මීට ටික කලකට ඉහතදී මම ඔයාලට කීවා පණ අදිමින් ඉන්නා බළල් පැටවුන් දෙදෙනෙක් ගැන. හදිසියේ එල්ල වුණු පිටස්තර බළල් ප්‍රහාරයක් නිසයි මේ දේ සිද්ධ වුනේ. ඒ දෙන්නාම මේ වෙද්දී ජීවතුන් අතර නෑ. මොකද ඉතින් තත්ත්වය තිබුණේ වැට උඩ අවස්ථාවක නිසා. මගේ මේ සම්බන්ධ කලින් ලිපිය මට ඒ නිසා ලියන්නට සිද්ධ වුනේ දුක් මුසු ස්වරයකින් වීම කණගාටුවට කරුණක් වුනා.
මේ දේත් එක්ක කිව යුතු කාරණා කීපයක්ම හිතේ තිබුණා. ඒත් කියන්නට හොඳ වෙලාවක් එනකනුයි බලාගෙන හිටියේ. ඒ පැටව් දෙන්නාගෙන් එක් පැටවෙක් අනතුරින් පස්සේ තුන් වෙනි දවසෙදි නැති වුනා. අනිත් පැටවා සතියකට ආසන්න කාලෙකදියි නැති වුනේ. මේ දෙන්නාගේම දකින්නට තිබුණු වෙනසක් තිබුණා. ඒ ගැන අපිට ඒ තරම් වැටහුනේ නැති වුනාට අපිටත් ප්‍රශ්නයක් ඇති වෙලයි තිබුණේ ඇයි එහෙම වෙලා තියෙන්නේ කියලා. මේ වෙනස තමයි තවත් බළලෙකුගේ ප්‍රහාරයක් එල්ල වුනත් පිටතට පෙණෙන කිසිම තුවාලයක් නොතිබීමත් සුළු සීරිම් කීපයක් ඇරුනම කියන එකත්. ඒ විතරක් නෙවෙයි මේ බළල් පැටවුන්ගේ බඩ ඒ කියන්නේ උදරය ටිකක් පිම්බිලා තිබුණා සාමාන්‍ය තත්ත්වයට වඩා. ඔයාලා මගේ කලින් ලිපිය දැක්කා නම් ඒකේ දාල තිබුණු රූප වලින් ඒක පැහැදිලි වේවි.
මෙහෙම වෙලා තියෙන්නේ මොකක් හරි සිද්ධ වුනු තැලීමකින්. ඒ කියන්නේ මේ පැටවුන් දෙදෙනා යම් කිසි තෙරපීමකට ලක් වෙලා තියෙනවා. ඒ නිසාවෙන් උන්ගේ අක්මාවල් තැලී ගිහින් ඉදිමීමකට ලක් වෙලා ගිහින් තියෙනවා. අපි මේ පැටවුන්ට ප්‍රතිකාර කරන්නට පශු වෛද්‍යවරයෙක් වෙත ගියාට මොකද ඔහු අපිට කීවේ නෑ මේ සම්බන්ධ දෙයක් ගැන. කිසිම ඇඟවීමක් කරේ නම් නෑ. ඒත් මගේ කලින් ලිපියේ තිබුණු රූප දැකලා මට මගේ යාළුවෙක් කීවා මේ සතුන් දෙදෙනා ජීවත් වෙන්නේ නෑ කියලා. අර වගේ අක්මා තැලීමක් සිද්ධ වුනාම බඩ පිම්බෙන්නේ අක්මා ඉදිමීමක් නිසා බවත් ඔහු මට කීවා. ඒ නිසා ජීවිතය බේරා ගන්නට බැරි බවත් මට කීවා. මෙහෙම කීවේ වෛද්‍ය විද්‍යාලයේ ඉගෙන ගන්න කෙනෙක් නම් නෙවෙයි. උසස් පෙළට ජීව විද්‍යාව ඉගෙන ගත්තු දැන් තොරතුරු තාක්ෂණ උපාධියක් කරන කෙනෙක්.
සමහර විට අර පශු වෛද්‍යවරයා ඒ බව දැන සිටියා වෙන්නත් පුළුවන්. ඒත් අපිට දැනුම් නොදුන්නේ දිනපතා ලැබෙන ගතමනාව ලබා ගැනීමේ අරමුණින් වෙන්නත් පුළුවන්. මොකද එතකොට අපේ ගමන නැවතෙන බව දන්න නිසාවෙන්. ජීවත් කළ නොහැකි ජීවිතයක් ජීවත් කරන්න අපි ගත්තු උත්සාහය අපි වළක්වයි කියන හැඟීමෙන් වෙන්න ඇති. මේ දේ මෙහෙම්ම ම නොවෙන්නත් පුළුවන්. මේත් එක්ක අපිට හිතන්නට කාරණා බොහෝමයක් අපේ ඉදිරියට එන්න පුළුවන්. ඒ කොහොම නමුත් මරු තුරුලට යන පාරෙ හිටපු ඒ පැටවුන් දෙදෙනා ඉතින් උන්ගේ ධෛවයේ හැටියට ඒ තුරුලට ගියා.
මේ දේත් එක්ක කිව යුතු කාරණා කීපයක්ම හිතේ තිබුණා. ඒත් කියන්නට හොඳ වෙලාවක් එනකනුයි බලාගෙන හිටියේ. ඒ පැටව් දෙන්නාගෙන් එක් පැටවෙක් අනතුරින් පස්සේ තුන් වෙනි දවසෙදි නැති වුනා. අනිත් පැටවා සතියකට ආසන්න කාලෙකදියි නැති වුනේ. මේ දෙන්නාගේම දකින්නට තිබුණු වෙනසක් තිබුණා. ඒ ගැන අපිට ඒ තරම් වැටහුනේ නැති වුනාට අපිටත් ප්‍රශ්නයක් ඇති වෙලයි තිබුණේ ඇයි එහෙම වෙලා තියෙන්නේ කියලා. මේ වෙනස තමයි තවත් බළලෙකුගේ ප්‍රහාරයක් එල්ල වුනත් පිටතට පෙණෙන කිසිම තුවාලයක් නොතිබීමත් සුළු සීරිම් කීපයක් ඇරුනම කියන එකත්. ඒ විතරක් නෙවෙයි මේ බළල් පැටවුන්ගේ බඩ ඒ කියන්නේ උදරය ටිකක් පිම්බිලා තිබුණා සාමාන්‍ය තත්ත්වයට වඩා. ඔයාලා මගේ කලින් ලිපිය දැක්කා නම් ඒකේ දාල තිබුණු රූප වලින් ඒක පැහැදිලි වේවි.
මෙහෙම වෙලා තියෙන්නේ මොකක් හරි සිද්ධ වුනු තැලීමකින්. ඒ කියන්නේ මේ පැටවුන් දෙදෙනා යම් කිසි තෙරපීමකට ලක් වෙලා තියෙනවා. ඒ නිසාවෙන් උන්ගේ අක්මාවල් තැලී ගිහින් ඉදිමීමකට ලක් වෙලා ගිහින් තියෙනවා. අපි මේ පැටවුන්ට ප්‍රතිකාර කරන්නට පශු වෛද්‍යවරයෙක් වෙත ගියාට මොකද ඔහු අපිට කීවේ නෑ මේ සම්බන්ධ දෙයක් ගැන. කිසිම ඇඟවීමක් කරේ නම් නෑ. ඒත් මගේ කලින් ලිපියේ තිබුණු රූප දැකලා මට මගේ යාළුවෙක් කීවා මේ සතුන් දෙදෙනා ජීවත් වෙන්නේ නෑ කියලා. අර වගේ අක්මා තැලීමක් සිද්ධ වුනාම බඩ පිම්බෙන්නේ අක්මා ඉදිමීමක් නිසා බවත් ඔහු මට කීවා. ඒ නිසා ජීවිතය බේරා ගන්නට බැරි බවත් මට කීවා. මෙහෙම කීවේ වෛද්‍ය විද්‍යාලයේ ඉගෙන ගන්න කෙනෙක් නම් නෙවෙයි. උසස් පෙළට ජීව විද්‍යාව ඉගෙන ගත්තු දැන් තොරතුරු තාක්ෂණ උපාධියක් කරන කෙනෙක්.
සමහර විට අර පශු වෛද්‍යවරයා ඒ බව දැන සිටියා වෙන්නත් පුළුවන්. ඒත් අපිට දැනුම් නොදුන්නේ දිනපතා ලැබෙන ගතමනාව ලබා ගැනීමේ අරමුණින් වෙන්නත් පුළුවන්. මොකද එතකොට අපේ ගමන නැවතෙන බව දන්න නිසාවෙන්. ජීවත් කළ නොහැකි ජීවිතයක් ජීවත් කරන්න අපි ගත්තු උත්සාහය අපි වළක්වයි කියන හැඟීමෙන් වෙන්න ඇති. මේ දේ මෙහෙම්ම ම නොවෙන්නත් පුළුවන්. මේත් එක්ක අපිට හිතන්නට කාරණා බොහෝමයක් අපේ ඉදිරියට එන්න පුළුවන්. ඒ කොහොම නමුත් මරු තුරුලට යන පාරෙ හිටපු ඒ පැටවුන් දෙදෙනා ඉතින් උන්ගේ ධෛවයේ හැටියට ඒ තුරුලට ගියා.
0 පාඨක අදහස් | Comments:
Post a Comment