Save Sri Lanka

Drop the political view you have been carrying over your head for generations and your parents have implanted on you. The longer you see things through a coloured spectacle, the more you and this entire country suffer the consequences of illogical and irrational decisions you take towards your own benefit, say your belly and bellies waiting to be fed. Learn to accept the reality based on evidences and through logical analysis. Loosen the clasp you have set on politicians and parties. Because neither of which has proven evidently that they are capable of filling anyone's table for dinner.

Don't be a proud culprit of pushing this whole nation towards one burning hell, which you have been repeating for years, may be decades, as a result of blindly following a pointless political view. Plenty of similar examples can be dug up from the recent past, which supplement this scenario, and for doing so you have paid the price anyway. If people are the ultimate entity that pays for it, then there is no use cheering for 225 members who keep wasting the country's resources. Your stupid devotion is their food.

However it is evident with great enthuse, your poor and lame thinking has always been looking forward to feed the justification of thousands of wrongs, weighing more on some positive deeds done by politicians in the past. Generations past, this has now settled deeply in the blood in such a way where you see blacks as whites, and nobody bothers to change it while expecting a true change. Sri Lanka doesn't require the expertise in politics for which has done nothing much so far throughout the span of 70 years. It's high time this country as one must work together for re-establishing and strengthening its core pillars that holds the nation; democracy, economics and law and order, and to appoint a leader followed by a productive crew to make sure the country moves forward with dignity and prosperity.

Remember, "when the country runs backwards, despite who rules it, it drags you with it". It is time to take grounded decisions and valid actions to end this cycle of transferring power between two parties as per your personal interest. Your personal interest is not everyone's cup of tea. Therefore on social media networks as well as in real life, behave like educated humans being who have a brain. At the end of the day there is nothing to be proud of looking at the idiots in the parliament. It represents you and your idiocy. Therefore in the next term, if you remain to select at least 100 people out of those who raise hell inside the parliament, you make sure this country will stay doomed for eternity.

Rich and Poor

We think we have a better life than others or we are trying to be more prosperous with what we earn day by day, but still we complain each other for the mistakes and faults that cause the loss of that satisfaction and comforts we earn even by a needle point.

Some forget their roots and try to claim themselves as rich like they have descended the land from heavens. They may be having six figure salaries that make them so proud or kings in their whole generation. But they have no true satisfaction other than something they have earned hard days and nights to foresee the future with filled wealth and reputation which dissolve one day.

The biggest difference between the rich and the poor is that. The poor is quite happier than the richest since they have nothing to lose or protect, but the simplicity in life with enough comforts and aspirations become their biggest strengths compared to those who work day and night spending less time for their beloved ones and care about own people.

Life becomes easy when there are less responsibilities to handle and less people to deal with. But a family should be the ultimate goal for everybody which must not only be tended with monetized comforts that may equip the four walls. Being rich makes people reach the limits that they have never thought before, while those limits being risen by the amount they earn. And that cycle cannot be discontinued if there is a hunger for notes and cents.

Therefore never blame for losing any comfort, never feel ashamed of having a bad history or roots with poverty. Always note to yourself that your character will be tarnished only when you forget your roots and try to live like a king forgetting the levels below you.

ප්‍රාතිහාර්ය වලටයි අපි ආස

ප්‍රාතිහාර්ය කියන්නේ හැමෝම ආස කරන දෙයක්. මොන රටක වුනත් ඕනෑම මනුස්සයෙක් කැමතිම දෙයක් තමයි ප්‍රාතිහාර්ය කියන්නේ. ප්‍රාතිහාර්ය දකින්නට කැමති පිරිස් තමයි සමාජයේ වැඩියෙන්ම දකින්න පුළුවන් වෙන්නේ. ඊට අමතරව ප්‍රාතිහාර්ය කරන්න පුළුවන් පිරිස් ඉන්නේ බොහෝම කලාතුරකින්. ඒ විතරක් නෙවේ. ප්‍රාතිහාර්ය ඉබේටම සිද්ධ වෙන අවස්ථාවලුත් තියෙනවා. ඒත් ඒවාත් අර මුලින් කියපු ප්‍රාතිහාර්ය කරන මිනිස්සු වගේම දුලබ දෙයක්. සාමාන්‍යයෙන් කෙනෙක්ට කරන්න බැරි දෙයක් සිද්ධ කලොත්, සිද්ධ වුනොත් ඒ වගේ දෙයක් ප්‍රාතිහාර්යයක් විදියට හඳුන්වන්න පුළුවන්. බොහෝ කාලයක් තිස්සේ කරන්නට බැරිව තිබූ දෙයක් යම් කෙනෙක් කලොත් ඒක ප්‍රාතිහාර්යයක් විදියට සමාජයේ ජීවත් වෙන මිනිසුන් තීරණය කරන්නට පෙළඹෙනවා. ඒක හරිම සාමාන්‍ය අර්ථ දැක්වීමක්. ඒත් විශ්වකර්ම ප්‍රාතිහාර්ය සිදු කරන මිනිස්සුත් සමාජෙ ඉන්නවා. හරියට දශක තුනක් තිස්සේ මේ රටේ තිබුණු යුද්ධෙ ඉවර වීම ප්‍රාතිහාර්යයක් විදියට සැලකීම.

නිකමට අපි මේ ප්‍රාතිහාර්ය ඉංග්‍රීසියට පරිවර්තනය කලොත් කියන්නේ "Miracle" (මිරකල්) කියලා. එහෙමත් නැත්නම් සමහර ප්‍රාතිහාර්ය "Magic" (මැජික්) කියලාත් කියන්න පුළුවන්. ඒත් ප්‍රශ්ණය නම් මිනිස්සු ඇයි ප්‍රාතිහාර්ය වලට මේ තරම් කැමති කියලා. මේ ප්‍රාතිහාර්ය දැකීමෙන් තමන්ට හරි අනුන්ට හරි සිද්ධ වෙන ඵ්හලය මොකද්ද කියලා තමයි ගැටළුව. පෙළක් වෙලාවට රටක ජනතාවට ප්‍රශ්ණ ගැටළු ඇති වෙලා තියෙන සමයක් වුනොත් රජයේ හරි සමහර පිරිස් හරි තමන්ගේ ජනප්‍රියතාව, ලාභ ප්‍රයෝජනය තකා රටවැසියන්ට ප්‍රාතිහාර්ය පෙන්වන්න උත්සාහ කරනවා. මේ කියන්නේ ක්‍රිකට් ක්‍රීඩා තරඟ පෙන්වීම ගැන නම් නෙවෙයි. හැබැයි කාලේ හැටියට ඒ වගේ තරඟයක් දින්නොත් නම් ප්‍රාතිහාර්යයක් වෙන්නත් පුළුවන්. කොහොම නමුත් මේ ලිපිය ලියැවෙන්නේ අපේ බෞද්ධ ජනතාව වෙනුවෙන්. මොකද ඔවුන් තරම් ප්‍රාතිහාර්ය පසු පස හඹා යන පිරිසක් මේ රටේ වෙනත් නැති තරම්. ලැබෙනා තැනකින් ඕනම කැප කිරීමක් කරලා ලබා ගන්න හැකි නම් අපේ බෞද්ධ ජනතාව ඕනෑම දෙයකින් රවටන්නට හරිම ලෙහෙසි පහසු පිරිසක් වෙලා දැන් බොහෝම කාලයක් ගත වෙලා.

බෞද්ධ නීති වල සඳහන් එක් කරුණක් තමයි භික්ෂූණ්ට ජනයා තමන් කෙරෙහි පැහැදවීමට හෝ බුදු දහමට නැඹුරු කර ගැනීමට ප්‍රාතිහාර්ය පෑම තහනම් වීම. එය මනාව පෙනෙනා අවස්ථා විදියට බුදු රජාණන් වහන්සේ විසින් යමා මහ පෙළහර කීප විටක් පමණක් පෑම සඳන් කරන්න පුළුවන්. ඒවා පෑවේ අනුන් තමන් කෙරෙහි පහදවා ගැනීමට යැයි යමෙක් පවසනවා නම් ඊට හොඳම පිළිතුර වන්නේ උන්වහන්සේ එම ප්‍රාතිහාර්යය පෑවේ මානය බිඳිමට හෝ, නොදැමිණු පුද්ගලයින් දමනය කිරීමට යන්නයි. තවත් එක් උදාහරණයක් හැටියට ගඟකින් එතෙරවීමට භික්ෂු සංඝයා පිරිවරාගෙන සිටියදී බුදු රජාණන් වහන්සේට එක් භික්ෂුවක් සෘද්ධියෙන් ගඟ එතෙර නොවන්නේ මන්දැයි විමසූ විට තොටියාගෙන් ගඟ තරණයට වැය වන මුදල කොපමණදැයි විමසා ලැබුණු පිළිතුරෙන් එවන් සෘද්දියක වටිනාකම අද වටිනාකමෙන් නම් සත පහක පමණ වටිනාකමක් බව පෙන්වා දෙන්නට යෙදුනා. මෙයින් පැහැදිළි වෙන්නේ බුදු රජාණන් වහන්සේ ප්‍රාතිහාර්ය පෑම පිළිබඳව දරා ඇති අදහසයි.

එහෙම නම් බෞද්ධයා ප්‍රාතිහාර්ය, විජ්ජා රස විඳීමට පුරුදු වුනේ කෙසේ ද? ඒවා පසුපස දුවන්නට හුරු වූයේ කෙසේ ද? පළමු හේතුව නම් අන්‍යාගම් පසුපස උදව් ඉල්ලා, බලාපොරොත්තු ඉටු කර ගැනීමට, නැති වූ දේවල් ලබා ගැනීමට, ලාභ සත්කාර ලැබීමට යාමයි. අනෙක් හේතුව විවිධ පුද්ගලයන්ගේ කටකතා, ප්‍රකශ හිස් මුදුණින් පිළිගෙන ඒවාට අනුගත වෙමින් මේවා දැකීමට ප්‍රිය කිරීම. විශේෂයෙන් ජ්‍යෝතිෂවේදීන් නින්දෙන් අවධිව ලෝකයටම කියා පාන ඔවුන් නින්දේ දී දකිනා මනෝ විකාරී සිහින වලට අනුව කරනා ප්‍රකාශ. මෑතකදී ද එවන් අවස්ථාවක් උදා වුනේ බුදු පිළිම වලින් රැස් විහිදෙන බවක් කියූ හෙයින්. වරක ද අපේ බෞද්ධ බැතිමත්, ශ්‍රද්ධාවන්ත ජනතාව වැස්සකටවත් ගොඩ නොවදින ගමේ පන්සලට දිව ගියේ එසේ බුදු පිළිම වලින් විහිදෙන බුදු රැස් දැකීමටය. නිතර බණ අසනා එවන් බොදු ජනතාවක් ඇත්තේ මෙරට පමණක් කියා සිතීම ද දුක්බර තත්ත්වයකි.

එසේ නම් කළ යුත්තේ කුමක් ද? ඇත්තෙන්ම ආශ්චර්‍ය, ප්‍රාතිහාර්ය දකින්නට අවශ්‍ය නම්, තමන් ඉවැරදිව ජීවත් වීම ම බෙහෙවින් ප්‍රමාණවත්. පන්සිල් රැකීම ම ඒ සඳහා ප්‍රමාණවත්. වචනයෙන් පිළිමයක් ඉදිරියේ සමාදන් නොවුනත්, තමන් තමන්ටම බොරුවක් වංචාවක් නොකර හිතෙන් එම පන්සිල් රැකීමට සිතා ගෙන ඒවා පිළිපැදීම ම බෙහෙවින් වටිනා දෙයක්. ඊට හේතුව ප්‍රාතිහාර්යය දකින්න ලැබෙන්නේ වෙන අන් යමෙකු හරහා හෝ අජීවී වස්තුවක් හරහා නොවීමත් ඒ තමන් තුලින් ම වීමත්. සායි බාබා පරළෝසැපැත් වූ විට හඬා වැළපුණු, දෙවියන්ගෙන් දරුවන් ලැබීමට, හොරු සෙවීමට, වශී බන්ධන කර ගැනීමට, පැතුම් ඉටු කර ගැනීමට දේවාල වලට ගොස් වැඳ වැටුනු ශ්‍රී ලාංකික බෞද්ධයිනි, බුදු රජාණන් වහන්සේ අනුව යමින් වෙන අන් අයගේ ආශ්චර්ය වලට ලොබ බැඳ ඔවුන්ගේ සරණ පතාගෙන ගිය ඔබ සැවොම බුදු දහමටත් බුදු රජාණන් වහන්සේටත් ප්‍රසිද්ධියේම අපහාස කළ ඇත්තෝ බව වටහා ගැනීම වැදගත් බව මතක තියා ගන්න.

නුගේගොඩ රාත්‍රී ලිංගික සේවා

මාතෘකාව දුටු සැණින් බොහෝමයක් දෙනා මේ ලිපිය කියවන්නට හිතාගෙන මේ පැත්තට එන්නට පුළුවන්. එනමුත් මේ පිළිබඳව අවධානය යොමු කළ යුත්තේ ඔබත් මේ දෙවල් හා සම්බන්ධ අයෙක් නම්, මේ දේවල් පසුපස හඹා යන අයෙක් නම් පමණයි කියාත් කිව යුතුයි. මන්ද යත් මේවා අද පමණක් නොව ලෝකයේ පැරණි‍ යැයි කියනා රැකියාවේම ව්‍යාප්තියක් ලෙසට හඳුන්වන්නට පුළුවන් දේවල් නිසා. ඒ වාගේම අති විශාල ආකාරයෙන් කාලයක් තිස්සේ අද වෙන විට විශාල හිස එසවීමක් සිද්ධ වෙලා තියෙන දේවල් තමයි මේ. එසේ කීමට හේතුව, පසුගිය කාලයේ දී එවන් ප්‍රවෘත්ති බොහෝමයක් ජන මාධ්‍ය ඔස්සේ අසන්නට දකින්නට අප හැමෝටම ලැබුන නිසා.

ඒත් මේ ලිපියෙන් කියන්න යන්නේ මටත් මාගේ මිතුරෙකුටත් දකින්නට ලැබුනු, තවමත් දකින්නට ලැබෙන දේවල් කීපයක් ගැන පුංචි අවධාරණය කිරීමක්. සමහර විට ඔයාලාත් දැක තිබෙන සුලභ දසුනක් විය හැකියි. නමුත් මේ පිළිබඳව මීට පෙර කිසිවකු කතා කර තිබෙනවාද යන්න කිව නොහැකියි. සමහර විට සමහරෙක් මේ ගැන ප්‍රශ්ණ කරන්නටත් පුළුවන්, මේ දේවල් ඒ අදාළ පුද්ගලයන් හට ජීවිකාව ලෙස කරගත්තාට වරදක් නැති ලෙසත්. ඒත් මේවායෙන් සිදු වෙන සමාජයේ ගැටළු සහගත සිදුවීම්, අවස්ථා එන්න එන්නම වැඩි වීමයි ප්‍රධානම කරුණ.

මේ තාක් මේ ලිපිය කියවපු හැමෝටම තේරුම් යන්නට ඇති මේ කියන්න යන්නේ ගණිකා වෘත්තිය පිළිබඳව බව. සාමාන්‍යයෙන් අප දන්නා තරමට මේ වෘත්තිය ඈත අතීතයේ සිට ම පවත්වාගෙන පැමිණියේ කාන්තා පාර්ශවය විසිනි. නමුත් බොහෝ විදේශයන්ගේ නම් මේ තත්ත්වය මඳක් වෙනස්. ඒ මන්ද යත් මෙය කාන්තාවන්ට පමණක් සීමා නොවුන පුරුශයන් පවා වැළඳගත් වෘත්තියක් වී තිබීම. ඒත් ඒ ප්‍රවණතාව අප රටේ කුමන තත්ත්වයේ තියෙනවාද යන්න පිළිබඳව නම් සොයා බැලිය යුත්තක්. නමුත් දත යුතු කරුණ නම්, ඒ පාර්ශවයේ දායකත්වයත් යම්තාක් දුරකට මෙරට සිද්ධ වන බව.

පිටකොටුව වැනි තදාසන්න ප්‍රදේශ වල මේ වෘත්තිකයන් බහුලව දැක ගන්නට හැකි වුවත්, හොඳින් නිරීක්ෂණය කළ හොත් අනෙක් තදාසන්න නොවෙන ප්‍රදේශ වලත් දැක ගැනීමට හැකි වේවි. ඊට හේතුව නම්, මුලින් සඳහන් කළ ඇසින් දුටු අත්දැකීම. නගරබද ප්‍රදේශ වල කාන්තා සේවකයින් දැක ගැනීමට නිතර අවස්ථා උදා වනවා. ඒ බොහෝ වෙලාවට අඳුර වැටීගෙන එන අවස්ථා වලදී. එය සාමාන්‍ය දෙයක්. නමුත් වෙනස නම් මෙයයි. මුලින් සඳහන් කළ නුගේගොඩ නගරයේ කාන්තා මෙන්ම පුරුශ ලිංගික සේවකයන් පවා රාත්‍රී කාලයේදී තැන් තැන් වල රැඳී ඉන්නා බව දැක ගන්නට පුළුවන්. නමුත් මොවුන් කාන්තාවන් වෙනුවෙන් කැප වූවන් නොවීමත්, සමරිසි පුද්ගලයින් වීමත් තමයි මීළඟ වෙනස් කම. මන්ද යත් මෙම පුරුෂයින් කරා පැමිණෙන්නේ පුරුෂයින් ම පමණක් බැවින්.

කාන්තා ස්වරූපයෙන් හැඳගත් විකෘති මානසිකත්ව ඇති පුරුශ-ලිංගික සේවකයිනුත් නොයෙක් අවස්ථා වලදී දැක ගනීමට අවස්ථාව ලැබෙනවා. නමුත් මෙවන් වෘත්තියක නොයෙදෙන එවන් පිරිස් ද සමාජයේ සිටිනවා. මොවුන්ගේ ක්‍රියාකාරකම් හොඳින් නිරීක්ෂණය කළහොත් බොහෝ දෑ හාස්‍යජනක සිදුවීම් සහ පිළිකුල් සහගත දෑ බව තේරුම් ගැනීමට හැකි වේවි. මන්ද යත් ඒවා මමත් , මිතුරාත් බොහෝ අවස්ථා වලදී දුරින් සිට නිරීක්ෂණය කොට හිනා වූ වාර බොහෝ සේ තිබූ බැවින්. බස් නැවතුම් අසල, අඳුරු ප්‍රදේශ වල මෙවන් පුද්ගලයින් දැකීමට හැකිය. නමුත් දුලභය. කාන්තාවන් ද එසේමය. ඔවුන්ගේ හැඩ රුව, විරූපී දේහ ලක්ශණ, හැසිරීම් සහ නිර්ලජ්ජි ක්‍රියා දැකීමෙන් හැඟී යන්නේ මොවුන්ට කිනම් ආකාරයේ සමාජ රෝගී තත්ත්වයන් වැළඳී ඇත්ද, මෙවන් අය සමග මිනිසුන් අසම්මත ලෙස හැසිරෙන්නට තරම් මන්ද මානසිකත්වයෙන් පෙළෙන්නේ මන්ද යනුවෙනුයි.

තම සහකරුවා හෝ සහකාරියගෙන් හෝ නිසි සතුටක් ලබන්නට බැරි බොහෝ දෙනා මෙවන් පහසු ක්‍රම වලින් මුදල් වැය කොට හෝ නොකොට තම ශාරීරික අවශ්‍යතා පිරිමහ ගැනීමට කිසිදු බියක් ඇති කර නොගැනීම ම පුදුමයට කරුණකි. මැදි වියේ පුද්ගලයින්, ත්‍රී රෝද රථ රියදුරන්, වාහන වලින් පැමිණෙන්නන් මෙලෙස පාරේ සිටින කාන්තා සහ පිරිමි ලිංගික සේවකයන් අසුරු කරන අයුරු දැකීම ම අප්‍රියජනක දසුනකි. ඔවුන් බිලි දෙන්නේ තමන්ගේ පතිවත හෝ පතිනිවත හෝ ජීවිතය හෝ විය හැකිය. නමුත් ඒ තාවකාලික සතුටක් වෙනුවෙනි. මෙය ඔවුනගේ ජීවිකාව විය හැකිය. නමුත් බිඳ වැටෙන්නේ බැඳීම් ය. එමෙන්ම මෙය එක් නගරයක් පිළිබඳව පමණක් විය හැකිය. නමුත් මෙවන් දෑ රටේ ඕනෑම ප්‍රදේශයක පවතින සාමාන්‍ය දේවල් බවට පත් වී හමාරය.

සියළුම ලේබල් බෞද්ධයින් වෙතටයි

වෙසක් පුන් පොහෝ දිනය ඊයේ දිනයේදී උදා වුණා. ඒ සමග ම ඔබ සැමට ම නිවණ කරා සිත යොමු වන, දුරාචාරී සිත් ඇති නොවෙන, නිරන්තරයෙන් සිතේ සතුට පිරී තිබෙන, නිරෝගී, සුවපත් වූ ශ්‍රී සුභ නව බුද්ධ වර්ෂයක් වේවා කියාත් ප්‍රාර්ථනා කරනවා.

ඒ නිමිත්තෙන් මෙසේ පලවන ලිපිය ලිවීමට හේතු වන්නේ එක්තරා ආරවුලකට හේතු පාදක වුනු දේවල් කිහිපයක් නිසාවෙන්. ඒ බුදු දහම ආශ්‍රිතව සිදු වූ එක්තරා අනවශ්‍ය ආරවුලක්. මන්දයත් බුදු දහම යනු එක්තරා සීමාවකට යටත්ව තමන් දන්නා කරුණු පමණක් පදනම් කරගෙන බුදු දහම වැරදි ලෙසින් ග්‍රහණයට ගෙන සිටිනා අයද මේ සමාජයේ සිටිනා බැවින්. එහෙයින් මේ ලිපිය එවන් අයගේ මානසික මට්ටම් පිළිබඳව සිදු කෙරෙනා විචාරයක් ලෙසින් මෙසේ ලියැවෙන වගයි. මේ ලිපිය ලියන මා පාරිශුද්ධ බෞද්ධයෙකු නොවේ. නමුත් එවන් තත්ත්වයකට පැමිණීමට උත්සාහ කරන්නෙකු පමණි. ධර්මය ගැන දන්නා මනාව හසුරවන යම් යම් පුද්ගලයන් ඇසුරෙන් ලද දැනුම් සම්භාරයන් හේතුවෙන් සහ යම් වටිනා බෞද්ධ පොත් පත් කියවීම හේතුවෙන් ලද දැනුම මත මෙවන් ලිපියක් පල කිරීමේ අවශ්‍යතාවද මත ලියැවෙන්නකි මේ.

බුදු දහම තමන් වටහා ගන්නා, තමන්ට ඇසෙනා, තමන් දන්නා අයුරින් වැරදි කොණින් අල්ලා ගෙන අනුන්ගේ වැරදි හොයනා මිනිසුන් උන්මත්තකයන් මෙන් බොහෝ විට සමාජයේ හැසිරෙයි, බැණ වදියි. නිර්මල බුදු දහම යනු අනුන් ගැන, අනුන්ගේ වැරදි නොසොයා තමන් ගැන පමණක් සෙවීමට උපදෙස් දෙන දහමකි. ඒ මන්ද යත්, තමා කරනා දෙයෙහි පල තමාට මිස අන් අයෙකුට විඳීමට සිදු නොවෙන බැවින්. තමන් කරන්නේ යමක්ද, ඊට ප්‍රතිවිරුද්ධව ක්‍රියා කරන්නන් කෙරෙහි ද්වේශ සහගතව හැසිරෙන බොහෝ අය මානසික ලෙඩුන් නොම වේ නම්, පාරිශුද්ධ බෞද්ධයන් විය නොහැක. දිනපතා බුදුන් වන්දනා කළ ද බද්ධ වෛරයන්, අනුන්ගෙන් සිදු වූ වැරදි, අතපසු වීම්, සිතා මතා කළ වැරදි හෝ දිනෙන් දින මතකයේ තබා ගන්නේ නම්, දිනකට තෙවරක් බුදුන් වන්දනා කළ ද ඉන් තමන්ට හෝ අනුන්ට සිදු වන යහපත ඒ ආකාරයෙන්ම සිදු නොවන්නේය. මන්දයත් කෙතරම් පිංකම් කළද, ද්වේශ සහගතව ක්‍රියා කරන්නන් වෛරය පතුරනවා විනා මෛත්‍රීය නොපතුරවන හෙයිනි. යම් පිංකමක් කළ යුත්තේ තමාගේත් අනුන්ගේත් සිත් තුල අවෛරී සිතුවිලි ඇති කරවමින් මිස, තමාගේ උතුම් බව සිතා අනුන් ද ඊට අනුගතව, ඊට බයාදුව, ඊට ගරු කල යුතු යැයි සිතා හෝ අණ කිරීමකින්, බල කිරීමකින්, ඝර්ජනා කිරීම් වලින් නොවේ. එවන් බිය වැද්දීම්, අණ කිරීම් ඇත්තේ හුදෙක් අන්‍යාගම් වල පමණකි; බුදු දහම තුල නොවේ.

තමන් ධාර්මිකව, සැදැහැ සිතින් යමක් කරන්නේ ද ඉන් තමන්ට සහ අනුන්ට අත් වෙන යහපත ගැන පමණක් සිතිය යුතුය; තමන්ට ලැබෙනා ලාභ ප්‍රයෝජන පිළිබඳ බලාපොරොත්තු නොතැබිය යුතුය. යමෙක් බුදු දහම වැරදි ලෙසින් අර්ථ දක්වයි නම්, බුදු දහමේ නාමයෙන් අනුන්ගේ සිත් රිදවයි නම්, තමන් පමණක් නිවැරැද්දක් කරයි කියා සිතා අනුන්ට දොස් පවරයි නම්, එයින් ලද හැකි පල විපාකයන් අනුන් නොව, තමන් ම තනිව අත් විඳිය යුත්තේය. කිමද යත් තමන් වැපිරූ දෙයෙහි අස්වනු තමන් විසින්ම නෙළිය යුතු බැවින්.

නිර්මාංශව යමෙක් සිටී ද එය ඔවුනොවුනගේ අන් සත්ත්වයන් කෙරෙහි ඇති අවිහිංසාවාදී ප්‍රතිපදාව, දයානුකම්පාව සහ සිතුවිල්ල නිසා විය හැකිය. එසේ නැතහොත් වෙනයම් අයෙක් වෙනුවෙන් හෝ වෙනයම් අයෙක් දෙස බලා තමන් විසින් ඇති කරගත් කැප වීමක් හෝ ප්‍රතිපත්තීන් නිසා ද විය හැකිය. එසේ ද නැතහොත් තමන් නිර්මාංශී යැයි අණ බෙර ගසා හෝ තමා ම පිරිස් අතරේ කියා ගනිමින් ගරු නම්බු නාම ලැබීමේ හෝ විශේෂ ප්‍රතිචාර ලැබේ යැයි සිතා සිදු කර ගන්නා පෞර්ෂත්ව වෙනසක් හේතුවෙන් ද විය හැකිය. නමුත් මස් මාංශ අනුභව කරන්නන් හෙලා දකිමින් ඔවුනට නිගා කිරීම බෞද්ධයෙකු සතු විය යුතු ගුණංගයක් නොවේ. හෙලා දකින්නේ නම් ආහාර වෙනුවෙන් සතුන් මරණා ස්ථාන සහ පුද්ගලයින් එවන් හෙලා දැක්වීමකට ලක් විය යුත්තේය. නමුත් සිදු වන්නේ අනෙකකි. මන්ද යත්, බුදු රජාණන් වහන්සේ විසින් මස් මාංශ අනුභව නොකළ යුතු යැයි දේශනාවේ කොතැනකදීවත් සඳහන් කොට නැති හෙයින්. ගිහියන්ට කෙසේ වෙතත්, පැවිද්දන් උදෙසාවත් එවන් දෙයක් අකැප යැයි දේශණා කර නොමැති වීම සැලකිල්ලට ගත යුතු කාරණයක්. මීට හොඳම උදාහරණය ලෙස දෙව්දත් තෙරුන් විසින් සංඝ භේද ආනන්තරීය පාප කර්මය සිදුවීමෙහිලා සම්බන්ධ, බුදුන්ගෙන් කළ ඉල්ලීම් පහ අතර, 'භික්ෂූහූ නියත වශයෙන් ම නිර්මාංශික විය යුතු' යැයි කළ ඉල්ලීමට බුදු රජාණන් වහන්සේගෙන්, 'කැමති නම් පරිභෝජනය කිරීමටත්, අකැමති නම් නොකිරීමටත් හැකි' බව දේශණා කොට එම ඉල්ලීම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම දැක්විය හැකිය. එහෙයින් එවන් නීතියක් පනවා නැති බැව් අමතක නොකළ යුතුය. තමාගේ ශරීර සෞඛ්‍යය ගැන සිතා හෝ, කැමැත්ත පරිදි ගැනීමට ඉඩකඩ ඇත. වළකින්නේ නම්, අන් සතුන්ගේ ජීවිය තමා වෙනුවෙන් කැප කරනා සතුන් පිළිබඳව සානුකම්පිතව සිතා වැළකීම වඩා යෝග්‍ය වේ.

සමහර පුද්ගලයින් දහම් පොත් පත් කියවද්දී ඒවායේ සඳහන් කරුණු තමන්ගේ ජීවිතයට අදාල කරගෙන කුසල් වැඩීමේ වීර්ය වර්ධනය කර ගැනීමෙහිලා යොදවනවා විනා, අන් අයගේ වැරදි මේ මේ යැයි කියා මෙනෙහි කරයි. ඒ ඒ ධර්ම කරුණු තමන් හඳුනන පුද්ගලයින් විසින් බිඳ දමනා ආකාරය ගැන මෙනෙහි කරයි, ඒවා ගැන සිතින් තර්ක කරයි. ඒ ඒ ධර්ම කරුණු අදාළ පුද්ගලයින් සමග කතා බහ කිරීමේ දී, ඔවුන් සමග තර්ක කිරීමේ දී ඔවුනගේ වැරදි හුවා දැක්වීමට යොදා ගනියි. නමුත් ඒ කාලය තමන්ගේ වර්ධනයක් සිදු කර ගැනීමට නොයොදවයි, ලියැවී ඇති දෙයෙහි නිවැරදි අර්ථය වටහා ගැනීමට උත්සාහ නොකරයි. එක දහම් පුස්ථකයක් ධර්මය ගැන නොදත් අයෙක්, ධර්මය මනාව උගත් අයෙක් සහ ධර්මය උඩින් පල්ලෙන් දත් අයෙක් යන පුද්ගලයින් තුන් දෙනෙකු විසින් වටහා ගෙන ක්‍රියාවෙහි නංවනා ආකාර තුන් විදියක් වේ. මඳ වශයෙන් දත ද, ධර්මය මනා ලෙස හසුරවන්නේ නම්, ක්‍රියාවේ යොදවන්නේ නම් ඔහු නියමාකාර බෞද්ධයෙකි. නමුත් ගැටළුව නම්, තමන් පිළිබඳව තමන් නියමාකාරයෙන් ඇගයීමක් නොකිරීම සහ එසේ කිරීමට දැනුමක් ද නොතිබීමයි. එහෙයින් අද සමාජයේ බොහෝ බුදුවරු පහල වී ඇත, මග ඵල ලබා ඇති බව ප්‍රකටව පල කරන්නන් පහල වී ඇත. එවන් අය පිළිබඳව අප අනුකම්පාවෙන් බැලිය යුතුය.

සමහරෙක් පන්සල් වලට, භික්ෂූණ්ට දාන මානාදිය නිතිපතා කළ ද තම පවුල පිළිබඳව නොසිතයි, ඔවුනගේ සිත සතුටු කිරීමට උත්සාහ නොගනියි. දෙමාපියන්ට දොස් පවරයි, යහපත් චාරිත්‍ර මග හරියි, තමන්ගෙන් සිදු විය යුතු යුතුකම් පැහැර හරියි. එනමුත් දහම් පොත් පත් කියවයි, දානමානාදියට කැප වෙයි. මෙය ද ඔබ සතු විය හැකි තවත් ගුණාංගයක් විය හැක. නියමාකාර බෞද්ධයකු වන්නට මේ දෙපසේම යහපත් වූ වර්ධනයක් පැවතිය යුතුය. උගත් කම තිබුන ද, බුද්ධිමත්ව කටයුතු කළ නොහැක්කේ නම් එම පුද්ගලයා නිර්වස්ත්‍රව සමාජයේ සිටිනා පුද්ගලයෙක් වැනිය. එසේත් නැතහොත් බැළුමක් වැනිය. ඇතුලේ වාතයය, පිටත අලංකාර ආවරණයකි.

බෞද්ධයෙකු සතු එකම ඉලක්කය විය යුත්තේ හැකි තරම් මේ භවයේදීම සෝතාපත්තියට (සෝවාන් පලයට) ලඟා වීමට උත්සාහ ගැනීම පමණි. ඉන් මතු ඉදිරිය පිළිබඳව ඉන් පසුව සැකයක්, බියක් පවත්වා ගත යුතු නොවේ. අඩු තරමින් අනුන් ගැන වද නොවී තමන් පළමුව යහ මග යමින් අනුන් දෝශ දර්ශනයට ලක් නොකර ඒ මග අන් අයව ද කැටුව යාම පිළිබඳවත් අවධානය යොමු කිරීමයි වැදගත් වන්නේ. එසේ නම් මේ කියා ඇති දේවල් තමන් විසින් කෙතරම් සිදු කරන්නේ දැයි කියා වටහා ගෙන නිවැරදි ක්‍රියා පිළිවෙතක් අනුගමනය කිරීමට මේ ජීවිත කාලය තුල වීර්ය කිරීම, ජීවිතය සාර්ථක කර ගැනීමට උදව් කර ගත හැකිය.

එසේ නම් කළ යුතුව ඇත්තේ අනුන්ගේ වැරදි දකිමින් ඒවා තමන්ගේ ධර්මඥාණයෙන් පමණක් නිවැරදි කිරීමට උත්සාහ කොට තමන් පමණක් නිවැරදි යැයි කියා ගැනීම හෝ හුවා දැක්වීම නොව ධර්මය යථා අයුරින් ම, නිසි ආකාරයෙන් මනා ලෙස අවබෝධ කර ගැනීම හා අධ්‍යයනය කොට ක්‍රියාවේ නැංවීමයි. බුදු දහම අවිහිංසාවාදි දහමකි. එබැවින් ප්‍රකෝපකාරීව ගැටළු විසඳීම බෞද්ධයින් හට සුදුසු නොවේ. අද සමාජයේ ආගම් අතර පවතින ගැටළු නිරාකරණය කිරීමට බෞද්ධයින් විසින් ක්‍රියා කරනා ආවේගශීලී ප්‍රතිපත්තිය සහ ක්‍රමවේදය අසහනශීලී බවක් ගනී. තමන් උපේක්ශා සහගතව බලා සිට ඒවාට නුවණ හසුරවමින් අන්‍යන් කෙරෙහි අද්වේශ සහගතව කටයුතු කිරීමෙන් බොහෝ ගැටළු මුල් අවස්ථාවේදී ම නිරාකරණය කර ගැනීමට හේතු පාදක වේ. බුදු රජාණන් වහන්සේද කිසිදු ගැටළුවක දී නොසැළුනි, කලබල නොවුණි. සියළු අපවාද, ගැරහීම් සියල්ලන්ගේම සාධුකාර මැද මැකී ගියේය. එසේ නම් බෞද්ධ අප හට එයින් අංශු මාත්‍රීය ප්‍රමාණයක් හෝ ක්‍රියාවේ යොදවන්නට නොහැක්කේ මන්ද? මේ බව මසැසින් නොව මනැසින් වටහා ගැනීමට මේ තෙමගුල ඔබ සැමට නිසි මාර්ගය පෙන්වත්වා!

බෞද්ධයන් උත්සව සමරන හැටි

හැමෝටම සෞභාග්‍යමත් සුබ නව වසරකට ආසිරි පතන ගමන්ම සිංහල අලුත් අවුරුද්දෙන් පස්සේ මගේ මුල්ම ලිපිය ගොඩක් කාලෙකට පස්සේ මේ විදිහට ලියැවෙන්නයි යන්නේ. මේක ගොඩක් කාලීන අවශ්‍යතාවයක් කියලා දැනුන නිසයි මේ ලිපිය මේ මොහොතේදී ලියන්නට තීරණය කළේ. ඒත් ටිකක් පහු වෙලා. මොකද මේ කියන්න යන දේ මම ලියනවාට වඩා ඇසිය යුතු දෙයක්. විශේෂයෙන්ම සිංහල බෞද්ධයින්. විශේෂත්වය තමයි මේ සිංහල අලුත් අවුරුද්ද අපි උත්සවාකාරයෙන් සමරන සංස්කෘතිකමය විශේෂ උත්සවයක් නිසා. ඒ වගේම අපි සමරන බොහෝමයක් උත්සව ගැනත් මේ කියන්න යන දෙයෙහි ඇතුලත් වෙනවා. නිවැරදිව උත්සව සමරන්නේ මොන ආකාරයෙන්ද, ඒවා අර්ථවත්ව සැමරීම ඔවුනොවුන්ට වැදගත් වන්නේ මන්ද, සහ විවිධ දෘශ්ටි වලට යටත්ව බෞද්ධයින් දැඩිව එල්බ ගෙන සිටින නොයෙක් වැරදි ක්‍රමවේදයන් පිළිබඳව මෙහි අන්තර්ගත වෙනවා.

මේ ලිපියෙන් පල කරන්නේ මෑත ඉතිහාසයේ අප රටේ ඉහලින්ම වැජඹුණු ධර්ම කථිකයන් වහන්සේ නමක් විසින් පවත්වපු ධර්ම දේශණාවක් ගැනයි. ඒ අන් අයෙකු නොව ගංගොඩවිල සෝම ස්වාමීන්ද්‍රයන් වහන්සේයි. උන්වහන්සේ මීට වසර 15කට පමණ පෙර දේශණා කළ මේ ධර්ම දේශණාව අදටත් කෙතරම් අදාල වෙනවාද යන වග මේ පල කරන ධර්ම දේශණාවේ සඳහන් වෙන කරුණු මගින් හැම දෙනාටම අවබෝධ කර ගන්නට හැකියාවක් ලැබේවි. එම ධර්ම දේශණාවේ අඩංගු කරුණු වචනයෙන් ලිපියක් හරහා පල කරනවාට වඩා උන්වහන්සේගේම හඬින් ශ්‍රවණය කරනුවස් පහතින් එම දේශණාවේ ශ්‍රව්‍ය දෘශ්‍ය පටිගත කිරීමක් පල කරන්නට මම සිතුවා. විනාඩි 50කටත් අඩු එම දේශණාව අවසන් වන තුරු ශ්‍රවණය කරනා මෙන් මම මේ ලිපිය කියවන සියලුම සිංහල බෞද්ධයින්ගෙන් ඉල්ලා සිටිනවා. අවසානයේදී මේ සඳහන් වෙන කරුණු වලට එකඟ විය හැකි නම් තවත් ඔබ වැනිම සිංහල බෞද්ධයෙකු හට මෙය ශ්‍රවණය කිරීමට සලස්වන මෙන් කරුණාවෙන් ඉල්ලා සිටිනවා.

මග ඵල ලාභීන් ගැන අපිට ඇති වෙන සැක

මග ඵල ලාභීන් පිළිබඳව බොහෝ දෙනාගේ සිත් තුල පවතින්නේ සැකයක්. මන්දයත් ඔවූහූ සාමාන්‍ය මිනිසුන්ගෙන් වෙන් කොට හඳුනා ගැනීම බොහෝ සේ අපහසු බැවින්. නමුත් තමන් අතරේත් මෙවන් මග ඵල ලාභීන් සිටිය හැකි බව ඔබ දන්නවාද? අදටත් මේ රටේ විතරක් මාර්ග ඵල ලාභීන් බොහෝ සේ ඇත. විශේෂයෙන්ම දත යුතු කරුණක් වන්නේ මගඵල ලාභීන් තමන් මග ඵල ලබා ඇති බව ප්‍රකාශ නොකිරීම හේතුවෙන් ඒ බව සැඟවී යාම. එය දත හැක්කේ ඔවුන් කමටහන් ලබා ගන්නා ආරණ්‍ය වාසී කම්මට්ඨානාචාරීන් සමග ගැඹුරු සාකච්ඡාවන් පැවැත්වීමෙන් සහ ඔවුන් පවසනා දෑ විශ්වාස කිරීමෙනි. එමෙන්ම ලාභ සත්කාර බලාපොරොත්තුවෙන් මාර්ග ඵලයන් ලබා ඇත්තේ යැයි කියා ගන්නා පුද්ගලයන්ද බොහෝ සේ ඇත. යතාර්ථය වැසී යන්නේ මේ මේ කරුණු හේතුවෙනි.

නමුත් ගැටළුව නම්, එසේ තමන් මාර්ග ඵල ලබා ඇත්තේ යැයි කියනා පුද්ගලයන්ගේ අනුගාමිකයින්ව ඔවුනට ඇප උපස්ථාන කිරීමට මිනිසුන් පෙළඹීමයි. ඒ වගේම එම මුග්ධයන්ගේ රැවටිලි ක්‍රියා හෙළි වීමත් සමගම මග ඵල ලාභීන් ඇති බව කීවත්, මෙන්න මේ මේ අය මග ඵල ලැබූ අය බව විශ්වාස කිරීමට පසුබට වීමත්, ඔවුන් කෙරේ සැක පහල කිරීමත්ය. එය සාමාන්‍ය තත්ත්වයක්. මන්දයත් වරක් රැවටුනු පුද්ගලයෙක් තවත් වරක් යම් සත්ත්‍යයක් වුවද විශ්වාස කිරීමට පැකිලීමයි. ඊට අමතරව යමෙක් මාර්ග ඵලයකට පත්ව ඇත් ද යන්න පිළිබඳව බාහිරෙන් දැක දැන ගැනීමට අපහසු බැවින් ද මෙවන් සැකයන් සාමාන්‍ය පුද්ගලයන් අතරේ හට ගනී. තවද ධර්මය පිළිබඳව මනා දැනුමක් නොමැති බවත් මේ දෙවල් පිළිබඳව වැරදි වැටහීම් ඇති වීමට හේතු කාරණා වේ. මේ උත්සාහය එවන් සැකයන්, වැරදි වැටහීම් කීපයකට පිළිතුරු සැපයීමටයි.

මාර්ග හා ඵල වශයෙන් ගත් කල නිර්වාණ ගමන සංධිස්ථාන 8කින් යුක්ත වේ. ඒ මාර්ග සිත් හා ඵල සිත් වශයෙන් ඵලයන් 4ත්, ඒ ඵලයන් වෙත ගමන් ගන්නා මාර්ගයන් 4ත්ය. මේ අට වැදෑරුම් සංධිස්ථාන වල ඉන්නා ඕනෑම පුද්ගලයෙක් ආර්යයෙක් ලෙසින් හඳුන්වන්නට පුළුවන.

සෝතාපත්ති (සෝවාන්) ඵලයට පැමිණි යමෙක් වේද ඔහු හෝ ඇය දරුණු පාපයන්ගෙන් මිදී, සතර අපායෙහි නොවැටී, මතු භවයන් 7ක් ඇතුලත අනිවාර්යයෙන්ම අර්හත්වයට පත්ව නිවන් අවබෝධ කර ගනී. මෙවන් ඇත්තෝ තමුන් සංසාරයට බැඳ තබන බැමි 10කින්, මුල් බැමි 3 වන සක්කාය දිට්ටි හෙවත් මම මගේ යන ආත්ම දෘශ්ටියත්, විචිකිච්ඡාව යන බුද්ධාදීන් සහ තෙරුවන් කෙරේ ඇති සැකයත්, සීලබ්බත පරාමාස යන වැරදි සීලයන්ගේ (කේන්දර, නැකැත්, නිමිති) සරණ යාම කියනා බැමි 3 සම්පූර්ණයෙන්ම බිඳ දමයි.

ඔවුනට කාමභෝගී දැහැමි ගිහි දිවියක් ගෙවීමට හැකියාව ඇත. උදාහරණයක් වශයෙන් බොහෝ තරුණ වයසේදී සෝවාන් වූ විශාඛාව සහ අනේපිඬු සිටුතුමන් දැක්විය හැක. ඔවුහූ තවමත් තමා ලස්සනට සිටිය යුතු බව සිතයි, පිරිසිදුව සිටීමට සිතයි, ආදරය විඳියි, විවාහ පත් වී දරුවන් සදයි, චිත්‍රපට නැරඹීමට, ගීත ඇසීමට ප්‍රිය කරයි, තමා කැමති අහාර පාන ගැණීමට ද පසුබට නොවේ, අන්තර්ජාලයේ සැරිසරයි (මුහුණු පොතේ, විද්‍යුත් තැපෑල අඩවි වල, මිතුරන් හා කතා බහ කරයි, ගීත, වීඩියෝ දර්ශන, ඡායාරූප පල කරයි) . එනම් සාමාන්‍ය මනුශ්ෂ්‍යයෙකු කැමති සියළු දෑ කිරීමට කැමැත්ත පවතී. මන්දයත් ඔවුන් සතුව කාමරාඝ තවමත් පවතින බැවින්. නමුත් ඒවායේ නොඇලෙයි. ඕනෑම මොහොතක ඒවා ඇතෑරීමට තරම් ශක්තියක් ඔවුන් සතුව පවතී.

ඉහත කී බැමි 10න් මීලඟ බැමි 2 කාමරාඝ හා පටිඝයයි (ක්‍රෝධය). කාමරාඝ යනු හුදෙක් ලිංගික ඇසුරන්, ආශ්වාදයන් පමණක් නොව ඕනෑම සාමාන්‍ය මනුශ්ෂ්‍යයෙකුට ම පවතින සියළුම කාමයන් බවත් දැන ගත යුතුය. නමුත් සාමාන්‍ය මනුශ්ෂ්‍යයන්ට මෙන් බලවත් කාමයන් මොවුන් (සෝවාන් පුද්ගලයන්) සතුව නැති අතර සතර අපාගාමි වන අන්දමේ කාමරාඝ සහ පටිඝයන් ද නැත. එමෙන්ම ඔවුන් වෙන් කොට හඳුනා ගැනීම බොහෝ අපහසුය. එබැවින් සෝවාන් ඵලයේ පිහිටියෙකු පිළිබඳව ඔවුනට කාමයන් විඳීම කැපද යන ගැටළුව විමසීම නිෂ්ඵල වේ.

සකදාගාමී (සකෘදාගාමී) ඵලයට පත් යමෙක් වේද ඔහු හෝ ඇය එක් වරක් පමණක් මෙලොව උපදියි. බොහෝ සෙයින් මොවුන් කාමරාඝයන් සහ පටිඝයන්ගෙන් වෙන් වී ඇත, එනමුත් ඒ සම්පූර්ණයෙන් ම නොවේ. මේ අවස්ථාවේදී ඒවා බොල්, තුනී වී ඇත. මොවුන් බොහෝ සේ ප්‍රිය කරන්නේ භාවනානුයෝගීව කාලය ගත කිරීමටයි. එමෙන්ම තම පවුල් වලින් බොහෝ සෙයින් ඇලීම් රහිතව වෙසෙයි. දරු මුණුපුරන්, ස්වාමි පුරුශයන් හෝ බිරිඳ හෝ පවුල හෝ රැකියාව යන මේ දේවල් පිළිබඳව නොබැඳෙයි; ඒවා කෙරේ නොඇලෙයි; ඕනෑම අවස්ථාවක අත හරියි. ඒවායෙන් දුරස්ව සිත දියුණු කරමින් භාවනානුයෝගීව හෝ දැහැමිව කාලය ගෙවයි. එමෙන්ම ගිහියෙකු ලෙසින් විසීම ද අපහසු කරුණක් වේ. නමුත් ඇලීම් අඩු බැවින් ගැටළුවක් කර නොගනී. මක් නිසාද යත් කාමරාඝ හා පටිඝ බොල් වී ගොස් ඇති බැවිණි.

මේ නිසාවෙන් යමෙක් සකදාගාමී අයෙක් පිළිබඳව ඔහු හෝ ඇය නිසාවෙන් ඔවුනගේ ස්වාමි පුරුශයා හෝ බිරිඳ හෝ දරුවන් හෝ එම ආර්‍ය පුද්ගලයන් නිසාවෙන් අසරණ වන්නේ දැයි විමසයි නම්, ඊට දිය හැකි පිළිතුර වනුයේ, එම ස්වාමි පුරුශයා හෝ බිරිඳ හෝ දරුවන් හෝ පවුලේ සාමාජිකයන් හෝ කර්මානුරූපීව තමන්ගේ කර්ම ඵලයන් ගෙවීමක් වශයෙන් එවන් ආර්යයන් සමග විසීමට සිදු වී ඇත යනුවෙනි. එවන් ආර්යයන් සමග දුකසේ ගිහි ගෙය විසීමට සිදු වන්නේ නම් ඒ ඔවුන්ගේ කර්මයන් පල දීමක් ලෙසින් පැහැදිලි කර ගත යුතුය.

මග ඵල ලාභීහූ තමන් මේ මේ තත්ත්වයේ සිටින බවක් ප්‍රකාශ නොකරයි. කරයි නම් ඒ තම කම්මට්ඨානාචාරීන් හෝ අනුගාමිකයන් අතරේ පමණකි. එසේ නොමැතිව සාමාන්‍ය මිනිසුන්ට දැනුම් දේ නම් ඔවුන් සෝවාන් මාර්ගයේවත් පිහිටා නැති බව දත යුතුය. මන්දයත් එවන් ගමනක් යන තැනැත්තා ඒවා හෙළි නොකරන බැවින් හා සක්කාය දිට්ටිය දුරලමින් හෝ දුරු කර ඇති බැවින් හා සාමාන්‍ය මිනිසුන් ඒ ගැන අවබෝධයකින් නොබලන නිසාවෙන් හා උම්මත්තකයන් ලෙසින් හංවඩු ගැසීමට පෙළඹෙන නිසාවෙන්.

එසේ නම් අද සමාජයේ සිටිනා සිවුරු පොරවාගත් තමන් සකෘදාගාමී කියා ගන්නා, නැතහොත් ආරිය සිංහල ඇඳුම අඳිමින් සපත්තු දමා දුම්වැටි උරනා තමන් මෛත්‍රීය බුදුන් යැයි කියා ගන්නා, නැතහොත් තමන් සෝවාන් භාවය ලැබූ බව කියා ගන්නා ශාකසාර දන්තාලේප හා සබන් නිශ්පාදනායතනයක අධිපති වරයන් ගැන කිනම් කතා ද? ඔවුන් හුදෙක් ආර්‍ය මාර්ගයෙන් බොහෝ දුරින් වෙසෙනා අන්ත අසරණ වූ පුද්ගලයන් පමණකි.

තනියෙන්ද? හැමෝම එක්කද?

"චතුරගේ මතක අහුර" බ්ලොග් අඩවියේ රචනා වුනු "ඇත්තටම උඹට යාළුවෝ ඔච්චර තිත්තද..?" යන ලිපිය වෙනුවෙන් මා විසින් පළ කරන ලද අදහසක් මෙසේ ලිපියක් ලෙසින් ගෙනහැර දවනු ලැබේ.

සමාජය ගැන තීරණය කරන්නට තමන්ගේ පවුලට හෝ ඥාතියෙකුට අනුන්ගෙන් සිද්ධ වුනු වැරදි, අඩු ලුහුඬු කම්, අතපසු වීම්, අත් වැරදීම් ආදිය යොදා ගැනීමෙන් සිද්ධ වෙන්නේ තමන්ට මෙන්ම අනුන්ටත් සමාජය පිළිබඳව වැරදි ආකල්පයක් ඇති වීම පමණයි. මක් නිසාදයත් සමාජය කියන්නේ තමන්ගේ පවුලට පමණක් සීමා නොවුනු තවත් පුළුල් පරාසයක පැතිරුණු දෙයක් නිසාවෙන්.

ඒ වගේම තමන්ගේ පවුලට හැරුණු කොට තමන්ට යමෙකුගෙන් හෝ තමන්ගේ මිතුරෙකුගෙන් හෝ සුළු හෝ වරදක් සිදු වීම නිසා වසර ගණනක මිතුරු කම කටු ගා දමන්නට හෝ මකා දමන්නට පෙළඹීම නිසාවෙන් තමන්ට යම් දිනයකදී කිසිම මිතුරෙකු හෝ මිතුරියෙකු ඉතුරු වේ යැයි කියන්නට පුළුවන් කමක් නැති තරම්. මිතුරන් නෑදෑයන් අතරේ නොයෙක් අවස්ථාවන් වලදී ප්‍රශ්ණ, ගැටළු, හැල හැප්පීම් ඇති වීම සාමාන්‍ය දෙයක්. නමුත් ඒවා දුර දිග නොගෙන ගොස් සබඳතා ඉදිරියටත් පවත්වා ගැනීමයි වඩා වැදගත් වන්නේ.

යමෙක්ට තම සහෝදර සහෝදරියන් සිටිනවා නම් මේ තාක් කාලයක් ඔවුන් සමග එකම නිවසක ජීවත් වීමේදී එකිනෙකා අතර අඩ දබර, ගැටුම්, හිත් අමනාපකම් අනන්ත වාරයක් සිදු වන්නට පුළුවන් බව අමුතුවෙන් කිව යුතු කාරණාවක් නම් නෙවෙයි. ඒත් ඒ අඩ දබර ඇති වූ පමණට ඔවුනොවුන්ව මග හරිමින්, ඔවුන්ගෙන් ඈත් වී සිටි බවක් මතකයට එනවාද කියන ප්‍රශ්ණයත් ඇසිය යුත්තක්. මන්දයත් තම සොයුරු සොයුරියන් සමග ඇති වන අමනාපකම් නිසා ඔවුනොවුන් ජීවිතයෙන් ඈත් කරගෙන එකට ජීවත් වෙන්නට හැකියාවක් නැති නිසා. නමුත් සමහර උදවිය තමන්ගේ දැඩි ප්‍රතිපත්තීන් හේතුවෙන් තමන්ගේම ලේ නෑයන්, හිතවතුන් සදහටම ජීවිතයෙන් ඈත් කරගෙන සතුටින් ඉන්නට පෙළඹෙන අවස්ථාද නැතුවාම නොවේ. නමුත් වටිනාම දේ නම්, ගැටළු නිසා එකිනෙකා අමතක නොකිරීමයි. සමහර විට දුරම හතුරා ලඟම මිතුරාට වඩා අනාගතයේදී තමන්ට වැදගත් වෙන්නටත් හැකියාවක් තියෙන නිසා.

ඒ නිසාදෝ මන්දා යාළුවන්ටත් ඒ මිම්මෙන්ම සමහරුන් සලකන්නේ. කෙනෙක්ගේ කළණ මිත්‍රයෝ කවුරු හරි අනිවාර්යෙන්ම කෙනෙක්ට එපා වෙන විදියට හැසිරුනහොත් අනිවාර්යෙන්ම ඒ කෙනා මිතුරන් අමතක කරන්න සූදානම් වෙන්නටත් ඉඩක් තිබෙනවා. මන්දයත් ඒ කෙනා ජීවිතේ සතුටින් ගත කරන්නට හිතමින් බැඳීම් අඩු කර ගන්නා ආකාරය ඒ තරම් සුභදායක නොවන නිසා. මිනිස්සු වැරදි කරන බව ඇත්තක්. නමුත් සමහර වැරදි අමතක කර දමනා තරමට හිතට සැහැල්ලුවක් දැනෙනවා. කෙනෙක් වරදක් කලාට අපිත් ඒ කෙනාට ඒ වරදම කරන එක හරිද? ඇයි අපි මිනිස්සුන්ට වෛර කරන්නේ? 

වෙනකෙකුගෙන් තමන්ට සිද්ධ වුනු වැරැද්දක් දැඩිව, මහා පරිමාණයෙන් හිතේ තියාගෙන දවස්, සති, මාස ගණන් හිටියට තමන්ගෙන් වෙනකෙකුට මොන වගේ වැරදි සිද්ධ වෙනවාද, වූවාද කියලා නිකමටවත් හිතා බලන්නට ඔයාලට මතක් වෙනවාද? හිතන්නට පුළුවන් නම් තමන් නිසා දුක් වුනු යාළුවෝ තමන්ගේ ජීවිතේදි ඉඳලා නැතිද කියලා? ඒකට ආගම්, ජාති, ස්ත්‍රී, පුරුෂ භේධයක් නැහැ. අපිට හැමදාම අපි කැමති අයුරේ කාවවත් ආෂ්‍රය කරන්න ලැබෙන්නේ හරිම කලාතුරකින්. අපි ලඟ තිබෙන දෙවල් පරිස්සම් කර ගන්නේ නැතුව අපි ලඟ කවදාවත් නොතිබුනු දෙයක් ගැන හීන මව මව ඉන්නවා නම් ඒකේ ඇති පලය මොකද්ද? 

මේ හිතන්නට ඉඩ කඩ බොහෝ සෙයින් තියෙන දෙයක්. මිනිසුන්ව ආශ්‍රය කළ යුතුයි. තමන්ගෙ ජීවිතේට තර්ජනයක් නම් හැරෙන්න අත නොහැරිය යුතුයි. මන්දයත් ලෝකය කියන්නේ ඉගෙන ගෙන නතර කරන්න පුළුවන් දෙයක් නොවීම. තනිකඩව ලෝකයේ ජීවත් වෙන්නට ගන්නා උත්සාහය වරදක්, නරකක් කියා නොකිය යුතුයි. නමුත් තනිකඩව ජීවත් වීම හිතූ තරම් ලේසි පහසු කටයුත්තක් නොවන බව තේරුම් ගත යුතුයි. කිසිම දවසක තමන් ගැන හිතන කිසි කෙනෙක්ගේ අතින් වැරදි වුනු පමණට ඒ අයගෙන් දුරස් වෙන්නවත්, නරක මිතුරෝ කියා හංවඩු ගහලා කොටු කරලා සලකන්නවත් පුරුදු නොවිය යුතුයි. අපි ජීවත් වෙන්නේ තවත් සුළු කාල පරිච්ඡේදයක්. ඒ කාලය ආතරතුරේදී ඔය දේවල් වලින් හිත පුරුව ගන්නවාට වඩා පුරවා ගන්නට බොහෝ දෑ ඇති බවත් ඔප්පු වී තිබෙනවා. තමන්ගේ වැරදි අඩු පාඩු හේතු කර ගනිමින් අනුන්ට දොස් පැවරීමත් නොකළ යුත්තක්. පුළුවන් හැම වෙලාවකදිම සතුරන්ටත් මෛත්‍රී කරන්න. එදාට මේක කියවන හැමෝම සමාජෙට අවශ්‍ය හොඳ මිනිසුන් වේවි. එසේ නොවුනහොත් රොබෝවන් වන් හැඟීම් දැනීම් නැති මිනිසුන් බිහි වේවි. සිතන්නට ඔබට බාරයි.

අත්භූත මල් පැල

මේ කතාව ලියන්න හිතුනේ බොහෝම කාලෙකට පස්සේ මම මගේ බ්ලොග් අඩවියට ආව වෙලාවේ. ගොඩක් කාර්ය බහුල වෙලා හිටපු නිසාවෙනුයි මේ පැත්තේ ඉස්සර තරම් එන්න බැරි වුනේ. ඉතින් කොහොමෙන් කොහොම හරි මේ ලිපියෙන් කියන්න යන්නේ මෑතකදී අපේ ගෙදරට සිද්ධ වුන, වෙමින් පවතින දෙයක් ගැන. හැබැයි ටිකක් හිතා ගන්න අමාරු විදියේ සිද්ධියක්. මේකට හේතු භූත වන දෙයක් හොයා ගන්න මම තාමත් නොයෙක් අයගෙන් විස්තර අහනවා. ඒත් ඒ අතරෙදියි මට මගේ බ්ලොග් අඩවිය මතක් වුනේ. ඒ නිසා ඔන්න බොහෝම කාලෙකට පස්සේ ආයෙත් බ්ලොග් කෙරුවාව පටන් ගන්න මම අද හිතුවා මේ ලිපිය එක්කම.

මේ කාරණාව වුනේ මෑතකදී අපේ ගෙදර මිදුලේ පොඩි අලුත් වැඩියාවක් සිද්ධ වුනු දවසේ ඉඳලා පසුවට ගත වුනු සති කිහිපය ඇතුලතදීයි. ඇත්තෙන්ම කියනවා නම් අපේ මිදුලේ බිමට සිමෙන්ති ගඩොල් ඇල්ලීමක් මීට සති කිහිපයකට උඩදී සිද්ධ වුනා. එතැන් පටන් මේ වුනු දේ මට ඇසින් දකින්නට අවස්ථාවක් නොලැබුනත් අම්මා මට මේ බව කියන්නට යෙදුනා. ඒ දවසේ පටන් අවස්ථා හතරකදී අපේ මිදුලේ ස්ථාන තුනකදී වෙනස් ආකාරයේ මල් පැල හතරක් පොලිතීන් උර වල පස් දමා සිටුවා තිබූ පරිද්දෙන්ම හමු වීමයි මේ උභතෝකෝටික වගේම විශේෂ කාරණාව.

මේ සිදුවීම් වල තියෙන සමානකමත්, තිබෙන ගුප්ත කමත් නිසාවෙන් මේ ගැන මගේ හිතේ වැඩි පැහැදීමක් නම් ඇති වුනේ නෑ. මොකද මේ වගේ දෙයක් අහන්නට ලැබුණු පළමුවෙනි අවස්ථාව මෙය වීම. ඒ වගේම අනිත් හේතුව තමයි වෙනත් තැනකින් ගැලවූ, කඩා දැමුනු පැළ හමු නොවී පොලිතීන් උර වල දමා හිටවූ පැළ ලෙසින්ම හමු වීම. ඒ වගේම මේ කාරණාවෙදි සලකලා බලන්නට තවත් දෙයක් තියෙනවා. ඒ තමයි මන්තර, ගුරුකම්, හදි හූනියම් වගේම කොඩිවින පිළිබඳව තියෙන සාමාන්‍ය දැනීම.

මට මුලින්ම මේ දේ ඇහුණ විගසින්ම සිහියට ආවේ ලැබුණු පැළ ජාතීන් ගැන නම් නෙවෙයි. ඒත් ඒවා පොලිතීන් උර වල හිටවලා තිබුණු පස් ගැන නම් පොඩි සැකයක් පහල වුනා. ඒ සැකේ මොහොතකට කලින් කියපු කොඩිවින සම්බන්ධයෙන් හිතට ඇති වූවක්. මිනී අළු වතු වල සතර කොනේ ඉසීම වැනි හූනියම් ක්‍රම ගැන අසා තිබෙන කරුණු නිසා මේ ගැන සැක පහල වුනා. මන්දයත් පැළ සිටුවීමට ගත් පස් වලට මිනී අළු මිශ්‍ර කර ඒවා සිටුවා මිදුලේ කවුරුන් හෝ විසින් තබා ගියා වීමටත් ඉඩ ප්‍රස්ථාවක් තිබෙන්නට පුළුවන් නිසාවෙන්.

ඉතින් මේ උභතෝකෝටිකය විසඳීම තමයි මීළඟ ගැටළුව වෙලා තියෙන්නේ. මේ ගැන අම්මා විසින් පවුලේ හිතවතෙකුගෙන් කරුණු විමසලා තිබෙනවා. ඒ අය නම් පවසලා තියෙන්නේ මේ පිළිබඳව කිසි අයෙකුට නොපවසන ලෙසටත්, ඒ පැළ දෙවියන් ලබා දුන් දේවල් ලෙසත්. ඉතින් ඒ කතාවෙන් මට පැහැදිලි වුනේ එය ඒ තරම් සාදාරණ ප්‍රකාශයක් නොවනා බව. මොකද දෙවියන් පැළ විකුණනා ලෑලි හෝ කඩ වලින් පැළ පොලිතීන් උර පිටින්ම සොරකම් කරගෙන විත් අපේ නිවසේ තැන්පත් කරන්නේ නැති නිසාත්, දෙවියන් සොර සතුරන් නොවන නිසාත්, සොරුන් නොවූවත් මුදල් ගෙවා පැළ ගෙනැවිත් අපේ මිදුලේ තැන්පත් කරන්නට තරම් අඩු බුද්ධියකින් යුත් ජීවී කොට්ඨාශයක් නොවන නිසාත් යන කරුණු.

ඉතින් මේ සම්බන්ධයෙන් අපේ සිංහල බ්ලොග් පාඨකයන්ගෙන් කරුණු විමසන්නට මම බලාපොරොත්තු වෙනවා. මේ සිද්ධියට කුමක් සම්බන්ධ වෙන්නට පුළුවන්ද? මේ හූනියමක්ද? කොඩිවිනයක්ද? නැති නම් දේවාශිර්වාදයක් වැන්නක්ද? තීරණය ඔබට භාරයි.

ඉස්කයිපියෙන් විළි පෙන්වීම

Skype කියන්නේ අපි කවුරුත් දන්න හඳුනන පරිගණක මෘදුකාංගයක්. අන්තර්ජාලය පාවිච්චි කරන බොහෝමයක් දෙනා එකිනෙකා සමග කතා බහ කරන්නට යොදා ගන්න හොඳම මෘදුකාංගයක් විදියටත් මේ මෘදුකාංගය ගැන කියන්න පුළුවන්. මේ වගේ දෙයක් පාවිච්චි කර ගැනීමෙන් වියදමත් අඩු කර ගන්නට පුළුවන්. ඒ දෙරටක ඉන්නා දෙදෙනෙකු අතරේ හොඳ වාචික වගේම රූපමය සම්බන්ධතාවකුත් පවත්වා ගන්නට හැකියාවක් වියදමකින් තොරවම වාගේ ලැබීම. දෙරටක නොවුණත් ලඟපාත ඕනෑම දෙපිරිසක් අතරේත් මේ ක්‍රමය පාවිච්චි කරන්න පුළුවන්, හොඳ සන්නිවේදන ක්‍රමයක් වෙලා තියෙනවා. ඒ, තාක්ෂණයට පිං සිද්ධ වෙන්නයි.

මේ ලිපියේ අන්තරගතයට Skype මෘදුකාංගයේ ප්‍රයෝජන ගැන නම් නෙවෙයි සඳහන් වෙන්නේ. මේක එක්තරා අත්දැකීමක්. ඒ මගේ යහළුවෙකුගේ නැගණියක් සම්බන්ධවයි. මගේම අත්දැකීමක් නොවුනාට යම්තාක් දුරකට මටත් මේ අත්දැකීමට මුහුණ දෙන්නට සිද්ධ වුනු නිසාවෙන් මේ ගැන ලිපියකින් පළ කරන්නට හිතුවා. ඊට අදාල පුද්ගලයන්ගේ නම් ගම් ප්‍රකාශ කිරීම සුදුසු නෑ කියලායි මම හිතන්නේ.

අද කාලයේ Skype තියෙන බොහෝමයක් දෙනාට මුහුණු පොතකුත් තියෙනවනේ. ඉතින් ඔය මුහුණු පොත හරහා සිද්ධ වෙන දේවල් ගැනත් මින් පෙර ලිපි කිහිපයකම කියවිලත් තිබුණා. ඒත් මේ Skype මෘදුකාංගය හරහා සිද්ධ වෙන දේවල් මුහුණු පොතින් සිද්ධ වෙන්න පුළුවන් බලපෑමටත් වඩා දරුණු දේවල්. බොහෝමයක්ම සිද්ධ වෙන්නේ පෙම්වතුන් අතරේ වීමත් මේ බලපෑම වැඩි වෙන්නට තවත් හේතුවක්.

Skype මෘදුකාංගයකින් හඬ වශයෙන් ලබා ගන්නට පුළුවන් දුරකථන ඇමතුමක් හැරුනාම වීඩියෝ මාර්ගයෙන්ද ඇමතුමේ දෙකෙළවරේ සම්බන්ධ පුද්ගලයන් හා සම්බන්ධ වෙන්නටත් හැකියාවක් ලබා දීලා තියෙනවා. ඒ වීඩියෝ, වෙබ් කැමරාවක් ආධාර කරගෙන. Skype පාවිච්චි කරන උදවිය නම් මේ දේ ගැන හුඟක්ම දන්නවා. මෙන්න මේ වීඩියෝ ඇමතුම් ආශ්‍රිතවයි අර මුලින් සඳහන් කළ බලපෑම වැඩි දේවල් කරන්නට සමහරු පෙළඹෙන්නේ. එහෙමත් නැතිනම් කාගේ හරි පෙළඹවීමක් වෙන්නත් පුළුවනි. ඒ තමයි එකිනෙකා නිරුවතින් හරි, අඩ නිරුවතින් හරි කැමරාවක් ඉදිරියේ අනිත් පුද්ගලයා හට දැක ගැනීමට පෙනී සිටීම. මේ දේ බොහෝ විට සිද්ධ වෙන්නේ ආදරය කරන ගැහැණු සහ පිරිමි ළමුන් අතරේයි.

කලින් ලිපියේ වගේම මේ ලිපියේත් මතක් කළ යුතු දෙයක් තියෙනවා. ඒ තමයි තම පෙම්වතා සමග ලිංගිකව එකතු වීම වරදක් කියා නොසිතනා තරමටම කාන්තාවන්ගේ මානසික තත්ත්වය පහළ වැටී තිබීම. ඒ වගේම කාන්තාවකගෙන් අනිසි ආශාවන් ඉෂ්ඨ කර ගැනීමට පිරිමින්ගේ හිත් දූෂණය වී තිබීම. සාමාන්‍යයෙන් තමන්ගේ පෙම්වතාගේ කැමැත්ත පරිදි කාන්තාවකගෙන් අනිසි ඉල්ලීමක් කරනවා නම් ඒ කාන්තාවට ඊට ප්‍රතිරෝධයක් දැක්වීමට හැකියාවක් ඇති විය යුතුයි. එවැනි ප්‍රතිරෝධයක් නොදක්වන්නේ නම් ඉන් පැහැදිලි වන්නේ ඇය ඕනෑම දෙයක් තම පෙම්වතා වෙනුවෙන් හෝ නාදුනන පුද්ගලයෙක් වෙනුවෙන් කරන්නට සූදානම් බවයි.

මේ දෙයි බරපතලකම තවත් වැඩි වන්නේ ඒ දෙය අන්තර්ජාලය හරහා Skype වැනි මෘදුකාංගයක් හරහා සිද්ධ වීමේදීයි. Skype මෘදුකාංගයෙන් සපයා තියෙන තවත් අංගයක් තමයි එවැනි වීඩියෝ ඇමතුමක යෙදී සිටිද්දී ඕනෑම මොහොතකදී ඒ ඒ පුද්ගලයාගේ තිරයේ පෙන්නුම් කරන වීඩියෝ දර්ශනයේ නිශ්චල ඡායාරූපයක් ඕනෑම අවස්ථාවක ලබා ගැනීමට හැකියාව තිබීමයි. මේ දේ හේතු කොට ගෙන ඕනෑම පුද්ගලයෙක් හට අනිත් පුද්ගලයාගේ අසභ්‍ය ඡායාරූපයක් ඕනෑම අවස්ථාවකදී ලබා ගන්නත්, ඒ රූපයේ උපකාරීත්වයෙන් ඕනෑම බිය වැද්දවීමක් හරහා තමන්ගේ අවශ්‍යතාවයන් ඉෂ්ඨ කර ගැනීමේත් හැකියාවක් තියෙනවා. එසේ නොවුනත් එහිදී මුහුණු සහිතව ලබා ගත් ඡායාරූප අන්තර්ජාලයට මුදා හැරීම ම තමන්ගේ පිරිසිදු චරිතය ඝාතනය විය හැකි අවදානම් තත්ත්වයක් වෙනවා.

අන්තර්ජාලය හරහා ලබා ගන්නා මේ වගේ වීඩියෝ ඇමතුමකදී අනෙකාගේ තෘප්තිය වෙනුවෙන් ඇඳුමක් ලිහන්නට පළමුව කිසි අයෙකු මේ ගැන හිතා බලා තියෙනවාද යන්නත් සැකයක්. මන්දයත්, මෑතකදී ජංගම දුරකතන මගින් පවා ලබා ගත්, පෙම්වතුන් අතරේ, ගණිකාවන් සමග සිදුවුනු ලිංගිකව එකතු වීම් සම්බඳ වීඩියෝ පටවල සිටි සැබෑ ජීවිතයේ නළු නිළියන්ගේ රූප, ජනමාධ්‍ය හරහා මුළු ලංකාවටම විවෘත වුනු නිසාවෙන්. අන්තර්ජාලය ඊටත් වඩා ප්‍රභල මාධ්‍යයක් බවත් අමතක කළ යුතු වන්නේ නෑ.

මා පෙර කිව්වාක් මෙන්ම මේ Skype සම්බන්ධ අත්දැකීම සිද්ධ වෙලා තිබුණේ වැඩිදුර ඉගෙනීමට විදේශගතව සිටි මාගේ මිතුරියකටයි. ඇය සම්බන්ධ Skype ඇමතුමේදී ලබා ගත් ඡායාරූප ඇතුලත් විද්‍යුත් ලිපියකට මගේ ඇස් යොමු වුණේ ඇගේ ඉල්ලීම පරිදි ඇගේ විද්‍යුත් තැපැල් ගිණුමෙහි රහස් වචනය නැවත සොයා දෙන ලෙස මගෙන් කළ ඉල්ලීමකදී එය සාර්ථක වීම හේතුවෙන්. කෙනෙක්ට සිතෙන්නට පුළුවන් තවත් දෙයක් තියෙනවා. ඒ තමයි කෙනෙකුගේ ගිණුමට හොරෙන් ඇතුල් වීම වරදක් බවත්, එහි තිබෙන ලිපි කියවීම වරදක් බවත්. නමුත් එහිදී කිව යුතු තවත් බරපතල දෙයක් නම් ඊට සම්බන්ධ පෙම් පලහිලව්ව මීට තෙවසරකට ආසන්න කාලෙකට ඉහතදී බිඳ වැටී තිබීමත්, ඒ පෙම්වතාගෙන් තවමත් ඇයට කරදර, හිරිහැර ජංගම දුරකතන හා Skype ඇමතුම් විදේශයට ලබා දීමෙන් සිදුවීමත් යන කරුණු නිසාවෙන්.

මේ වගේ දූෂිත හැඟීම් අවුස්සන්නට ඕනෑම අයෙකුට හැකියාවක් තියෙනවා. ඒ වගේම ඊට වෙනයම් අයෙකු යොමු කර ගන්නටත්, පොළොඹව ගන්නටත්, පෙම් බස් වලින් රවටන්නටත් ඕනෑම කෙනෙකුට හැකියාවක් තියෙනවා. ඉතින් ඒ බව හොඳින් වටහාගෙන මිනිසුන් ලෙස බුද්ධියෙන් යුතුව ජීවත් වීම කාන්තාවන්ට පමණක් නොව පුරුෂ පක්ෂයටත් අත්‍යවශ්‍යයෙන්ම අද තිබිය යුතු දෙයක්. තාක්ෂණයේ දියුණුව යහපත් දේවල් වෙනුවෙන් පාවිච්චි නොකිරීම ම තමන්ගේ වළ තමන් විසින්ම කපා ගැනීමකට හේතුවක් වෙන බව මතක තබා ගත යුතු වැදගත් කාරණාවක්.

බෝඩිම් තැබෑරුම් සහ බෝඩිම් ගණිකා මඩම්

බෝඩිම් කිව්වම ඉතින් මේ ලිපි කියවන සමහර ඈයොත් බෝඩිම් වලම ඉඳගෙන මේ ලිපි කියවනවා, අන්තර්ජාලයේ සැරිසරනවා වෙන්නත් පුළුවන්නේ. අද කාලේ කොළඹට පිටින් ඇවිත් රැකියාවල් කරන කොයි තරම් නම් දෙනා සේවා ස්ථාන වල ඉන්නවද බෝඩිම් වල නැවතිලා වැඩට එන. ගැහැණු හෝ වේවා, පිරිමි හෝ වේවා, මේ බෝඩිම් වෙන් වෙන් විදියටයි සේවා සපයන්නේ ඒ ඒ කණ්ඩායම් වලට එක එක පරාස වල මිල මට්ටම් එක්ක. මේවායෙන් ලැබෙන පහසුකම් පවා විවිධාකාරයි කීවොත් වඩාත් නිවැරදියි. ඒ විවිධත්වයට අදාළව තමයි ගෙවන ගාණත් තීරණය වෙන්නේ.

මෙන්න මේ වගෙ බෝඩිම් නිවාස වල නැත්නම් කාමර වලට ලැබෙන එක පහසුකමක් තමයි නිදහසයි, පෞද්ගලිකත්වයයි, රහස්‍යභාවයයි කියන්නේ. සමහරු නම් මේවා නැති බෝඩිම් වල නතර වෙන්නත් අකැමැති තරම්. මෙන්න මේ පහසුකම හරි හැටියට ප්‍රයෝජනයට ගන්නේ කීයෙන් කී දෙනාද? මේ රහස්‍යභාවය තවත් පිරිසක් වැරදියටත් පාවිච්චියට ගන්නවා. සමහරු නම් කියාවි සල්ලි ගෙවනවා නම් මොනවා කර ගත්තාම මොකද කියලා. ඒත් ඉතින් ඕවා ගැන දැන තියා ගන්න එකත් නරක දෙයක් නෙවෙයි කියලායි මම නම් හිතන්නේ. මොකද අනාගතයේදී තමන්ගේ දුව හරි පුතා හරි බෝඩිම් නිවාස වල නවත්තන්න හිතනවා නම් මේ ගැනත් හිතන්න වෙන නිසා. දරු මල්ලො කෙසේ වෙතත් තම තමන්ටම සමහර විට මේ වගේ අත්දැකීම් වලට මුහුණ දෙන්න වෙන්න කලින් දැන ගෙන ඉඳීමවත් හොඳක්. අනිත් දේ තමයි මේ දේවල් අමුතුවෙන් කිව යුතු දේවලුත් නොවන බව. සමාජයේ සිද්ධ වෙන ප්‍රසිද්ධ රහස් වගේ දේවල් තමයි මේ දේවල්.

මේ කාරණාව මට සිද්ධ වුනු දෙයක් නෙවෙයි. මොකද මේ තාක් කාලයකට බෝඩිම් නිවාසයක හරි බෝඩිම් කාමරයක හරි මම වාසය කරලා නැති නිසා. මේ බාහිර අත්දැකීම් මගේම අත්දැකීම් වෙන්නේ කණට ඇහුණු දේවල් විදියටයි. ඒ, ආශ්‍රය කරන්නට ලැබුණු යහළු මිත්‍රාදීන් කියපු දේවල් නිසාවෙන් තමයි.

ඉතින් මේ බෝඩිම් නිවාසත් එක්ක බැඳුණු අර මම මුලින් කියපු නිදහස්කමයි, රහස්‍යභාවයයි නිසාවෙන් සමහර වෙලාවට මේ බෝඩිම් නිවාස වල ජීවත් වෙන පිරිමි ළමයින් නොයෙක් ආකාරයේ සමාජ විරෝධී විතරක් නෙවෙයි සමාජ අසම්මත වැරදි ක්‍රියාකාරකම් වලටත් පෙළඹෙනවා. කොටින්ම මේ වගේ බෝඩිම් කාමර හෝ වේවා, නිවාස හෝ වේවා සූදු පොළවල්, තැබෑරුම් තත්ත්වයටම පත් වෙන අවස්ථාවලුත් ඇති තරම් දකින්නට පුළුවන්. සමහර විට රැකියාවක් හොයාගෙන ගමෙන් කොළඹට එන කෙනෙක් නතර වෙන්න හොයා ගන්න තැන නිසා බේබද්දෙක් වෙන්නත් බැරි නෑ. එහෙම වෙලා තියෙන අවස්ථා ඔයාලගේ ජීවිත වල වුනත් ඇති පමණ හොයා ගන්න තියෙනවා වෙන්න පුළුවන්.

කොහොමින් කොහොම නමුත් මේ හැසිරීම් අහල පහල ගෙවල් වල ජීවත් වෙන උදවියටත් සමහර වෙලා වලට කරදරකාරී වෙන්න පුළුවන්. ඉතින් රාත්‍රී කාලයට වැඩ ඇරිලා මහන්සි වෙලා මෙහෙම බෝඩිම් වලට එන පිරිමි පාර්ශවය ඇඟේ පතේ අමාරුකම් දුරු කර ගන්නේ මධු විත පානය කරලා වගේම තව තවත් දේවල් පාවිච්චි කරලා. උදාහරණයක් විදියට කීවොත් ගංජා වගේ දේවල් පාවිච්චි කරලා. කොටින්ම කීවොත් සූදු පොළක, තැබෑරුමක හා සමාන කෑ මොර දීම් රණ්ඩු සරුවල් වගේ දේවලුත් සිද්ධ වෙනවා. බෝඩිමේ වාසය කරන අය වගේම බෝඩිමට පරිබාහිරින් සම්බන්ධ වුනු උදවිය පවා මේ තාවකාලික තැබෑරුමේ සාමාජිකයින් වෙනවා. මේ වගේ තැබෑරුම් ඇති තරම් හවස් වරුවට නිල නොලත් මට්ටමින් රට පුරාම දකින්නට පුළුවන්. ඒත් බොහෝමයක් තිබුනට හොයන්න ලේසි නෑ. ගෙහිමියන් හෝ බෝඩිම් අයිතිකරුවන් හෝ මේ සම්බන්ධව නිසි ක්‍රියාමාර්ග නොගන්න හේතුව ලැබෙන මුදල නිසාවෙන් හෝ බෝඩිම්කරුවන්ගේ බිය වැද්දීම් හේතුවෙන් වෙන්නට පුළුවනි.

මීට අමතරව කිව යුතු තවත් දෙයක් තමයි, බෝඩිම් කාමර ගණිකා මධ්‍යස්ථාන බවට පත් වෙන ආකාරය ගැන. සමහර අවස්ථාවන් වලදී බෝඩිම් වල වසන පිරිමි පාර්ශවයේ උදවිය තම තමන්ගේ පෙම්වතියන් බෝඩිම් සාමාජිකයන් කිසිවෙකු එහි නැති අවස්ථාවන් වලදී එම බෝඩිම් කාමර වලට ගෙන්වා ගෙන රති කෙළියේ යෙදෙන බව නොරහසක් බවත් කියන්නට ඕනේ. ඒ වගේම ඉන් සමහර අවස්ථාවල් වලදී බෝඩිමේ ඉන්නා සාමාජිකයන් සියළු දෙනා විසින්ම කැමැත්තෙන් වගේම සම්මාදමෙන් මුදල් එකතු කරලා ගණිකාවන් පවා ගෙන්වන අවස්ථා ගැනත් අහන්නට ලැබිලා තියෙනවා. ඒ වගේම ඒවා සිද්ධ වීමත් ඒ වගේ බෝඩිම් ස්ථාන වල දකින්නට ලැබෙන තවත් සුලබ දෙයක්.

මේ දේවල් සිද්ධ වෙන්නේ බොහෝ විට බෝඩිම් නිවාසය අයිතිකරුවන්ගේ අනු දැනීමක් නැතුව හොර රහසේයි. මේ එක්කම කියන්නට තියෙන තවත් දෙයක් තමයි, මේ බෝඩිම් වල වාසය කරන්නන් අසල්වාසී නිවෙස්වල කාන්තාවන් සමග අයතා සබඳකම් පවත්වන්නට පටන් ගැනීම. මේ දේ අවසානයේදී ඉවර වෙන්නේ මුලින් කීවාක් වගේ රති කෙළියේ යෙදීමෙන් අනතුරුව හෝ කලබගෑනියකින් අනතුරුවයි. ඒවාට උදව් කරනා ඒ ඒ කාන්තාවන් සමහර විට මීට ඉහත ලිපියක සඳහන් කෙරුණු තරුණ මොන්ටිසෝරි අම්මා කෙනෙක් වෙන්නත් පුළුවනි. එහෙමත් නැති නම් සාමාන්‍ය පෙළ, උසස් පෙළ කරනා දරුවන් සිටින මවක් වෙන්නත් පුළුවන්. ඒ වගේම තරුණ ගැහැණු දරුවන් වෙන්නත් පුළුවනි. එහෙමත් නැත් නම් මග තොටේදී, බස් රථයේදී හමු වෙන කාන්තාවක් වෙන්නත් පුළුවනි. මේ හැම ආකාරයකම අසම්මත, අනියම් රති සුව විඳීම් ගැන අහන්නට ලැබිලා තියෙන අත්දැකීම් ගැනයි ඒ විදියට මේ ලිපියෙන් පළ කරන්නට හිතුවේ. සමහර විට ඒ ඔයාලගේ සහෝදරියක්, නෑයෙක්, බිරිඳක් හෝ මවක් වෙන්නටත් පුළුවනි.

ඉතින් බලාගෙන ගියාම රට පුරාම හැන්දෑ වරුව වෙද්දී පුංචි පුංචි සුරා සැල්, තැබෑරුම්, රති සුව මධ්‍යස්ථාන, සම්බාහන මධ්‍යස්ථාන, ගණිකා නිවාස බොහෝමයක් ආරම්භ වෙන බව කවුරුත් දන්න රහසක් වෙලා. මේ වගේ සමාජයීය අසම්මත, වැරදි, නොමනා හුරු වීම් හේතුවෙන් බෝඩිමක නතර වෙනවා කියන දේ, ඕනෑම කෙනෙක් හොඳින් සොයා බැලිය යුතු කාරණාවක් වෙලා තියෙනවා. මොකද මේ දේවල් අණ බෙර ගැසීමකින් තොරව, හොර රහසේ සිද්ධ වෙන දේවල් නිසාවෙන්. ආශ්‍රය කරන්නට සිද්ධ වෙන උදවියගේ වැරදි මග පෙන්වීම් වලට යටත් වෙන තරුණයින් මේ නිසා නාස්ති වෙන එක නම් පුදුමයක් නෙවෙයි. ඒ හේතුවෙන් ගැහැණු දරුවන් වගේම කාන්තාවන්, එවැනි අයගෙන් ප්‍රවෙසම් කර ගන්න අතරේ පුරුශ පාර්ශවයේ උදවියත් මේ වගේ දුරාචාරී බෝඩිම් ශිෂ්ඨාචාර වලින් ඈත්ව ජීවත් විය යුතු බවත් මතක් කරන්නට අවශ්‍ය දෙයක් වෙනවා.

යන්ත්‍ර වලට රස්සා නොදේ

මේ ලිපිය සම්බන්ධ වෙන්නේ මගේ රැකියා ස්ථානයත් එක්කයි. මෑතකදී රැකියා ස්ථානයේදී ලබපු අත්දැකීමකුයි මම මේ ලිපිය හරහා ඔයාලට කියන්නට හදන්නේ. මම සේවය කරන්නේ පෞද්ගලික ආයතනයක අන්තර්ජාල වෙබ් යෙදවුම් සංවර්ධක කෙනෙක් හැටියට නේ. කට්ටියට එහෙම කිව්වාම තේරුනේ නැතිනම් සිංහලෙන් කියනවා නම්, Internet Web Application Developer කෙනෙක් කිව්වාම දැන් තේරෙනවා ඇති කියලා මම හිතනවා. ඉතින් වැඩ කරන්නට තියෙන පරිඝණක භාශාව තමයි PHP කියන්නේ. ඒක පරිඝණක භාශාවක් කියනවාට වඩා වෙබ් අඩවි සංවර්ධනය කළ හැකි භාශාවක් කීවොත් වඩාත් නිවැරදියි.

මේ සිද්ධිය වුනේ මීට සතියකට හෝ දෙකකට උඩදී. අපේ ආයතනයට මේ දවස් වල අළුතින් පිරිස් බඳවා ගැනෙනවා. ඒකට ඉතින් එන හැමෝටම සම්මුඛ පරීක්ෂණයකුත් පවත්වලා විතරක් බඳවා ගන්නේ නෑ. සම්මුඛ පරීක්ෂණයට අමතරව පොඩි ක්‍රියාකාරකමකුත් කරන්න දෙනවා. අයදුම් කරලා තියෙන රැකියා අවස්ථාවට අදාළවයි ඒ ක්‍රියාකාරකම ලැබෙන්නේ. මේ අත්දැකීමට මමත් මුහුණ දුන්නා. ඒ නිසාවෙනුයි අද මම එම ආයතනයේ සේවකයෙක් වෙලා තියෙන්නේ.

මෙන්න මේ වගේ සම්මුඛ පරීක්ෂණයකට ආව කෙනෙක් ගැනයි මේ කතාව ලියන්නේ. ඇත්තෙන්ම සාමාන්‍යයෙන් පරිඝණක ක්‍රමලේඛ භාශාවක් ඉගෙන ගන්න ඕනෙම කෙනෙක් දන්නවා ඒකේ මුලින්ම කේතනය කරන කොට පටන් ගන්නේ මොන විදියෙන්ද කියලා. අපි උදාහරනෙකට කියමුකෝ ජාවා (Java) කියන ක්‍රමලේඛ භාශාව. මම මේක තෝරා ගන්නට හේතුව වෙන්නේ විෂුවල් බේසික් (Visual Basic) වගේ භාශාවකට මේක අදාල කර ගන්න බැරි නිසා. ඉතින් ජාවා වගේ එකක මුලින්ම අපි කේත ලියන්න හුරු පුරුදු වෙන්නේ එක්කෝ නෝට්පෑඩ් හරි නැත්නම් ඒ වගේ මෘදුකාංගයක පිහිටෙන් නේ? ඉතින් PHP කියන ක්‍රමලේඛ භාශාවටත් ඔය ටික බලපානවා. මුලින්ම අපි අතින් කේත කරනවා නෝට්පෑඩ් වල. නැත්නම් කවදාවත්ම ඉගෙන ගන්න බැහැනේ නියම අර්ථය.

ඉතින් මේ වගේ ක්‍රමලේඛ භාශාවක් ඉගෙන ගනිත්දී අනිවාර්යෙන්ම ඉගෙන ගන්න පියවරක් තමයි දත්ත ගබඩාවකට එහෙමත් නැත්නම් ඩේටාබේස් (Database) එකක් සම්බන්ධ කරගෙන මෘදුකාංග කේතනය කිරීම. මේ දේත් අපි මුලින්ම අතින්ම කේත ලියලා කරන්නයි ඉගෙන ගන්නේ. පස්සේ තමයි අපි වෙනත් මෘදුකාංග හරහා මේ කේත ඉබේ ලියවෙන්නට තාක්ෂණය උපයෝගී කරගෙන වැඩ ඉක්මන් වගේම පහසු කර ගන්නේ.

අපේ ආයතනයට පැමිණි එක අපේක්ෂකයෙකුටත් තමන්ගේ සම්මුඛ පරීක්ෂනයෙන් පස්සේ පොඩි ක්‍රියාකාරකමක් කරන්නට අවස්ථාව ලැබුණා. ඒ ක්‍රියාකාරකම කරන්නට තියෙන්නේ දත්ත ගබඩාවකට (database) සම්බන්ධ කරලා. බොහෝ විට PHP ක්ෂේත්‍රයේදී අතින් කේත කිරීම තමයි වඩාත් දකින්න ලැබෙන්නේ. ඒ වෙනුවට වෙනත් මෘදුකාංග භාවිතාවෙන් කේත ඉබේ ලියවෙන අවස්ථාවන් දකින්නට ලැබෙන්නේ අඩුවෙන් වෙන්න පුළුවන්. මොකද අවශ්‍ය හැම දේටම අදාල කේත ස්වයංක්‍රීයව ලියවන්න ක්‍රමයක් ඒ හැම මෘදුකාංගයකම අඩංගු වෙන්නේ නැති නිසා. වෙබ් සංවර්ධක කේත කරන්නට හොඳම ගණයේ මෘදුකාංග අතරින් ඩ්‍රීම්වීවර් (Dreamweaver) කියන මෘදුකාංගය විශේෂ තැනක් ගන්නවා. මෙයිනුත් කේත ස්වයංක්‍රීයකරණය කරන්නට පුළුවන් හැකියාව තියෙනවා. කොටින්ම දත්ත ගබඩාවක් සම්බන්ධ කර ගැනීමට අවශ්‍ය කේත අපිට යතුරු පුවරුවට අතවත් නොතියා ගොඩ නගා ගන්නට පුළුවන්.

ඉතින් මේ කියන අපේක්ෂකයාත් දත්ත ගබඩාවට යෙදුම (application) සම්බන්ධ කරන්නට තෝරා ගත්තේ ස්වයංක්‍රීය ක්‍රමයයි. ඒත් එතැනදි පොඩි ප්‍රශ්නයක් මතු වුනා. ඒ තමයි අදාල දත්ත ගබඩාවට පරිගණක මෘදුකාංගයක් හරහා සම්බන්ධ වෙන්නට, ඇති පමණ අනුමැතියක් (permissions and privileges) ඒ දත්ත ගබඩාව අඩංගු පරිඝනකයේ නොතිබීම. ඉතින් මේ කෙනාට ඒ දත්ත ගබඩාවට සම්බන්ධ වෙන්න ක්‍රමයක් තිබුනේම නෑ. පස්සේ අපි ඉල්ලීමක් කරා දත්ත ගබඩාවට සම්බන්ධ වෙන පේළි දෙක තුනක විතර කේතනය අතින් කේතනය කරන්න කියලා. ඒත් ඒ වෙලාවෙදි ඔහු එයට අසමත් වුනා විතරක් නෙවෙයි ස්වයංක්‍රීය ක්‍රමයෙන් සම්බන්ධ නොකලොත් දත්ත හුවමාරු කර ගන්නටත් බැරි බව විස්තරාත්මකව අපට කියා සිටියා. ඒත් ඒ ක්‍රමයෙන් බැහැර වෙලා අතින්ම කේතනය කරන අනිත් හැම දෙනාම දන්න කරුණක් තමයි ඔහු කියූ දෙය සැබෑවක් නොවන බව. ඉතින් අවසානයේදී මේ අපේක්ෂකයාම ඒ සම්මුඛ පරීක්ෂණයෙන් ඉවත් වෙලා ගියා.

ඔන්න ඔය දේ නිසා තමයි මේ ලිපියේ මාතෘකාවට එහෙම දැම්මේ. මොකද ඉගෙන ගන්න දෙය සුළු පටු විදියට දකින්න හොඳ නැති නිසා. ඒ වගේම ඉගෙන ගන්න දෙය මුලින්ම ඉගෙන ගත යුත්තේ යාන්ත්‍රිකව නොවෙන බව. හරය නිසි වීදියට ඉගෙන ගත්තොත්, යාන්ත්‍රීකරණයට පිය නගින එක සුදුසු දෙයක් විදියටයි මගේ අදහස. ඒ නිසා ඔයාලා හැමෝටමත් පරිඝණක ආශ්‍රිත ඉගෙනීම් කටුයුතු වලදී හරයන් දැන ගැනීම වඩා ප්‍රයෝජනවත් බවත් මතක් කළ යුතුයි.

මොන්ටිසෝරි අම්මලගෙ රැවටීම

මාසෙක විතර ලොකු නිවාඩුවකින් පස්සෙ ඔන්න මම ආයෙමත් සැරයක් බ්ලොග් එකට අඩිය තිබ්බා අද දවසේ. පරිසරය නම් හරිම සෞම්‍යයි. හැබැයි දිගින් දිගටම වහින නිසා එළියට බහින්නවත් හිතෙන්නේ නෑ. හදිසි වැඩක් යෙදුනත් වැඩේට යන්න වෙන්නේ හොඳටම නා ගෙන නැත්නම් හෙම්බත් වෙලා. ඉතින් ඒ මේ කාලේ හැටි නොවැ. නත්තල් මාසයත් ඇවිල්ලා, ඒ විතරක් නෙවේ 2010 අවුරුද්දත් දන්නෙම නැතුව අවසානෙටම ඇවිල්ලා. තව දවස් කීපයකින් අලුත් අවුරුද්දකට පය තියනවා අපි හැමෝම. හරි හරි ඒ කතා පැත්තකින් තියමුකෝ. දැන් ඉතින් මාසෙක නිවාඩුවකින් පස්සේ මගේ මීලඟ ලිපිය ලියන්න හිතුවේ මේ මාතෘකාවේ සඳහන් වෙන දෙය ගැනයි.

අපි කවුරුත් දැකලා තියෙන දෙයක් තමයි පොදු ප්‍රවාහන රථ වලට ගොඩ වෙන බොහෝමයක් උදවිය අතරේ ඉන්න පාසල් ළමුන් එහෙමත් නැත්නම් මොන්ටිසෝරි ළමුන් එක්කන් යන දෙමාපියන්ව. ඇත්තෙන්ම මේ ළමයින් අත දරුවන්ද කියලා හිතන්නට බැරි තරමට උස් මහත් වෙලා ඉන්න අය. කොටින්ම පාසලේ පළමු වසරේ ඉන්න ළමයෙක් කියන්නේ තනිවම අවිදින්න පුළුවන් කෙනෙක් වෙන්නම එපැයි. ඒ වුනාට පාසල් හරි මොන්ටිසෝරි එහෙමත් නැත්නම් පෙර පාසල් අසලින් බස් වලට ගොඩ වෙන බොහෝමයක් දෙමව්පියන් බස් රථ වලට ගොඩ වෙන්නේ පුංචි දරුවනුත් අරගෙනයි. ඒ කියන්නේ අත දරුවන් නෙවෙයි, හොඳට දුවලා පැනලා ඇවිදින්න පුළුවන් ළමයිනුත් කරේ තියා ගෙන.

සාමාන්‍යයෙන් අපේ ඈයෝ දරුවෙක් වඩාගෙන බස් රථයකට කවුරු හරි ගොඩ වුනොත්, ඒ කෙනා ගැහැණුද පිරිමිද කියලා ලේබල් එකක් නොබලාම ඉන්න තැනකින් නැගිටලා ඒ ආසනේ පිරිනමන එක සිරිතක් වෙලා නේ. ඉතින් මේ විදියට, හරි නම් සිද්ධ විය යුත්තේ කිරි බොන වයසේ අත දරුවන් වඩාගෙන රථයට නගින කෙනෙක් වෙනුවෙන් තමයි. ඒත් ඉතින් ඔය කියන පාසල් ළමුන් හරි පෙර පාසල් ළමුන් හරි කර පින්නාගෙන ගොඩ වෙන දෙමාපියන් ගැනත් අනුකම්පා සහගත සිතුවිල්ලෙන් බලන බොහෝ දෙනා (මාත් ඇතුළුව කැමැත්තෙන් හෝ අකමැත්තෙන් හෝ (කොන්දොස්තර මහතාගේ මැසිවිල්ලෙන් හෝ) ආසනයක් පිරිනමනවා.

ඒ උදවිය බස් රථයකට ගොඩ වෙන්නට පෙරාතුව මොන ආකාරයකින් ඉන්නවාද කියලා අපිට දකින්නට ලැබෙන්නේ නම් නෑ. මොකද බස් රථයට ගොඩ වෙන්නේ දරුවාත් කරේ තියාගෙන නිසා. ඒත් අවසානයට ඔවුන් බස් රියෙන් බැස ගියාට පස්සේ අර කරේ සිටි අත දරුවාත් දෙමාපියන් සමගම යහමින් අවිදන් යන බව නම් දකින්නට ලැබිලා ඇති මට වගේම ඔයාලටත්. බලාගෙන ගියාම අනුකම්පාවෙන් ආසනයක් පිරිනැමුවේ ඇයිද කියලාත් හිතෙනවා. වෙලාවකට හිතෙනවා ඇයි මෙහෙම රවටන්නේ කියලාත්. අනෙක් කිව යුතු කාරණය තමයි මේ දරුවන් එක්ක ඒ දරුවන්ගේ පොත් මලු පවා දෙමාපියන් එල්ලා ගෙන සිටීම. දරුවා කෙසේ වෙතත් එහෙම ඉන්නා දෙමාපියන් වෙනුවෙන් නම් ආසනයක් පිරිනමන එක පිණක් හැටියටත් දකින්නට පුළුවන්.

මෑතකදී මේ වගේ සිද්ධියක් මටත් අත් විඳින්නට සිද්ධ වුනා. කීවාක් වගේම අම්මා කෙනෙක් පළමු වසරේ පමණ පෙනෙන ළමයෙකුත් වඩාගෙනයි බසයට ගොඩ වුනේ. ඒත් එක හොඳකට තිබුනේ පොත් මල්ල තිබුණේ ළමයාගේ කරේමයි. ඒත් ඉතින් පොත් මල්ලේ හැටි දැක්කම ඒක උස්සන් ඉන්න ළමයා ගැනයි, ළමයව වඩන් හිටි අම්මා ගැනයි කණගාටුවකුත් ඇති වෙනවා. මොකද වැඩි බර අම්මාට නිසා.

ඇත්තෙන්ම මේ ලිපියෙන් කියන්නට හැදුවේ එහෙම කවුරු හරි බස් රථයකට ගොඩ වුනාම ආසනයක් දෙන්න එපා කියලා නම් නෙවෙයි. ඒත් දරුවන්ට කුඩා කාලයේ සිටම දැඩි සැප ලබා දෙන්නට දෙමාපියන් වෙහෙසිය යුතු නැති බවයි මගේ හැඟීම. සාමාන්‍ය වචනෙන් කියනවා නම් හුරතල් කිරීම නරකට හිටින්නත් පුළුවන් වෙන නිසා. ඒ නිසා දරුවන්ට තමාගේ වැඩ තනියම කර ගන්නට කුඩා කාලයේදීම හුරු පුරුදු කරොත් හොඳ අනාගතයකුත් දරුවාගෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්නට පුළුවන් වේවි.

ගැලවෙද්දි හම යන ගිවිසුම

එක එක විධියේ ගිවිසුම් අපිට ජීවිතේදී දකින්නට ලැබිලා තියෙනවා. සාම ගිවිසුම්, විවාහ ගිවිසුම් ඔය වගේ අපි ජීවිතේදී අහලා දැකලා තියෙන දේවල්. ඔය අතරේ තියෙනවා සමහර ගිවිසුම් හරිම සුභදායක ගිවිසුම්. තවත් සමහරක් ගිවිසුම් වාසිදායකයි. එයිනුත් ගිවිසුම ඇති කර ගන්නේ පාර්ශව කීයක් බැගින් එකතු වෙලාද කියන එක මත ගිවිසුමෙන් ලැබෙන ලාභ ප්‍රයෝජන ඒ ඒ ගිවිසුමට සම්බන්ධ පාර්ශව අතරේ බෙදිලා යනවා. ඔහොම බෙදෙද්දී සමහරුන්ට තනිකරම පාඩු සිද්ධ වෙන කොට තවත් පිරිසකට අති විශාල වශයෙන් ලාභත් සිද්ධ වෙනවා. මෙන්න මේ කියන ගිවිසුම් කඩ කරද්දී සමහරුන්ට ලැබෙමින් තිබුනු වාසි අහිමි වෙනවා. ඉන් සමහරුන්ට ගිවිසුම බිඳ හෙලීම නිසා දඬුවම් පවා විඳින්නට සිද්ධ වෙනවා. ගිවිස ගැනීම වලදී නීතිමය පැත්තකුත් බලපානවා. බල නොපාන අවස්ථාවලුත් තියෙනවා. ඉතින් මම මේ ලිපියෙන් කියන්නට යන්නේ මගේ කලින් ලිපියේ මම සඳහන් කරපු හම යන ගිවිසුම ගැන. මේක මගේ කලින් ලිපියත් එක්ක සම්පූර්ණයෙන්ම බැඳිලා තියෙන තවත් ලිපියක් කීවත් වඩාත් නිවැරදියි.

මම රැකියාවට බැඳුනු ආයතනයට මම මුලින්ම සම්බන්ධ වුනේ ඒ ආයතනයෙන් තෝරා ගැනුනු ශිෂ්‍යත්ව ලාභියෙකු විදියටයි. ඒ මීට වසර තුනකට පෙරාතුව ඒ කියන්නේ 2007 වසරේදියි. එම ශිෂ්‍යත්ව වැඩසටහනේ අන්තර්ගතය වෙන්නේ මෙන්න මේ විදියටයි. මේ ශිෂ්‍යත්ව වැඩසටහනට තෝරා ගැනුනු අයගේ සියළුම වියදම් දරනු ලබන්නේ එම ආයතනය විසින්ම බවත් මතක් කරන්නට ඕනේ. ශිෂ්‍යත්වයේ වලංගු කාලය අවුරුදු පහක්. මෙන්න මෙහෙමයි ඒ ශිෂ්‍යත්ව වැඩසටහනේ අන්තර්ගතය වෙන්නේ. ඇත්තෙන්ම කීවොත් මේ අර මම මුලින්ම කියපු ගිවිසුමේත් අන්තර්ගත වෙන එක්තරා කොටසක් කීවත් හරි.

පළමුවෙන්ම මාස හයක ඩිප්ලොමාවක්, තෝරා ගත් උදවියට නොමිලයේම හදාරන්නට සිද්ධ වෙනවා. විවිධ පරිගණක මෘදුකාංග වගේම ක්‍රමලේඛ භාශාවනුත් මේකෙදි ඉගැන්වෙනවා. ඊට පස්සේ එම ආයතනයේ වසරක පුහුණු කාලයක් ගත කළ යුතුයි. අනතුරුව වසර දෙකක අවම කාලයක් ආයතනයේ රැකියාව කළ යුතුද වෙනවා. මේ වසර තුනක කාලයේදී කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයේ පරිගණක අංශයෙන් ලබා දෙන තොරතුරු තාක්ෂණ තුන් අවුරුදු බාහිර උපාධි පාඨමාලාවට නොමිලයේම හදාරන්නට සහභාගී වෙන්න ඕනේ. මේ පාඨමාලාවේත් විශ්ව විද්‍යාලයට වගේම උපකාරක පංති සඳහාත් සියළුම වියදම් දරන්නේ ආයතනය විසින්මයි. පුහුණු වසරත්, අනිත් අවම දෙවසරත් අවසන් වන විටදී කෙනෙකු උපාධියේත් අවසානයට පැමිණෙනවා. උපාධිය ලැබීමෙන් අනතුරුව තවත් වසර දෙකක් විධියට සම්පූර්ණයෙන්ම වසර පහක කාලයක් ආයතනය වෙනුවෙන් සේවය කළ යුතුයි යන්නයි මේ ගිවිසුම.

නමුත්, මේ ගිවිසුම අතරමැදදී බිඳ දමා යන සියළු දෙනාටම දඬුවමකට මුහුණ පාන්නට සිද්ධ වෙනවා. එනම්, ආයතනය ඔහු හෝ ඇය, ගිවිසුම අ'තැර යන මොහොත දක්වා දරා තිබූ අධ්‍යාපනයට සහ පුහුණු වැටුප් ප්‍රමාණයන් නැවතත් ආයතනයට ලබා දිය යුතු බවයි. ඒත් එක්කම එම ප්‍රමාණය වගේ සියයට සියයක මුදලකුත් නැවත ආයතනයට ලබා දිය යුතු වෙනවා. නමුත් මෙහි කිසිම ස්ථානයක නීතිමය කරුණක් පිළිබඳව නම් සඳහන් කරලා නෑ.

නමුත් ආයතනයට ආර්ථික දුෂ්කරතා රාශියක් ඇති වෙන අවස්ථාවන් වලදී මේ ගිවිසුම කෙසේ වෙතත් ජීවත් වීම පවා අපහසු තත්ත්වයකට පත් වෙනවා; විශේෂයෙන් කොළඹින් පිටස්තර, එහෙත් කොළඹ පදිංචිව රැකියාවට පැමිණෙන ශිෂ්‍යත්ව ලාභීන්ට. ආයතනයේ ආදායම පහත වැටෙද්දී වැටුප් අග හිඟතාවන් සහ අතපසු වීම් වගේම පමා වීම් සිදු වීම නිසාවෙන් වෙනත් රැකියාවන් සොයන්නට ඕනෑම සේවකයෙකු පෙළඹීම අරුමයක් නෙවෙයි.

අධ්‍යාපනය වෙනුවෙන් දැරූ වියදම් ආපසු ගෙවීම සාධාරණ වෙතත්, ආයතනය වෙනුවෙන් සේවයේ යෙදී ආයතනයට කළ සේවයෙන් ඉපැයූ වැටුප ආපසු ලබා දීම නම් සාධාරණ දෙයක් නොවන බවයි මගේ මතය. වසරක් ලෙසින් සඳහන්ව තිබූ පුහුණු කාලය මාස සයකින් අවසන් වීම තවත් එක වාසියක්. නමුත් වක්‍රාකාරයෙන් ඊටත් වඩා වැඩි මුදලක් ආයතනය ලබා ගන්නට තැත් කිරීම තවත් අසාධාරණ තත්ත්වයක්. ඒ කෙසේද යත්, ශිෂ්‍යත්වලාභී සේවකයෙක්ගේ දක්ෂතාවයට සිදු වූ වැටුපේ සියළු වැඩි වීම් සහ දීමනා සියල්ලත් රැකියාවේ යෙදී සිටි සියලුම මාස සඳහා ආපසු ගෙවීමක් කළ යුතුය යන්නක් පහු ගිය කාලයක ප්‍රකාශ වුනා. මේ තමයි ඒ වක්‍රාකාර, අසාධාරණ, ගිවිසුමේ සඳහන් නොවූ අය කර ගැනීම. මේ ගිවිසුමේ සඳහන් තවත් නීතියක් විදියට සඳහන් වෙනවා, සියළුම අධ්‍යාපනික (සාමාන්‍ය පෙළ හා උසස් පෙළ) සහතික පත්‍ර වල මුල් පිටපත් ආයතනයට ලබා දිය යුතු බව. ඒවා ගිවිසුම කඩනා කිසිවෙකුට මුදල් ආපසු ගෙවනා තෙක් නොලැබීම තවත් අසාධාරණ තත්ත්වයක් විදියට දකින්නට පිලිවන්.

ගිවිසුමෙන් වෙන්ව යාම ආයතනයට කරනා දැඩි පාඩුවක් නම්, ආයතනයේ වසර තුනක් රැඳී හිඳ ආයතනය වෙනුවෙන් දහදිය මහන්සියෙන් කළ සේවාව වෙනුවෙන් ලද වැටුප එම ආයතනය වෙනුවෙන් ආපසු ගෙවිය යුතුද යන්න කාටත් සිතන්නට ඉතුරු කරන්නට පුළුවන් ගැටළුවක්. නමුත් ගිවිසුමෙන් ඈත් වීමෙන් ශිෂ්‍යත්වලාභී සේවකයන්ට සිදු වෙන තවත් දඬුවමක් විදියට ඈත් වූ සියළු දෙනාගේම නම් ගම් සහිත ලැයිස්තූන් සියළුම පරිගණක මෘදුකාංග සංවර්ධන ආයතන වෙත කළු ලැයිස්තූන් වශයෙන් ඉදිරිපත් කිරීමට ද සූදානමක් ඇති බවත් වරකදී ආයතන ප්‍රධානීන්ගෙන් මතු වූ අදහසක්. මන්දයත් ගිවිසුමෙන් ඉවත් වන්නන් හට ඉදිරි අනාගතයක් දැකීමට වෙනත් කිසිදු ආයතනයකින් ඉඩක් ලබා නොදිය යුතුයි අරමුණින් විය හැකියි.

මීට අමතරව තවත් මේ හා සම්බන්ධ කිව නොහැකි කාරණා රැසක්ද පවතිනවා. නමුත් මේ ගිවිසුමට එකතු වූ බොහෝ ශිෂ්‍යත්වලාභියන් අද ගිවිසුමෙන් ඈත්ව ගොස් බොහෝ කාලයක් ගත වී හමාරයි. මන්දයත් ලිපියේ පෙර කී ආර්ථික අපහසුතාවන් නිසාවෙන්. මම ද ඉන් එක් අයෙක්. ආයතන ප්‍රධානීන්ගේ අදූරදර්ශී ක්‍රියා කලාපයන් නිවැරදි වූවා නම්, මේ තාක් ඉවත්ව ගිය දක්ශයින් සියළුම දෙනාගෙන් ආයතනයට ආලෝකයක් උදා වන්නට තිබුනත්, ඒ ඉඩ කඩ ආයතනය විසින්ම නැති කර ගත්තාක් හා සමාන දෙයකුයි දැන් දකින්නට ලැබෙන්නේ. ලැබෙනා වන්දි මුදලින් හෝ ආයතනයේ වැටුප් ගෙවිය හැකි වේ යන සිතැ'ඟිය ආයතන පරිපාලකයන්ගේ තවත් ළාමක සිතුවිල්ලක් වන්නට පිළිවනි. ඒ නිසා ගිවිසුම් අත්සන් කරන්නට පෙර දෙවරක් නොව සිය වරක් අනාගතය ගැන හිතන්නට අවශ්‍ය බව මතක් කළ යුතුයි.

ලිපි සීයයි, ඒත් කවි හින්ද වුනු දේ

කලින් පල කරපු ලිපියත් එක්කම මගේ සිය වන ලිපියත් පල වුනා. ලිපි ශතකයක්ම ලියලා ටිකක් මහන්සි වුනත් ලිවීම නම් අත හරින්නට කිසිම කල්පනාවක් මට තවමත් ඇති වෙලා නෑ. ඒ ගැන නම් මම පෞද්ගලිකවම සතුටු වෙනවා. ඒත් මගේ ලිවීමේ බරපතලකම මෑතකදී මට පැහැදිලි වුනා. ඒ මගේ මේ ලිවීම් වලට ලැබෙන පාඨක අදහස් නිසා නම් නෙවෙයි. මේ කතාව ගැන එකසිය එක් වෙනි ලිපියෙන්ම මම කියන්නට හිතුවේ නොකියාම බැරි කමටයි. ඒත් මේ වගේ දේවල් ඔයාලා හැමෝටම සිද්ධ වෙන්න හරි නොවෙන්න හරි පුළුවනි. කාට කාටත් දැන ගන්නටයි මේ ලිපිය ලියන්නට හිතුවේ. එහෙනම් ඔන්න දෙවෙනි ශතකයට මේ ලිපියෙන්ම මම ආරම්භය ලබා ගන්නම්.

මේ සිද්ධිය වුනේ පහුගිය ඔක්තෝබරයේ, ඒ කියන්නේ මේ අවුරුද්දේ, 2010 ඔක්තෝබර් මාසයේ අග භාගයේදියි. මම රැකියාවේ නිරත වූයේ කවුරුන් හැටියටද කියන එක ඔයාලා සමහර දෙනෙක් දන්නවා ඇති. ඒත් ඒක ආයෙමත් මතක් කලොත් හොඳයි කියලා හිතනවා. ඇත්තෙන්ම මම වෙබ් අඩවි නිර්මාණය සහ වෙබ් අඩවි සංවර්ධක ක්‍රමලේඛ යොදවන්නෙක් විදියටයි පහුගිය වසර තුනක කාලය පුරාවටම රැකියාවේ නිරත වූයේ.

ඉතින් කාලය ගතවෙලා යද්දී මට වගේම අපේ ආයතනයේ බොහෝමයක් දෙනාටත් තේරුම් ගන්නට බැරුව ගියා ආයතනයේ ඉදිරි දැක්ම මොන වගේ වේවිද කියලා. ඒ වගේම දැඩි අපහසුතා රාශියකටම රැකියාවේ යෙදුනු බොහෝ දෙනා මුහුණ පෑවා. කොහොමින් කොහොම හරි දාඩිය මහන්සියෙන් කරපු වැඩ වලට සරිලන මාසික පඩිය පවා මාස ගණන් පමා වෙන්නට පටන් ගත්තා. ලෝක ආර්ථික පසුබෑමක් 2009 වසරේ මුල් භාගයේදී හැම ආයතනයකටම වගේ දරුණු විදියට බලපෑවා. විශේෂයෙන්ම පරිගණක මෘදුකාංග සංවර්ධනයේ යෙදෙන ආයතන වලට. ඉතින් ශ්‍රී ලංකාව වගේ රටකට ඒ වගේ දෙයක බලපෑම, අනිවාර්යෙන්ම පුදුම වෙන්නට කාරණාවක් නම් නෙවෙයි. මේ බලපෑම නිසාවෙන් ආර්ථික අගහිඟතා වලට අවුරුද්දක්ම වාගේ අපේ ආයතනයත් 2008 අවුරුද්දේ ඉඳන්ම මුහුණ පෑවා. නමුත් දැන් ඒකේ බලපෑම ඉවත් වී තිබුණත්, තවමත් ගොඩ ඒමක් නැති පාටක් කාට කාටත් තේරුම් ගොස් තිබුනා.

මේ දේවල් ගැන කතා කරන්නට බොහෝ දෙනෙක් හිටියා. අවසානයේදී ආයතනය සතුව තිබුණු වටිනා මානව වගේම ශ්‍රම සම්පත් රැසක් ආයතනය හැර දාලා ගියා. මේ දේවල් වලට ඇත්තෙන්ම ආයතනයේ ඉහල පරිපාලකයන්ගේ ක්‍රියා කලාපයත් බලපෑමත් එල්ල වුනා. සේවය කරපු බොහෝ දෙනා විවිධ අඩු පාඩු රැසකට මුහුණ දුන්නා. ගොඩක් දෙනා අමනාපෙන් ඒ දේවල් ගැන කතා කරා, බැන වැදුනා. මාසිකව ලැබිය යුතු වැටුප ඉල්ලා ලබා ගන්නා තැනටම පත්වුනා. මොකද එහෙම ඉල්ලුවේ නැතිනම් වැටුපක් ඒ මාසයට ලබන්නට හැකියාවකුත් නොතිබුණු නිසාවෙන්. මගේම මිතුරන් දැඩි අපහසුතා වලට මුහුණ දුන්නා. නවාතැන් වලට ගෙවනා මුදල ගෙවා ගැනීමටත් බැරි වුනා, සමහරු රෑට නොකා නොබී හිටියේ මාසෙට ලැබෙන මුදල මදි කමටමයි. ඇත්තෙන්ම මේ දේවල් බලාගෙන ඉන්නට බැරුව ඉහළ තනතුරු දැරූ බොහෝ දෙනා සමගින් කතා බහ කළ බොහෝ දෙනාට සිද්ධ වුනේ තමන්ගේ නමට කළු ලකුණු එකතු කර ගැනීම හෝ ආයතනයෙන් ඉවත්ව යාම හෝ පමණයි.

මේ හේතුව හැරුනු කොට මා වැඩ කළ අංශයේ හිටි හැම දෙනාටම එක ව්‍යාපෘතියකට වඩා ප්‍රමාණයක් තනිවම කිසිම මග පෙන්වීමකින් තොරව කරගෙන යාමටත් සිද්ධ වෙලා තිබුණා. මේ ක්‍රමයත් ඒ තරම් හොඳ දෙයක් කියලා දකින්නට පුළුවන්කමක් තිබුණේ නෑ. මේ හේතූන් නිසාවෙන් ආරම්භ කරනා කිසිම ව්‍යාපෘතියක අවසානයක්, ඇරඹුණු ව්‍යාපෘති සියයට අසූවකම පාහේ දැක ගන්නට ලැබුණේ නෑ. ඒ දැනුම පමණක්ම ලබා දෙනවා හැරුණු කොට නිසි පිළිවෙලක්, මග පෙන්වීමක් නොලැබුණ නිසාවෙන් වගේම, විවිධාකාරයේ ක්‍රියා පිළිවෙලවල් ක්‍රියාවට නංවන්නට උත්සාහ ගැනීම් නිසාවෙන්. ලියකියවිලි පිරවීම් හැරුණුකොට වෙබ් අඩවි සංවර්ධන කාර්යයන් බෙහෙවින් අතපසු වීමත්, කල් ගත වීමත් අනිවාර්යෙන්ම දකින්නට ලැබුණු දෙයක් වුනා.

මේ හැම දෙයක්ම එකතු කරගෙන, හැමෝගෙම අඳෝනාවල්, මති මතාන්තර, කියුම් කෙරුම්, හැසිරීම් ද අන්තර්ගත කරගෙන සුදුසු මාතෘකාවක් යොදාගෙන මට කවි පෙළක් ලියන්නට සිහියට ආවේ ඒ වගේ අවස්ථාවකදීයි. ඒ කවි බොහෝ විට ලියැවුනේ ඉතාමත්ම ආවේගශීලී ස්වරයකින්. ඒ නිසා බොහෝ දෙනාට ඒ කවි පෙළින් රිදීමේ හැකියාවත් දැඩි වශයෙන්ම අන්තර්ගත වෙලා තිබුණා. හැබැ‍යි එකක් කිවයුතුමයි. මේ දේට කිසි කෙනෙකුගේ මග පෙන්වීමක්, උසි ගැන්වීමක් නම් මට ලැබුණේ නෑ. මේ සිතුවිලි හිතට එන හැටියට වචන ගලපලායි ඒ කවි පේළිය ලියැවුනේ. මේ කවි පෙළ පල වුනේ මගේ කවි නිර්මාණ එකතුව වුනු නිශා පෙම් හසරැල් බ්ලොග් අඩවියේයි.

මේ කවි පෙළට පළමුව, ආයතනයේම සොයුරියකගේ කවි පෙළකට ලියවුනු තවත් කවි පෙළකට මුළු ආයතනයේම බොහෝ දෙනාගෙන් ප්‍රශංසා ලැබුණා. ඒ මොකද ඒ දෙයින් කියා තිබූ දේවල් ඒ හැමෝම පිළිගන්න නිසාවෙන්. ඒ කවි පෙළ කිසිම අයෙකුට වැරදි කියූවක් නම් නෙවෙයි. නමුත් ඒ අයගෙන්ම සමහර දෙනා මේ සිද්ධියටත් සම්බන්ධ බව පස්සේ දැන ගන්නට ලැබුණා. මා කලින් කීවාක් වගේම බොහෝ දෙනාගේ වැරදි, අඩු පාඩුකම් සහ ආයතනයේ වැරදි රැසක් අන්තර්ගත කරලා ලියැවුණු මේ දෙවෙනි කවි පෙළ ආයතන ප්‍රධානියා වෙත යොමු කළේ මුලදී ආයතනයේ අඳුරු පසුබිම පිළිබඳව ලියැවුනු කවි පෙළට ප්‍රශංසා පල කළ උදවියගෙන් සමහර දෙනා විසින්මයි. එකට ඉන්නා බොහෝ දෙනා හතුරන්ටත් වඩා හපන් බව වටහා ගන්නට බොහෝ දෙනාට මගේ කවි පෙළ උදව්වක් වුනා කියන්නත් පුළුවනි. නමුත් මේ කවි පන්ති පිළිබඳව ආයතන ප්‍රධානී තුමන් හට මගේ නමත් සමගමයි දැනුම් දී තිබුණේ. ඒ නිසා කෙළින්ම දෝශාරෝපණය එල්ල වූයේ මට වගේම මා වැඩ කළ අංශයේ කීප දෙනෙකුටයි.

මතක් කළ යුතු අනිවාර්ය දෙයක් තියෙනවා. එනම් මේ කිසිම කවි පෙළක කිසිම අයෙකුගේ හෝ කිසිම ආයතනයක නමක්, ගමක් සඳහන් කර නොතිබීමයි. නමුත් අවසානයේදී නමත් හමත් යන්නට හේතු වූයේ ඒ දේමයි. මීට ප්‍රධානතම හේතුව වූයේ නිවැරදි තොප්පිය නිවැරදි පුද්ගලයන් විසින්ම පැළඳ ගැනීම නිසායි. ඒ වගේම මේ සම්බන්ධව සියළු ඇත්ත කාරණා ආයතන ප්‍රධානියා සමග කතා බහ කරන්නතත් මම වග බලා ගත්තා. මොකද, ඇත්ත කියන්නට බය නොවිය යුතු නිසාවෙන්. ඒ වගේම කවි පේළි වලිනුත් පැවසූයේ සත්ත්‍යයක් නිසාවෙන් බය වෙන්නට කිසිම කාරණාවක් තිබුණේ නෑ.

අවසානයේදී ආයතනයේ ප්‍රධානී තුමන්ගේ ඉල්ලීම මත ගන්නට තීරණ දෙකක් මට ඉදිරිපත් වූවා. පළමු එක, ආයතනයේ මාසික සභා රැස්වීමේදී නැගිට සැමගෙන්ම සමාව අ‍යැදීම හෝ සේවයෙන් බැහැරව යාමයි. මින් මා තෝරා ගත්තේ දෙවැනි තීරණයයි. ජීවිතයේ ගත් දැඩි තීරණ වලින් එකක් හැටියට මේ තීරණය ගැන කියන්නට පිළිවන්. ඒ තීරණය දැඩි වන්නට කරුණු කාරණා රැසක් තිබුණා. එනම් ආයතනය අප වෙනුවෙන් දැරූ මුදල් සම්භාරයක් නැවත ආයතනයට ලබා දීමට තිබූ අපහසුතාව වගේම අභියෝගය. ඒ සම්බන්ධවත් කිව යුතු කරුණු රැසක් තියෙනවා. තමන් විසින් තමන්ගේම හම යවා ගන්නා තීරණයක් කීවොත් වඩාත් නිවැරදියි. ඒ ගැනත් තවත් ලිපියකින් දන්වන්නම්. නමුත් මගේ අවසාන තීරණය දැනුම් දීමත් සමගම මා නැවත ආයතනයේ තබා ගන්නටත් ඔවුන් බොහෝ උත්සාහයක් දැරූ බව මට තේරුම් ගියා. ඒ මන්දයත් බොහෝ ව්‍යාපෘතීන් වෙනුවෙන් මාගේ සහභාගීත්වය පැවතීමත්, ආයතනය මා පිළිබඳව තබා තිබූ දැඩි විශ්වාසයත් නිසාවෙන්. නමුත් මගේ ජීවිතේදී නම් අවසාන තීරණයක් කියන්නේ, අවසාන තීරණයක්ම තමයි. මිතුරු වෙසින් සිටි සමහරුන්ට මගේ කවි පෙළින් සිදු වුනු රිදවීම නිසාවෙන්, ඔවුන් සිදු කළ කේලම් කීම නිසාවෙන් ඔවුන් ආශ්‍රය කිරීමට කිසියම් ම කැමැත්තක් නොවීමත් මේ තීරණයට ලොකු පිටිවහලක් වුනා කීවොත් නිවැරදියි.

මේ ලිපිය මේ විදියට අවසන් වෙද්දී අද එම ආයතනයෙන් පිටව සිටිනා මා, ජීවිතයේ හොඳ වැදගත් පාඩමක් වගේම අත්දැකීමකුත් ලැබුවා කියන්නට පුළුවනි. ඔයාලටත් මෙවැනි දේ සිද්ධ වෙන්නට පිළිවන්. මා මේ ලිපියේ සඳහන් කරපු තමන්ගේ හම තමන් විසින්ම ගලවා ගැනීම සම්බන්ධයෙනුත් ලිපියක් අනිවාර්යෙන්ම පල කරන්නම්. නමුත් එවන් දෑ සිදු නොකිරීමටත් වග බලා ගත යුතු බව මතකයේ තබා ගැනීම වැදගත්. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට අනුකූලව මගේ සිතුවිලි හෙළි කිරීමට ඇති නිදහස එම ආයතනය වැළකූවා නම්, ඒ එම ආයතනය තුළ ගත කළ ඒ අවසාන කාලය තුලදී පමණක් බවත් මතක් කරන්නට අවශ්‍යයි. ඒ නිසා මාගේ ලිවීම කාගේ හිත් රිදවූවත් ඔවුනොවුන් අමනාප වන්නට මත්තෙන් හිතන්නට යමකුත් ඒ තුල ඇතුලත්ව ඇති බවත් සිහි නගා ගත යුතු බව තවදුරටත් මතක් කළ යුතුව තිබෙනවා.

රස්සාවකදි යැපෙන්න එපා

රැකියාවක ස්ථාවරත්වය රඳා පැවතිය යුත්තේ තමන් මතයි. තමන්ගේ රැකියාව තවත් කෙනෙකු මත රඳා පවතිනවා නම් ඒ රැකියාව ඉතාමත්ම අස්ථාවර භාවයකින් යුක්ත වෙනවා. කෙනෙකු රැකියා ජීවිතයේදී තවත් අයෙක් මත යැපෙනවා නම් ඒ තම ආයතනයේ ප්‍රධානියා මත පමණක්ම විය යුතුයි. ඒ, ඔහු අදාල රැකියාව කරනා පුද්ගලයා වෙනුවෙන් මාසිකව වැටුපක් ලබා දෙන්නා නිසාවෙන්.

තමන් කරනා රැකියාවේ ස්වභාවය මොන ආකාරයේ වුනත්, ඒ ආකාරයේම වැඩක යෙදෙනා තම අංශයේම තමන්ගේ යහළු යෙහෙළියනුත් තමන් ඇසුරේ ඉන්නවා වෙන්නට පුළුවන්. මේක අමුතු අස්වාභාවික දෙයක් නෙවෙයි. ඕනෑම රැකියාවකදී තමන් වැඩ කරන ක්ශේත්‍රයේම තමන් සමග වැඩ කරනා සගයන්, ගෝලයන්, මිතුරු මිතුරියෝ හැමෝටම ඉන්නවා. නැති වුනොත් ඒ බොහොමත්ම කලාතුරකිනුයි.

ඔය වගේ තමන් සමගම රැකියාවේ යෙදෙන පිරිස තමන් මත යැපෙනවා කියන්නේ ඒක තමන් ගැන හොඳ අවබෝධයක් ලබන්න හේතු කාරණාවක් වෙනවා. ඒක වෙනත් පුද්ගලයෙකු දකිනවා නම් තමන් ගැන හිතන්නේ ඉතාමත් හොඳ විදියකට. ඔය ආකාරයට කෙනෙකුගේ ආයතනික තත්ත්වය ඉහළ පහළ යාම් සිද්ධ වෙනවා. හිතන්න මොහොතකට රැකියාවේදී තමන් තවත් යාළුවෙකුගෙන් යැපෙනවාය කියලා. ඔහු හෝ ඇයගෙන් විමසුමක් නැතිව කිසිම වැඩක් තනිවම කර ගන්නට හැකියාවක් නෑ කියලා. මේක තමන්ගේ රැකියාවේ ස්ථාවරත්වයට කළු ලකුණක් එකතු කරන දෙයක් බව මතක තියා ගන්නට ඕනේ. මේ දේ පිටස්තර පුද්ගලයෙකු හෝ ආයතනයේම වෙනත් අංශයක අයෙකු දැකීම තමන්ගේ තත්ත්වය පහත වැතීමට හේතු වෙනවා. ඒ විතරක්ම නෙවෙයි ඇගයීම් වලදී තමන්ට අවාසියකටත් හිටින්නට පුළුවනි.

නමුත් ආයතනයක විවිධ අංශයන් අතරේ යැපීම් පවතින්නට පුළුවන්. උදාහරණයක් විදියට ගත්තොත්, වැඩ පොළක මානව සම්පත් අංශයේ උපකාරයෙන් හැදෙන වැටුප් සහ ගෙවීම් ලියකියවිලි නොමැතිව එම ආයතනයේම මූල්‍යමය හා ගිණුම්කරණ අංශයේ සේවය කරන්නන්ට වැටුප් ලබා දෙන්නට හැකියාවක් උදා වන්නේ නැති වීම. මේ සඳහන් කළ උදාහරණය ආයතනික අංශ අතරේ යැපීමක් පෙන්නුම් කළත් ඒ ඒ අංශ වල කාර්යක්ෂ්‍යමතාව මත අනිත් අංශ වල කාර්යක්ෂ්‍යමතාව රඳා පවතිනවා.

නමුත් මා මුලින් සඳහන් කළ යැපීම අංශ අභ්‍යන්තරයේ පවතින්නක් නිසා තනි තනිව ඒ ඒ පුද්ගලයක් හට බලපාන දැඩි ගැටළුවක් වෙනවා. මින් බලපාන දෙයක් තමයි ඒ වගේ යැපෙනා නැතිනම් රඳා පවතින දැනුමකින් යුතු අයෙකුට තනිවම වැඩක් පලක් කර ගන්නට අනිත් පුද්ගලයාගෙන් තොරව හැකියාව හීන වී යාම. දැනුමෙන් පොහොසත් කෙනා හදිසියේ මිය ගියොත් හෝ රැකියාවෙන් ඉවත් වුවහොත් ඔහු මත යැපෙන්නන් අසරණ භාවයකට පත් වන්නට පිළිවන්.

මෙන්න මෙවැනි හේතූන් නිසාවෙන් අප දත යුතු කරුණක් තියෙනවා. හැම විටම විෂාරදත්වයෙන් යුතුව කාගේවත් යැපීමකින්, අත් උදව්වකින් තොරව, රැකියාවකදී නම් අනිවාර්යෙන්ම වැඩ කරන්නට හුරු පුරුදු වීම අත්‍යවශ්‍යයි. නොදන්නා යමක් ඉගෙනීමට හෝ ගුරු හරුකම් ලැබීම හැරුණු කොට, තනිවම තමන්ගේ තත්ත්වය ඉහළටම ගොඩ නගා ගත යුතු වෙනවා.

දහම් පාසලේ මගුල් නැටිල්ල

ඕනෑම ආගමක් අදහන පුද්ගලයෙක් අධ්‍යාපනය ලබනා කාලය තුලදී අනිවාර්යෙන්ම යා යුතු තැනක් තමයි දහම් පාසල කියන්නේ. ඒත් අද කාලයේ ළමයින්ගෙන් කීයෙන් කී දෙනාටද දහම් පාසල් අධ්‍යාපනයක් ලබන්නට ඉඩක් කඩක් ලැබෙන්නේ. මේ ගැන සලකා බලන කොට ඉතින් බොහෝමයක් වෙලාවට දහම් පාසල් අධ්‍යාපනය ලබන්න තියෙන ලොකුම බාධකය ළමයින්ගේ ආගමට දහමට වැඩි රුචියක් නොතිබීමත්, උපකාරක පංති වල බලපෑමත් නිසාවෙන්. තව දෙයක් කියන්නට ඕනේ. දෙමාපියන්ටත් මේ සම්බන්ධයෙන් දෝශාරෝපණයක් එල්ල කරන්නට සිද්ධ වෙනවා. මොකද දරුවෙකුගේ ආධ්‍යාත්මික ගුණ වගාව වෙනුවෙන් කුඩා කළම ගත යුතු තීරණයක් විදියට දරුවෙක්ව දහම් පාසල් අධ්‍යාපනයට යොමු නොකිරීමත් තවත් හේතුවක් විදියට පෙන්වන්නට පුළුවන් හින්දා.

දහම් පාසල අදාළ වෙන්නේ බෞද්ධ දරුවන්ට විතරක්ම නෙවෙයි. මම දන්න හැටියට මුස්ලිම් දහමේත්, පල්ලි මගින් ඉරිදා දින වලදී දහම් පාසල් පවත්වනවා. ඒවා සමහර විට ගුරුවරුන් නිවෙස් වලටම ගිහින් කරනා ධර්මය ඉගැන්වීමක්, ඒ වගේම කුරාණය කියවන්නට හුරු කිරීමක් ද වෙනවා.

මේ ලිපිය ලියැවෙන්නේ අපේ දහම් පාසල් ගැනයි. ඒ කියන්නේ සමාජයේ වැඩිපුරම දකින්නට ලැබෙන බෞද්ධ දහම් පාසල් ක්‍රමය ගැනයි. ඉරිදා දින වලදී පැවැත්වෙන මේවාට බොහෝ සිසු දරුවන් පිරිසක් සහභාගී වෙනවා දකින්නටත් පුළුවන්. නමුත් මේ දහම් පාසල් වලට යාමෙන්ම දහම් පාසලකින් සිද්ධ වෙන්නට ඕනෑ කරන වැඩ කටයුතු සිද්ධ වෙනවාද කියන එක ටිකක් සැක සහිතයි.

මමත් දහම් පාසල් අධ්‍යාපනය අවසාන කළ අයෙක්. ඒ දෙවෙනි ශ්‍රේණියෙන් ආරම්භ කරපු දහම් පාසල් අධ්‍යාපන ගමන අවසන් කරේ අවසාන ශ්‍රේණියේ දහම් පාසල් අවසාන විභාගයට මුහුණ දීමෙන් අනතුරුවයි. මේ විභාගය දහම් පාසල් ජීවිතයේදී නම් සාමාන්‍ය පෙළ විභාගය හා සමාන දෙයක්.

අද බොහෝමයක් දහම් පාසල් වල විශය අනුබද්ධ ඉගැන්වීම් වලට අමතරව බෙහෙවින්ම තියෙන්නේ විශය පරිබාහිර ක්‍රියාකාරකම් රාශියක්. මාසික සභා රැස්වීම්, කලා උළෙලවල්, ශිෂ්‍ය නායක දින, ත්‍යාග ප්‍රධානෝත්සව සහ වාර්ෂිකව පවත්වන තරඟ සහ විභාග. මේවායින් වාර විභාග කියන දේවල් හැරෙන්නට අනිත් සියළුම දේවල් ලෞකික තෘප්තිය වැඩි කරවන, නැටුම් ගැයුම් වැයුම් සහ හැල හැප්පීම් වලින් යුතු ක්‍රියාකාරකම්. ඇත්තෙන්ම දහම් පාසලකින් සිද්ධ විය යුතු ධර්මාවබෝධය ලබා දීම නිසි ආකාරයෙන්ම මේ හරහා සිද්ධ වෙනවාද කියන එක තමයි ලොකුම ගැටළුව.

මාසික සභා රැස්වීම් වලදී පැවැත්වෙන ගී ගැ‍යීම්, නර්තන ඉදිරිපත් කිර්‍රිම් වගේම නාට්‍ය පෙන්වීම ඇත්තෙන්ම දහම් පාසලකට අදාළ නොවන කාරණා කීපයක්. මහා සභා රැස්වීමකින් සිදුවිය යුත්තේ ගැටළු නිරාකරණය කර ගැනීම් වැනි දේ වුනත් අද ඒ දේ සිද්ධ වෙන්නේ රැස්වීමක අමතර අංගයක් හා සමානවයි. කාලයෙන් කාලයට පැවැත්වෙන තරඟ තවත් එක්තරා අනවශ්‍ය දෙයක්. පාසල් ජීවිතයේදී දරුවන් මුහුණ දෙන තරඟකාරී ලෝකය දහම් පාසල් ජීවිතයේදීත් විඳින්නට සිද්ධ වීමෙන් එකිනෙකා අතර ඇති වෙන ගැටීම්, වෛරය සංසිඳවන, ගැටුම් වළකන දහම් පාසල නැමැති ස්ථානයේත් ඇති වෙලා තියෙනවා. මේ දේවල් වලට බොහොම දීර්ඝ ඉතිහාසයකුත් තියෙනවා.

මේ සියළු විකාර වලින් තොරව ගැඹුරු දහම් කරුණු මෙන්ම විශයානුබද්ධව සහ විශය නිර්දේශයට අනුකූල වෙමින් ඉගැන්වීම් කටයුතු සිද්ධ කෙරෙන එකම දහම් පාසලක් ගැන මට අසන්නට ලැබිලා තියෙනවා. ඒ දහම් පාසල සිසු දරු දැරියන් අති විශාල ප්‍රමාණයක් දහම් දැනුමෙන් ස්වයංපෝෂිත කරනා මහරගම ප්‍රදේශයේ සිරි වජිරඥාණ ධර්මායතනයේ පැවැත්වෙන දහම් පාසලයි. මේ වගේම තවත් දහම් පාසල් සමාජයේ පවතින්නට පුළුවන්. නමුත් සොයා ගන්නට, නැතිනම් හඳුනා ගැනීමට අපහසුයි. මම තවමත් කණගාටු වෙන එක දෙයක් තමයි ඒ දහම් පාසලෙන් ධර්මය ඉගෙනීමට හැකියාවක් නොලැබී යාම. ඒ පිළිබඳව දැන ගන්නට පවා ලැබුනේ අවසාන විභාගයෙන් අනතුරුව වීම තවත් දෙයක්.

බුදු දහම පිළිබඳව පාසලෙන් බෞද්ධ දරුවෙකුට ලැබෙන දැනුමෙන් එහා ගිය අති විශාල දැනුම් සම්භාරයක් දහම් පාසලක් හරහා දරුවෙකුගේ ජීවිතයට එකතු වෙනවා. සමාජයේ පවතින විවිධ ගැටළු වලට බොහෝ විට කුඩා කාලයේ ඉඳලාම ලබන දහම් පාසල් අධ්‍යාපනය ඉතාමත් වැදගත් වෙනවා. නමුත් ඒ අධ්‍යාපනය හරවත් මෙන්ම ධර්මඥාණය වඩවන දෙයක් වෙනවා නම් සමාජයේ සදාචාර වර්ධනයටත්, බොහෝ විට දුරාචාර උපුටා දැමීමටත් හේතු වෙන්නට පුළුවන්. ඒ නිසා මින් මතුවටවත් අපේ මතු පරම්පරාවේ පුරුක් නිවැරදි, විකාර වලින් තොර වුනු හරවත් දහම් පාසලක් වෙත යොමු කරනවා නම් මතු පරම්පරාවේ අනාගත දර්ශනය මීට වඩා යහපත් වෙනවා නො අනුමානයි.

එයාලා ගියත්, කරුණු අසම්පූර්ණයි

මීට ටික කලකට ඉහතදී මම ඔයාලට කීවා පණ අදිමින් ඉන්නා බළල් පැටවුන් දෙදෙනෙක් ගැන. හදිසියේ එල්ල වුණු පිටස්තර බළල් ප්‍රහාරයක් නිසයි මේ දේ සිද්ධ වුනේ. ඒ දෙන්නාම මේ වෙද්දී ජීවතුන් අතර නෑ. මොකද ඉතින් තත්ත්වය තිබුණේ වැට උඩ අවස්ථාවක නිසා. මගේ මේ සම්බන්ධ කලින් ලිපිය මට ඒ නිසා ලියන්නට සිද්ධ වුනේ දුක් මුසු ස්වරයකින් වීම කණගාටුවට කරුණක් වුනා.

මේ දේත් එක්ක කිව යුතු කාරණා කීපයක්ම හිතේ තිබුණා. ඒත් කියන්නට හොඳ වෙලාවක් එනකනුයි බලාගෙන හිටියේ. ඒ පැටව් දෙන්නාගෙන් එක් පැටවෙක් අනතුරින් පස්සේ තුන් වෙනි දවසෙදි නැති වුනා. අනිත් පැටවා සතියකට ආසන්න කාලෙකදියි නැති වුනේ. මේ දෙන්නාගේම දකින්නට තිබුණු වෙනසක් තිබුණා. ඒ ගැන අපිට ඒ තරම් වැටහුනේ නැති වුනාට අපිටත් ප්‍රශ්නයක් ඇති වෙලයි තිබුණේ ඇයි එහෙම වෙලා තියෙන්නේ කියලා. මේ වෙනස තමයි තවත් බළලෙකුගේ ප්‍රහාරයක් එල්ල වුනත් පිටතට පෙණෙන කිසිම තුවාලයක් නොතිබීමත් සුළු සීරිම් කීපයක් ඇරුනම කියන එකත්. ඒ විතරක් නෙවෙයි මේ බළල් පැටවුන්ගේ බඩ ඒ කියන්නේ උදරය ටිකක් පිම්බිලා තිබුණා සාමාන්‍ය තත්ත්වයට වඩා. ඔයාලා මගේ කලින් ලිපිය දැක්කා නම් ඒකේ දාල තිබුණු රූප වලින් ඒක පැහැදිලි වේවි.

මෙහෙම වෙලා තියෙන්නේ මොකක් හරි සිද්ධ වුනු තැලීමකින්. ඒ කියන්නේ මේ පැටවුන් දෙදෙනා යම් කිසි තෙරපීමකට ලක් වෙලා තියෙනවා. ඒ නිසාවෙන් උන්ගේ අක්මාවල් තැලී ගිහින් ඉදිමීමකට ලක් වෙලා ගිහින් තියෙනවා. අපි මේ පැටවුන්ට ප්‍රතිකාර කරන්නට පශු වෛද්‍යවරයෙක් වෙත ගියාට මොකද ඔහු අපිට කීවේ නෑ මේ සම්බන්ධ දෙයක් ගැන. කිසිම ඇඟවීමක් කරේ නම් නෑ. ඒත් මගේ කලින් ලිපියේ තිබුණු රූප දැකලා මට මගේ යාළුවෙක් කීවා මේ සතුන් දෙදෙනා ජීවත් වෙන්නේ නෑ කියලා. අර වගේ අක්මා තැලීමක් සිද්ධ වුනාම බඩ පිම්බෙන්නේ අක්මා ඉදිමීමක් නිසා බවත් ඔහු මට කීවා. ඒ නිසා ජීවිතය බේරා ගන්නට බැරි බවත් මට කීවා. මෙහෙම කීවේ වෛද්‍ය විද්‍යාලයේ ඉගෙන ගන්න කෙනෙක් නම් නෙවෙයි. උසස් පෙළට ජීව විද්‍යාව ඉගෙන ගත්තු දැන් තොරතුරු තාක්ෂණ උපාධියක් කරන කෙනෙක්.

සමහර විට අර පශු වෛද්‍යවරයා ඒ බව දැන සිටියා වෙන්නත් පුළුවන්. ඒත් අපිට දැනුම් නොදුන්නේ දිනපතා ලැබෙන ගතමනාව ලබා ගැනීමේ අරමුණින් වෙන්නත් පුළුවන්. මොකද එතකොට අපේ ගමන නැවතෙන බව දන්න නිසාවෙන්. ජීවත් කළ නොහැකි ජීවිතයක් ජීවත් කරන්න අපි ගත්තු උත්සාහය අපි වළක්වයි කියන හැඟීමෙන් වෙන්න ඇති. මේ දේ මෙහෙම්ම ම නොවෙන්නත් පුළුවන්. මේත් එක්ක අපිට හිතන්නට කාරණා බොහෝමයක් අපේ ඉදිරියට එන්න පුළුවන්. ඒ කොහොම නමුත් මරු තුරුලට යන පාරෙ හිටපු ඒ පැටවුන් දෙදෙනා ඉතින් උන්ගේ ධෛවයේ හැටියට ඒ තුරුලට ගියා.

බොළඳ කාඩ්බෝඩ් යාළුවෝ

මේ කියන්න යන දේ ඔයාලත් අත් විඳලා ඇති සමහර විට. ඒත් මේ දේවල් ගණන් නොගෙන ඉන්න තරමටමයි වටින්නේ. නැත්නම් ඉතින් ලේ කෝප කර ගන්න වෙනව නොවැ. මාතෘකාවේ සඳහන් වෙන දේ දැක්කම මගේ ලිපිය පටන් ගන්නත් කලින්ම ඔයාලට එක එක විදියේ අදහස් මතු වේවි. ඒත් ඉතින් මේ දේ තරහක් නැතුව ලියන්න මම හිතුවේ අදාළ පුද්ගලයන්ට දැක බලා ගන්නයි, ඔයාලටත් මගේ මේ අත්දැකීම ගැන කියල දෙන්නයි.

කාඩ්බෝඩ් කෑලි ඉතින් ඕනෙම කෙනෙකුට හොයා ගන්න පුළුවන් නේ. ඉස්සර නම් පොඩි කාලෙදි අපි කාඩ්බෝඩ් වලින් සුපිරි වීරයන්ව ඇඳලා කපලා ඒවත් එක්ක සෙල්ලම් කරනවා. ඒ අපේ කාලේ. දැන් ඉතින් එහෙම නැහැනේ. දැන් කාලයේ අපිට මුණ ගැහෙන්නේ කාඩ්බෝඩ් නළු නිළියන්වනේ. ඔය වගේ නළු නිළියො හැරුනම ඉන්න තව පිරිසක් තමයි කාඩ්බෝඩ් යාළුවෝ. කාඩ්බෝඩ් වචනෙ ඉස්සරහට දාලා අන්තිමට නාම පදයක් එකතු කර ගත්තාම ඒ අදාල නාම පදෙන් හඳුන්වන දේ කාඩ්බෝඩ් එකකින් පවා කපා ගන්න පුළුවන් ගණයේ කියන අදහස නේ එන්නේ.

හරි හරි. ඒක අපි පැත්තකින් තියමුකෝ. දැන් අපි ලිපියේ මාතෘකාවට බහිමු. මේ ලියන දේට මේ මාසයේදී පැවැත්වෙන කොළඹ ජාත්‍යන්තර පොත් ප්‍රදර්ශනයත් වක්‍රාකාරයෙන් සම්බන්ධයි. මේක නොතිබුනා නම් ඉතින් හරි හමං විදියට මේ දේ ගැනත් මට දැන ගන්නට බැරි වෙනවා. මේ එක්තරා යාළුවෙක් ගැන දෙයක් වගේම එයා හැසිරුණේ මොන වගේ විදියකටද යන්න ගැනත් පොඩි ලිපියක්. නම කියන්න උවමනාවක් වෙන එකක් නෑ. මොකද නමට වඩා සිද්ධ වුනු දේ ගැනනේ මටත් ලියන්න ඕනේ. මේවා මතක් වෙද්දිත් මට හරි හිනා ඉතින්. මොනා කරන්නද?

මේ යාළුවා මගෙත් එක්ක හොඳ යාළුකමක් පවත්වපු කෙනෙක්. කොටින්ම කියනවා නම් මගේම පාසලේ එකම මිත්‍ර කැලේ හිටපු කෙනෙක්. කොහොම හරි යාළුකම නිසා හෝ මේ යාළුවා මේ වතාවෙදි පොත් ප්‍රදර්ශනය පළමු දවසේම බලන්න යන්න මට ආරාධනා කරා. නිකන්ම නෙවෙයි ඒක අනිවර්ය ආරාධනාවක්. හැබැයි ඒ ආරාධනාව මට ප්‍රතික්ෂේප කරන්න සිද්ධ වුනා. වෙන මුකුත් හින්දා නෙවෙයි, මම ඒ යාළුවාට කලින් වෙනත් හොඳම යාළුවෙක්ට ඒ දේටම පොරොන්දු වෙලා හිටි නිසා. ඕක කීවට පස්සේ ඒ යාළුවා කතා කරන එකත් නවත්තලා දැම්මා මාත් එක්ක.

ඉතින් ඔතනින් නැවතුන කතාබහ තවමත් ඒ විදියමයි කියලා තමයි කියන්න වෙන්නේ. කොයි තරම් උත්සාහ ගත්තත් කතාවට එකතු වෙන්න කිසිම ප්‍රතිඵලයක් ලැබුනේ නෑ. මොකද ඉතින් එයාගේ ආරාධනය පිළි නොගන්න ඕනෙම කෙනෙක්ව එයා එයාගෙ මිතුරන්ගෙන් ඈත් කරලා දානවා කියන එක ඒ කෙනාගේ ප්‍රතිපත්තියක් වෙන්න ඇති නේ. ඉතින් ඕක තමයි මට කියන්න ඕනේ වුනේ. කොච්චර එකට හිටියත් යාළුවෙක් වගේ, බොක්ක වෙනස් කියල තමයි අවසානයෙදි කියන්න තියෙන්නේ. ආරාධනාවක් පිළි නොගැනීම මිතුරු කම් නැති වෙන්න හේතුවක් නම්, අපිට යම් පුද්ගලයන්ගේ රූකඩ වගේ හැසිරෙන්නටත් සිද්ධ වේවි.

අන්න ඒ නිසයි මම කීවේ ඔය වගේ සුළු දෙයින් පවා යාළුකම් අමතක කරන මිතුරන් කාඩ්බෝඩ් සහ බොලඳ මිතුරන් කියලා. මගේ ලිපියේ මාතෘකාවටත් ඒකම යෙදුවේ ඔන්න ඔය දේ කියන්න ඕනෙ වුණු නිසා. හැබැ‍යි මේකෙන් ඔයාලට දෙන්න පණිවිඩයකුත් තියෙනවා.

කෙනෙක් සමග යම්කිසි වැඩකට නියම කර ගත්තු වෙලාවකම තවත් වැඩක් වෙන අයෙකු සමග කරන්නට පසුව නියම කර ගන්න එපා කියලයි මම කියන්නේ. මුලින් පොරොන්දුවක් දෙන්නේ හිඟන්නෙකුට නම්, පසුව පොරොන්දුවක් වෙන්නට යන්නේ රජතුමෙකුට නම් හිඟන්නාට දුන් පොරොන්දුව කඩ නොකරන්න වග බලා ගන්න. ඒක හොඳ පුරුද්දක්. මේ නිසා ජීවිතෙන් සමහර දේවල් ඈත් වුනත් ඒ ඈත් වීම ම අපිට ජීවිතේදී ලොකු පාඩමක් අවබෝධයක් ලබා දෙන්නට සමත් වෙනවා.

කුණුහරපත් හරි simple

මේ ලිපිය ලියන්න හිතුනේ මේ ලඟකදි ඉඳන් මට දැන ගන්නට ලැබුනු විශේෂ කාරණාවක් නිසා. මේක කොයි තරම් කාලයක ඉඳලා පැවතගෙන එනවාද කියලා නම් කියන්න දන්නේ නෑ. ඒත් කියන එක හොඳයි කියලා හිතුන නිසා ලිපියකින්ම කියන්න හිතුනා. සමහර විට ඔයාලත් මේ දේවල් අත් දැකලා අත් විඳලා භාවිතා කරලත් තියෙන්න පුළුවන් නිසා. මාතෘකාවේ හැටියට නම් ඒ තරම් සභ්‍ය දෙයක් නොවෙන්න පුළුවන්. ඒත් ඒ තරම්ම සභ්‍ය දෙයක්ද කියන එක ගැන ඔයාලම තේරුම් ගත්තොත් තමයි වඩා හොඳ.

ලෝකේ ඉන්න ඕනෙම කෙනෙක් කිසිම ගුරුවරයෙකුගේ උදව්වෙන් උපදේශයකින් තොරව ඉබේම වගෙම ලේසියෙන්ම ඉගෙන ගන්න එකම බාසාව තමයි කුණුහරප බාසාව. පරුෂ වචන කියනවා කියන්නෙත් මේවටම තමයි. මේ බාසාව නොදන්න කෙනෙක් නැති තරම්. මොකද බාලාංශ පන්ති වල ඉන්න ළමයින් පවා මේවා අද කාලය වෙද්දී හරිම චතුර විදියට වගෙම බහුශෘත විදියට භාවිතාවේ යොදනවා.

දැන් කාලෙ වෙනස් වෙලා ගිහින්, තාලෙ අලුත් වෙලා ඇවිත්. ඒක ඉතින් එහෙම වෙන්න එපැයි. වෙනස් නොවෙන එකම දේත් වෙනස් වීම ම නේ. හැම දේම ක්ෂණික තත්ත්වෙට පත් වෙලා. මේ ක්ෂණික කියන වචනය මේ ලිපියට සම්බන්ධ වුනේ කොහොමද? ඇත්තටම මේ ක්ෂණික ක්‍රමයට කුණුහරප කීම මගින් තමයි කුණුහරපෙක තියෙන අසභ්‍ය භාවය ඒකෙන් ඈත් වෙලා ගිහින් තියෙන්නේ. මේක සමහර විට අලුත් පන්නෙක වැඩක් වගේ.

මේ අළුත් කුණුහරප කීමේ ක්‍රමය මට අහන්න ලැබුනේ මගේම යාළුවෙක්ගෙන්. එයාලගේ වැඩපොළේ ඔය අසභ්‍ය වචන ගෑනු පිරිමි වෙනසකින් තොරව හරිම ලේසියෙන් පහසුවෙන් පාවිච්චි කරනවලු. ඒ මෙන්න මේ විදියට. ඕනෙම ලොකු කුණුහරපෙක මුල් අකුර කීවම ඒකෙන් අදහස් වෙන්නේ අර දිග සම්පූර්ණ කුණුහරපය. ඔන්න ඕකයි අලුත්ම ක්‍රමය කුණුහරප කීමේ. මේක ඉංග්‍රීසි බාසාවෙන් හෝ වේවා සිංහල බාසාවෙන් හෝ වේවා පාවිච්චි කරන්න පුළුවන් ක්‍රමයක්. එක අකුරකින් ද්විත්ව තේරුමක් ඇති වෙන විදියට කියන්න පුළුවන් වගේම ලේසි වෙලා තියෙන නිසා ගැහැණු පිරිමි දෙපාර්ශවයම හරි උජාරුවෙන් මේ ක්‍රමය පාවිච්චි කරනවා. කාට කියන්නද මේවා.

ඉතින් ඔන්න ඔහොමයි අද කාලෙ කුණුහරප මොඩ් වෙලා තියෙන්නේ. අසභ්‍ය දේවල් සභ්‍ය වෙලා නොහිතන විදියකින්. කොහොමත් පිරිහෙන සමාජයකදි ඔය වගේ දේවල් සාමාන්‍ය දේවල් තමයි. අර මගේ කලින් ලිපියේ කීවා වගේ කට අරිනකං කිසිම දෙයක් හොයා ගන්න අමාරුයි පුද්ගල චර්යාවන් ගැන. මේකත් ඒකට ගොඩක් ගැලපෙනවා. කුණුහරපයක් සම්පූර්ණයෙන්ම කියන්න ලැජ්ජා, මැලි වුනු ඈයො අද හරිම ලේසියෙන් තනි අකුරකින් කුණුහරපයක් කියලා දානවා ඇඟේ ගෑවී නොගෑවී යන ගානට.

හිතන්නට දෙයක් ආයෙත් ඉතුරු කළා. ලැජ්ජා බය නැති වීම තිරිසන් තත්ත්වයට වැටීමක් වගේ කියලයි මගේ හැඟීම. මේ දේ ඔයාලත් ඒ විදියටම භාවිත කරනවා ඇති. නොවෙන්නත් පුළුවන්. ඒත් කුණුහරපය දැන ගන්නවාට වඩා ඒවා කටින් මොන විදියෙන් හරි පිට වීම පිළිකුල් සහගත දෙයක් බවත් මතක තියා ගන්නට ඕනේ.

මේ ලිපියෙන් වැරදි චර්යාවක් සමාජගත වෙනවා නම් ඒක මගේ අතින් වෙන වැරැද්දක් වෙන්නත් පුළුවන්. ඒත් මේ දේවල් මම කියන්නට කලින් සමාජගත වෙලා තියෙන නිසා ඒක මගෙන් සිද්ධ වෙන වැරැද්දක් වෙන්නට ඉඩ අඩුයි. මොකද අකුරකින් කීවත්, වචනෙන් කීවත් කුණුහරපය කුණුහරපෙම නිසා. වෙනසකට තියෙන්නේ ලැජ්ජා බය ඇති උදවිය ඒවා කටින් පිට නොකිරීමත්, ලැජ්ජා බය නැති උදවිය ඒවා කටින් පිට කිරීමත් කියන දේ විතරයි.