාලා බීලා ඉන්න සල්ලි බාගේ නැති උදවිය මේ ඕනෑම දුරාචාරයක් කරන්නට සතියක්, මාසයක් කාලා බීලා ඉන්න තියෙන වැටුප නාස්ති කරද්දී මට, මම ගැන ගොඩාක් ලොකු සතුටක් දැනෙනවා. මොකද මම මගේ මුදලින් අනුන්ට උදව් කරන නිසා. ඒත් ඉතින් සමාජයේ ඉන්න දුරාචාරී පුද්ගලයන් සමාජයෙන් ඈත් කරන්න නම් අපිට බැහැ. ඒක ඔවුනොවුන් තේරුම් ගන්නා කාලය එන කොට ජීවිතේ හොඳම හරිය සහ මුලින්ම විනාශ කරගෙන අවසන් කරගෙනත් ඉඳීවි. මොනා කරන්නද?