යන්ත්‍ර වලට රස්සා නොදේ

මේ ලිපිය සම්බන්ධ වෙන්නේ මගේ රැකියා ස්ථානයත් එක්කයි. මෑතකදී රැකියා ස්ථානයේදී ලබපු අත්දැකීමකුයි මම මේ ලිපිය හරහා ඔයාලට කියන්නට හදන්නේ. මම සේවය කරන්නේ පෞද්ගලික ආයතනයක අන්තර්ජාල වෙබ් යෙදවුම් සංවර්ධක කෙනෙක් හැටියට නේ. කට්ටියට එහෙම කිව්වාම තේරුනේ නැතිනම් සිංහලෙන් කියනවා නම්, Internet Web Application Developer කෙනෙක් කිව්වාම දැන් තේරෙනවා ඇති කියලා මම හිතනවා. ඉතින් වැඩ කරන්නට තියෙන පරිඝණක භාශාව තමයි PHP කියන්නේ. ඒක පරිඝණක භාශාවක් කියනවාට වඩා වෙබ් අඩවි සංවර්ධනය කළ හැකි භාශාවක් කීවොත් වඩාත් නිවැරදියි.

මේ සිද්ධිය වුනේ මීට සතියකට හෝ දෙකකට උඩදී. අපේ ආයතනයට මේ දවස් වල අළුතින් පිරිස් බඳවා ගැනෙනවා. ඒකට ඉතින් එන හැමෝටම සම්මුඛ පරීක්ෂණයකුත් පවත්වලා විතරක් බඳවා ගන්නේ නෑ. සම්මුඛ පරීක්ෂණයට අමතරව පොඩි ක්‍රියාකාරකමකුත් කරන්න දෙනවා. අයදුම් කරලා තියෙන රැකියා අවස්ථාවට අදාළවයි ඒ ක්‍රියාකාරකම ලැබෙන්නේ. මේ අත්දැකීමට මමත් මුහුණ දුන්නා. ඒ නිසාවෙනුයි අද මම එම ආයතනයේ සේවකයෙක් වෙලා තියෙන්නේ.

මෙන්න මේ වගේ සම්මුඛ පරීක්ෂණයකට ආව කෙනෙක් ගැනයි මේ කතාව ලියන්නේ. ඇත්තෙන්ම සාමාන්‍යයෙන් පරිඝණක ක්‍රමලේඛ භාශාවක් ඉගෙන ගන්න ඕනෙම කෙනෙක් දන්නවා ඒකේ මුලින්ම කේතනය කරන කොට පටන් ගන්නේ මොන විදියෙන්ද කියලා. අපි උදාහරනෙකට කියමුකෝ ජාවා (Java) කියන ක්‍රමලේඛ භාශාව. මම මේක තෝරා ගන්නට හේතුව වෙන්නේ විෂුවල් බේසික් (Visual Basic) වගේ භාශාවකට මේක අදාල කර ගන්න බැරි නිසා. ඉතින් ජාවා වගේ එකක මුලින්ම අපි කේත ලියන්න හුරු පුරුදු වෙන්නේ එක්කෝ නෝට්පෑඩ් හරි නැත්නම් ඒ වගේ මෘදුකාංගයක පිහිටෙන් නේ? ඉතින් PHP කියන ක්‍රමලේඛ භාශාවටත් ඔය ටික බලපානවා. මුලින්ම අපි අතින් කේත කරනවා නෝට්පෑඩ් වල. නැත්නම් කවදාවත්ම ඉගෙන ගන්න බැහැනේ නියම අර්ථය.

ඉතින් මේ වගේ ක්‍රමලේඛ භාශාවක් ඉගෙන ගනිත්දී අනිවාර්යෙන්ම ඉගෙන ගන්න පියවරක් තමයි දත්ත ගබඩාවකට එහෙමත් නැත්නම් ඩේටාබේස් (Database) එකක් සම්බන්ධ කරගෙන මෘදුකාංග කේතනය කිරීම. මේ දේත් අපි මුලින්ම අතින්ම කේත ලියලා කරන්නයි ඉගෙන ගන්නේ. පස්සේ තමයි අපි වෙනත් මෘදුකාංග හරහා මේ කේත ඉබේ ලියවෙන්නට තාක්ෂණය උපයෝගී කරගෙන වැඩ ඉක්මන් වගේම පහසු කර ගන්නේ.

අපේ ආයතනයට පැමිණි එක අපේක්ෂකයෙකුටත් තමන්ගේ සම්මුඛ පරීක්ෂනයෙන් පස්සේ පොඩි ක්‍රියාකාරකමක් කරන්නට අවස්ථාව ලැබුණා. ඒ ක්‍රියාකාරකම කරන්නට තියෙන්නේ දත්ත ගබඩාවකට (database) සම්බන්ධ කරලා. බොහෝ විට PHP ක්ෂේත්‍රයේදී අතින් කේත කිරීම තමයි වඩාත් දකින්න ලැබෙන්නේ. ඒ වෙනුවට වෙනත් මෘදුකාංග භාවිතාවෙන් කේත ඉබේ ලියවෙන අවස්ථාවන් දකින්නට ලැබෙන්නේ අඩුවෙන් වෙන්න පුළුවන්. මොකද අවශ්‍ය හැම දේටම අදාල කේත ස්වයංක්‍රීයව ලියවන්න ක්‍රමයක් ඒ හැම මෘදුකාංගයකම අඩංගු වෙන්නේ නැති නිසා. වෙබ් සංවර්ධක කේත කරන්නට හොඳම ගණයේ මෘදුකාංග අතරින් ඩ්‍රීම්වීවර් (Dreamweaver) කියන මෘදුකාංගය විශේෂ තැනක් ගන්නවා. මෙයිනුත් කේත ස්වයංක්‍රීයකරණය කරන්නට පුළුවන් හැකියාව තියෙනවා. කොටින්ම දත්ත ගබඩාවක් සම්බන්ධ කර ගැනීමට අවශ්‍ය කේත අපිට යතුරු පුවරුවට අතවත් නොතියා ගොඩ නගා ගන්නට පුළුවන්.

ඉතින් මේ කියන අපේක්ෂකයාත් දත්ත ගබඩාවට යෙදුම (application) සම්බන්ධ කරන්නට තෝරා ගත්තේ ස්වයංක්‍රීය ක්‍රමයයි. ඒත් එතැනදි පොඩි ප්‍රශ්නයක් මතු වුනා. ඒ තමයි අදාල දත්ත ගබඩාවට පරිගණක මෘදුකාංගයක් හරහා සම්බන්ධ වෙන්නට, ඇති පමණ අනුමැතියක් (permissions and privileges) ඒ දත්ත ගබඩාව අඩංගු පරිඝනකයේ නොතිබීම. ඉතින් මේ කෙනාට ඒ දත්ත ගබඩාවට සම්බන්ධ වෙන්න ක්‍රමයක් තිබුනේම නෑ. පස්සේ අපි ඉල්ලීමක් කරා දත්ත ගබඩාවට සම්බන්ධ වෙන පේළි දෙක තුනක විතර කේතනය අතින් කේතනය කරන්න කියලා. ඒත් ඒ වෙලාවෙදි ඔහු එයට අසමත් වුනා විතරක් නෙවෙයි ස්වයංක්‍රීය ක්‍රමයෙන් සම්බන්ධ නොකලොත් දත්ත හුවමාරු කර ගන්නටත් බැරි බව විස්තරාත්මකව අපට කියා සිටියා. ඒත් ඒ ක්‍රමයෙන් බැහැර වෙලා අතින්ම කේතනය කරන අනිත් හැම දෙනාම දන්න කරුණක් තමයි ඔහු කියූ දෙය සැබෑවක් නොවන බව. ඉතින් අවසානයේදී මේ අපේක්ෂකයාම ඒ සම්මුඛ පරීක්ෂණයෙන් ඉවත් වෙලා ගියා.

ඔන්න ඔය දේ නිසා තමයි මේ ලිපියේ මාතෘකාවට එහෙම දැම්මේ. මොකද ඉගෙන ගන්න දෙය සුළු පටු විදියට දකින්න හොඳ නැති නිසා. ඒ වගේම ඉගෙන ගන්න දෙය මුලින්ම ඉගෙන ගත යුත්තේ යාන්ත්‍රිකව නොවෙන බව. හරය නිසි වීදියට ඉගෙන ගත්තොත්, යාන්ත්‍රීකරණයට පිය නගින එක සුදුසු දෙයක් විදියටයි මගේ අදහස. ඒ නිසා ඔයාලා හැමෝටමත් පරිඝණක ආශ්‍රිත ඉගෙනීම් කටුයුතු වලදී හරයන් දැන ගැනීම වඩා ප්‍රයෝජනවත් බවත් මතක් කළ යුතුයි.

ගැලවෙද්දි හම යන ගිවිසුම

එක එක විධියේ ගිවිසුම් අපිට ජීවිතේදී දකින්නට ලැබිලා තියෙනවා. සාම ගිවිසුම්, විවාහ ගිවිසුම් ඔය වගේ අපි ජීවිතේදී අහලා දැකලා තියෙන දේවල්. ඔය අතරේ තියෙනවා සමහර ගිවිසුම් හරිම සුභදායක ගිවිසුම්. තවත් සමහරක් ගිවිසුම් වාසිදායකයි. එයිනුත් ගිවිසුම ඇති කර ගන්නේ පාර්ශව කීයක් බැගින් එකතු වෙලාද කියන එක මත ගිවිසුමෙන් ලැබෙන ලාභ ප්‍රයෝජන ඒ ඒ ගිවිසුමට සම්බන්ධ පාර්ශව අතරේ බෙදිලා යනවා. ඔහොම බෙදෙද්දී සමහරුන්ට තනිකරම පාඩු සිද්ධ වෙන කොට තවත් පිරිසකට අති විශාල වශයෙන් ලාභත් සිද්ධ වෙනවා. මෙන්න මේ කියන ගිවිසුම් කඩ කරද්දී සමහරුන්ට ලැබෙමින් තිබුනු වාසි අහිමි වෙනවා. ඉන් සමහරුන්ට ගිවිසුම බිඳ හෙලීම නිසා දඬුවම් පවා විඳින්නට සිද්ධ වෙනවා. ගිවිස ගැනීම වලදී නීතිමය පැත්තකුත් බලපානවා. බල නොපාන අවස්ථාවලුත් තියෙනවා. ඉතින් මම මේ ලිපියෙන් කියන්නට යන්නේ මගේ කලින් ලිපියේ මම සඳහන් කරපු හම යන ගිවිසුම ගැන. මේක මගේ කලින් ලිපියත් එක්ක සම්පූර්ණයෙන්ම බැඳිලා තියෙන තවත් ලිපියක් කීවත් වඩාත් නිවැරදියි.

මම රැකියාවට බැඳුනු ආයතනයට මම මුලින්ම සම්බන්ධ වුනේ ඒ ආයතනයෙන් තෝරා ගැනුනු ශිෂ්‍යත්ව ලාභියෙකු විදියටයි. ඒ මීට වසර තුනකට පෙරාතුව ඒ කියන්නේ 2007 වසරේදියි. එම ශිෂ්‍යත්ව වැඩසටහනේ අන්තර්ගතය වෙන්නේ මෙන්න මේ විදියටයි. මේ ශිෂ්‍යත්ව වැඩසටහනට තෝරා ගැනුනු අයගේ සියළුම වියදම් දරනු ලබන්නේ එම ආයතනය විසින්ම බවත් මතක් කරන්නට ඕනේ. ශිෂ්‍යත්වයේ වලංගු කාලය අවුරුදු පහක්. මෙන්න මෙහෙමයි ඒ ශිෂ්‍යත්ව වැඩසටහනේ අන්තර්ගතය වෙන්නේ. ඇත්තෙන්ම කීවොත් මේ අර මම මුලින්ම කියපු ගිවිසුමේත් අන්තර්ගත වෙන එක්තරා කොටසක් කීවත් හරි.

පළමුවෙන්ම මාස හයක ඩිප්ලොමාවක්, තෝරා ගත් උදවියට නොමිලයේම හදාරන්නට සිද්ධ වෙනවා. විවිධ පරිගණක මෘදුකාංග වගේම ක්‍රමලේඛ භාශාවනුත් මේකෙදි ඉගැන්වෙනවා. ඊට පස්සේ එම ආයතනයේ වසරක පුහුණු කාලයක් ගත කළ යුතුයි. අනතුරුව වසර දෙකක අවම කාලයක් ආයතනයේ රැකියාව කළ යුතුද වෙනවා. මේ වසර තුනක කාලයේදී කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයේ පරිගණක අංශයෙන් ලබා දෙන තොරතුරු තාක්ෂණ තුන් අවුරුදු බාහිර උපාධි පාඨමාලාවට නොමිලයේම හදාරන්නට සහභාගී වෙන්න ඕනේ. මේ පාඨමාලාවේත් විශ්ව විද්‍යාලයට වගේම උපකාරක පංති සඳහාත් සියළුම වියදම් දරන්නේ ආයතනය විසින්මයි. පුහුණු වසරත්, අනිත් අවම දෙවසරත් අවසන් වන විටදී කෙනෙකු උපාධියේත් අවසානයට පැමිණෙනවා. උපාධිය ලැබීමෙන් අනතුරුව තවත් වසර දෙකක් විධියට සම්පූර්ණයෙන්ම වසර පහක කාලයක් ආයතනය වෙනුවෙන් සේවය කළ යුතුයි යන්නයි මේ ගිවිසුම.

නමුත්, මේ ගිවිසුම අතරමැදදී බිඳ දමා යන සියළු දෙනාටම දඬුවමකට මුහුණ පාන්නට සිද්ධ වෙනවා. එනම්, ආයතනය ඔහු හෝ ඇය, ගිවිසුම අ'තැර යන මොහොත දක්වා දරා තිබූ අධ්‍යාපනයට සහ පුහුණු වැටුප් ප්‍රමාණයන් නැවතත් ආයතනයට ලබා දිය යුතු බවයි. ඒත් එක්කම එම ප්‍රමාණය වගේ සියයට සියයක මුදලකුත් නැවත ආයතනයට ලබා දිය යුතු වෙනවා. නමුත් මෙහි කිසිම ස්ථානයක නීතිමය කරුණක් පිළිබඳව නම් සඳහන් කරලා නෑ.

නමුත් ආයතනයට ආර්ථික දුෂ්කරතා රාශියක් ඇති වෙන අවස්ථාවන් වලදී මේ ගිවිසුම කෙසේ වෙතත් ජීවත් වීම පවා අපහසු තත්ත්වයකට පත් වෙනවා; විශේෂයෙන් කොළඹින් පිටස්තර, එහෙත් කොළඹ පදිංචිව රැකියාවට පැමිණෙන ශිෂ්‍යත්ව ලාභීන්ට. ආයතනයේ ආදායම පහත වැටෙද්දී වැටුප් අග හිඟතාවන් සහ අතපසු වීම් වගේම පමා වීම් සිදු වීම නිසාවෙන් වෙනත් රැකියාවන් සොයන්නට ඕනෑම සේවකයෙකු පෙළඹීම අරුමයක් නෙවෙයි.

අධ්‍යාපනය වෙනුවෙන් දැරූ වියදම් ආපසු ගෙවීම සාධාරණ වෙතත්, ආයතනය වෙනුවෙන් සේවයේ යෙදී ආයතනයට කළ සේවයෙන් ඉපැයූ වැටුප ආපසු ලබා දීම නම් සාධාරණ දෙයක් නොවන බවයි මගේ මතය. වසරක් ලෙසින් සඳහන්ව තිබූ පුහුණු කාලය මාස සයකින් අවසන් වීම තවත් එක වාසියක්. නමුත් වක්‍රාකාරයෙන් ඊටත් වඩා වැඩි මුදලක් ආයතනය ලබා ගන්නට තැත් කිරීම තවත් අසාධාරණ තත්ත්වයක්. ඒ කෙසේද යත්, ශිෂ්‍යත්වලාභී සේවකයෙක්ගේ දක්ෂතාවයට සිදු වූ වැටුපේ සියළු වැඩි වීම් සහ දීමනා සියල්ලත් රැකියාවේ යෙදී සිටි සියලුම මාස සඳහා ආපසු ගෙවීමක් කළ යුතුය යන්නක් පහු ගිය කාලයක ප්‍රකාශ වුනා. මේ තමයි ඒ වක්‍රාකාර, අසාධාරණ, ගිවිසුමේ සඳහන් නොවූ අය කර ගැනීම. මේ ගිවිසුමේ සඳහන් තවත් නීතියක් විදියට සඳහන් වෙනවා, සියළුම අධ්‍යාපනික (සාමාන්‍ය පෙළ හා උසස් පෙළ) සහතික පත්‍ර වල මුල් පිටපත් ආයතනයට ලබා දිය යුතු බව. ඒවා ගිවිසුම කඩනා කිසිවෙකුට මුදල් ආපසු ගෙවනා තෙක් නොලැබීම තවත් අසාධාරණ තත්ත්වයක් විදියට දකින්නට පිලිවන්.

ගිවිසුමෙන් වෙන්ව යාම ආයතනයට කරනා දැඩි පාඩුවක් නම්, ආයතනයේ වසර තුනක් රැඳී හිඳ ආයතනය වෙනුවෙන් දහදිය මහන්සියෙන් කළ සේවාව වෙනුවෙන් ලද වැටුප එම ආයතනය වෙනුවෙන් ආපසු ගෙවිය යුතුද යන්න කාටත් සිතන්නට ඉතුරු කරන්නට පුළුවන් ගැටළුවක්. නමුත් ගිවිසුමෙන් ඈත් වීමෙන් ශිෂ්‍යත්වලාභී සේවකයන්ට සිදු වෙන තවත් දඬුවමක් විදියට ඈත් වූ සියළු දෙනාගේම නම් ගම් සහිත ලැයිස්තූන් සියළුම පරිගණක මෘදුකාංග සංවර්ධන ආයතන වෙත කළු ලැයිස්තූන් වශයෙන් ඉදිරිපත් කිරීමට ද සූදානමක් ඇති බවත් වරකදී ආයතන ප්‍රධානීන්ගෙන් මතු වූ අදහසක්. මන්දයත් ගිවිසුමෙන් ඉවත් වන්නන් හට ඉදිරි අනාගතයක් දැකීමට වෙනත් කිසිදු ආයතනයකින් ඉඩක් ලබා නොදිය යුතුයි අරමුණින් විය හැකියි.

මීට අමතරව තවත් මේ හා සම්බන්ධ කිව නොහැකි කාරණා රැසක්ද පවතිනවා. නමුත් මේ ගිවිසුමට එකතු වූ බොහෝ ශිෂ්‍යත්වලාභියන් අද ගිවිසුමෙන් ඈත්ව ගොස් බොහෝ කාලයක් ගත වී හමාරයි. මන්දයත් ලිපියේ පෙර කී ආර්ථික අපහසුතාවන් නිසාවෙන්. මම ද ඉන් එක් අයෙක්. ආයතන ප්‍රධානීන්ගේ අදූරදර්ශී ක්‍රියා කලාපයන් නිවැරදි වූවා නම්, මේ තාක් ඉවත්ව ගිය දක්ශයින් සියළුම දෙනාගෙන් ආයතනයට ආලෝකයක් උදා වන්නට තිබුනත්, ඒ ඉඩ කඩ ආයතනය විසින්ම නැති කර ගත්තාක් හා සමාන දෙයකුයි දැන් දකින්නට ලැබෙන්නේ. ලැබෙනා වන්දි මුදලින් හෝ ආයතනයේ වැටුප් ගෙවිය හැකි වේ යන සිතැ'ඟිය ආයතන පරිපාලකයන්ගේ තවත් ළාමක සිතුවිල්ලක් වන්නට පිළිවනි. ඒ නිසා ගිවිසුම් අත්සන් කරන්නට පෙර දෙවරක් නොව සිය වරක් අනාගතය ගැන හිතන්නට අවශ්‍ය බව මතක් කළ යුතුයි.

ලිපි සීයයි, ඒත් කවි හින්ද වුනු දේ

කලින් පල කරපු ලිපියත් එක්කම මගේ සිය වන ලිපියත් පල වුනා. ලිපි ශතකයක්ම ලියලා ටිකක් මහන්සි වුනත් ලිවීම නම් අත හරින්නට කිසිම කල්පනාවක් මට තවමත් ඇති වෙලා නෑ. ඒ ගැන නම් මම පෞද්ගලිකවම සතුටු වෙනවා. ඒත් මගේ ලිවීමේ බරපතලකම මෑතකදී මට පැහැදිලි වුනා. ඒ මගේ මේ ලිවීම් වලට ලැබෙන පාඨක අදහස් නිසා නම් නෙවෙයි. මේ කතාව ගැන එකසිය එක් වෙනි ලිපියෙන්ම මම කියන්නට හිතුවේ නොකියාම බැරි කමටයි. ඒත් මේ වගේ දේවල් ඔයාලා හැමෝටම සිද්ධ වෙන්න හරි නොවෙන්න හරි පුළුවනි. කාට කාටත් දැන ගන්නටයි මේ ලිපිය ලියන්නට හිතුවේ. එහෙනම් ඔන්න දෙවෙනි ශතකයට මේ ලිපියෙන්ම මම ආරම්භය ලබා ගන්නම්.

මේ සිද්ධිය වුනේ පහුගිය ඔක්තෝබරයේ, ඒ කියන්නේ මේ අවුරුද්දේ, 2010 ඔක්තෝබර් මාසයේ අග භාගයේදියි. මම රැකියාවේ නිරත වූයේ කවුරුන් හැටියටද කියන එක ඔයාලා සමහර දෙනෙක් දන්නවා ඇති. ඒත් ඒක ආයෙමත් මතක් කලොත් හොඳයි කියලා හිතනවා. ඇත්තෙන්ම මම වෙබ් අඩවි නිර්මාණය සහ වෙබ් අඩවි සංවර්ධක ක්‍රමලේඛ යොදවන්නෙක් විදියටයි පහුගිය වසර තුනක කාලය පුරාවටම රැකියාවේ නිරත වූයේ.

ඉතින් කාලය ගතවෙලා යද්දී මට වගේම අපේ ආයතනයේ බොහෝමයක් දෙනාටත් තේරුම් ගන්නට බැරුව ගියා ආයතනයේ ඉදිරි දැක්ම මොන වගේ වේවිද කියලා. ඒ වගේම දැඩි අපහසුතා රාශියකටම රැකියාවේ යෙදුනු බොහෝ දෙනා මුහුණ පෑවා. කොහොමින් කොහොම හරි දාඩිය මහන්සියෙන් කරපු වැඩ වලට සරිලන මාසික පඩිය පවා මාස ගණන් පමා වෙන්නට පටන් ගත්තා. ලෝක ආර්ථික පසුබෑමක් 2009 වසරේ මුල් භාගයේදී හැම ආයතනයකටම වගේ දරුණු විදියට බලපෑවා. විශේෂයෙන්ම පරිගණක මෘදුකාංග සංවර්ධනයේ යෙදෙන ආයතන වලට. ඉතින් ශ්‍රී ලංකාව වගේ රටකට ඒ වගේ දෙයක බලපෑම, අනිවාර්යෙන්ම පුදුම වෙන්නට කාරණාවක් නම් නෙවෙයි. මේ බලපෑම නිසාවෙන් ආර්ථික අගහිඟතා වලට අවුරුද්දක්ම වාගේ අපේ ආයතනයත් 2008 අවුරුද්දේ ඉඳන්ම මුහුණ පෑවා. නමුත් දැන් ඒකේ බලපෑම ඉවත් වී තිබුණත්, තවමත් ගොඩ ඒමක් නැති පාටක් කාට කාටත් තේරුම් ගොස් තිබුනා.

මේ දේවල් ගැන කතා කරන්නට බොහෝ දෙනෙක් හිටියා. අවසානයේදී ආයතනය සතුව තිබුණු වටිනා මානව වගේම ශ්‍රම සම්පත් රැසක් ආයතනය හැර දාලා ගියා. මේ දේවල් වලට ඇත්තෙන්ම ආයතනයේ ඉහල පරිපාලකයන්ගේ ක්‍රියා කලාපයත් බලපෑමත් එල්ල වුනා. සේවය කරපු බොහෝ දෙනා විවිධ අඩු පාඩු රැසකට මුහුණ දුන්නා. ගොඩක් දෙනා අමනාපෙන් ඒ දේවල් ගැන කතා කරා, බැන වැදුනා. මාසිකව ලැබිය යුතු වැටුප ඉල්ලා ලබා ගන්නා තැනටම පත්වුනා. මොකද එහෙම ඉල්ලුවේ නැතිනම් වැටුපක් ඒ මාසයට ලබන්නට හැකියාවකුත් නොතිබුණු නිසාවෙන්. මගේම මිතුරන් දැඩි අපහසුතා වලට මුහුණ දුන්නා. නවාතැන් වලට ගෙවනා මුදල ගෙවා ගැනීමටත් බැරි වුනා, සමහරු රෑට නොකා නොබී හිටියේ මාසෙට ලැබෙන මුදල මදි කමටමයි. ඇත්තෙන්ම මේ දේවල් බලාගෙන ඉන්නට බැරුව ඉහළ තනතුරු දැරූ බොහෝ දෙනා සමගින් කතා බහ කළ බොහෝ දෙනාට සිද්ධ වුනේ තමන්ගේ නමට කළු ලකුණු එකතු කර ගැනීම හෝ ආයතනයෙන් ඉවත්ව යාම හෝ පමණයි.

මේ හේතුව හැරුනු කොට මා වැඩ කළ අංශයේ හිටි හැම දෙනාටම එක ව්‍යාපෘතියකට වඩා ප්‍රමාණයක් තනිවම කිසිම මග පෙන්වීමකින් තොරව කරගෙන යාමටත් සිද්ධ වෙලා තිබුණා. මේ ක්‍රමයත් ඒ තරම් හොඳ දෙයක් කියලා දකින්නට පුළුවන්කමක් තිබුණේ නෑ. මේ හේතූන් නිසාවෙන් ආරම්භ කරනා කිසිම ව්‍යාපෘතියක අවසානයක්, ඇරඹුණු ව්‍යාපෘති සියයට අසූවකම පාහේ දැක ගන්නට ලැබුණේ නෑ. ඒ දැනුම පමණක්ම ලබා දෙනවා හැරුණු කොට නිසි පිළිවෙලක්, මග පෙන්වීමක් නොලැබුණ නිසාවෙන් වගේම, විවිධාකාරයේ ක්‍රියා පිළිවෙලවල් ක්‍රියාවට නංවන්නට උත්සාහ ගැනීම් නිසාවෙන්. ලියකියවිලි පිරවීම් හැරුණුකොට වෙබ් අඩවි සංවර්ධන කාර්යයන් බෙහෙවින් අතපසු වීමත්, කල් ගත වීමත් අනිවාර්යෙන්ම දකින්නට ලැබුණු දෙයක් වුනා.

මේ හැම දෙයක්ම එකතු කරගෙන, හැමෝගෙම අඳෝනාවල්, මති මතාන්තර, කියුම් කෙරුම්, හැසිරීම් ද අන්තර්ගත කරගෙන සුදුසු මාතෘකාවක් යොදාගෙන මට කවි පෙළක් ලියන්නට සිහියට ආවේ ඒ වගේ අවස්ථාවකදීයි. ඒ කවි බොහෝ විට ලියැවුනේ ඉතාමත්ම ආවේගශීලී ස්වරයකින්. ඒ නිසා බොහෝ දෙනාට ඒ කවි පෙළින් රිදීමේ හැකියාවත් දැඩි වශයෙන්ම අන්තර්ගත වෙලා තිබුණා. හැබැ‍යි එකක් කිවයුතුමයි. මේ දේට කිසි කෙනෙකුගේ මග පෙන්වීමක්, උසි ගැන්වීමක් නම් මට ලැබුණේ නෑ. මේ සිතුවිලි හිතට එන හැටියට වචන ගලපලායි ඒ කවි පේළිය ලියැවුනේ. මේ කවි පෙළ පල වුනේ මගේ කවි නිර්මාණ එකතුව වුනු නිශා පෙම් හසරැල් බ්ලොග් අඩවියේයි.

මේ කවි පෙළට පළමුව, ආයතනයේම සොයුරියකගේ කවි පෙළකට ලියවුනු තවත් කවි පෙළකට මුළු ආයතනයේම බොහෝ දෙනාගෙන් ප්‍රශංසා ලැබුණා. ඒ මොකද ඒ දෙයින් කියා තිබූ දේවල් ඒ හැමෝම පිළිගන්න නිසාවෙන්. ඒ කවි පෙළ කිසිම අයෙකුට වැරදි කියූවක් නම් නෙවෙයි. නමුත් ඒ අයගෙන්ම සමහර දෙනා මේ සිද්ධියටත් සම්බන්ධ බව පස්සේ දැන ගන්නට ලැබුණා. මා කලින් කීවාක් වගේම බොහෝ දෙනාගේ වැරදි, අඩු පාඩුකම් සහ ආයතනයේ වැරදි රැසක් අන්තර්ගත කරලා ලියැවුණු මේ දෙවෙනි කවි පෙළ ආයතන ප්‍රධානියා වෙත යොමු කළේ මුලදී ආයතනයේ අඳුරු පසුබිම පිළිබඳව ලියැවුනු කවි පෙළට ප්‍රශංසා පල කළ උදවියගෙන් සමහර දෙනා විසින්මයි. එකට ඉන්නා බොහෝ දෙනා හතුරන්ටත් වඩා හපන් බව වටහා ගන්නට බොහෝ දෙනාට මගේ කවි පෙළ උදව්වක් වුනා කියන්නත් පුළුවනි. නමුත් මේ කවි පන්ති පිළිබඳව ආයතන ප්‍රධානී තුමන් හට මගේ නමත් සමගමයි දැනුම් දී තිබුණේ. ඒ නිසා කෙළින්ම දෝශාරෝපණය එල්ල වූයේ මට වගේම මා වැඩ කළ අංශයේ කීප දෙනෙකුටයි.

මතක් කළ යුතු අනිවාර්ය දෙයක් තියෙනවා. එනම් මේ කිසිම කවි පෙළක කිසිම අයෙකුගේ හෝ කිසිම ආයතනයක නමක්, ගමක් සඳහන් කර නොතිබීමයි. නමුත් අවසානයේදී නමත් හමත් යන්නට හේතු වූයේ ඒ දේමයි. මීට ප්‍රධානතම හේතුව වූයේ නිවැරදි තොප්පිය නිවැරදි පුද්ගලයන් විසින්ම පැළඳ ගැනීම නිසායි. ඒ වගේම මේ සම්බන්ධව සියළු ඇත්ත කාරණා ආයතන ප්‍රධානියා සමග කතා බහ කරන්නතත් මම වග බලා ගත්තා. මොකද, ඇත්ත කියන්නට බය නොවිය යුතු නිසාවෙන්. ඒ වගේම කවි පේළි වලිනුත් පැවසූයේ සත්ත්‍යයක් නිසාවෙන් බය වෙන්නට කිසිම කාරණාවක් තිබුණේ නෑ.

අවසානයේදී ආයතනයේ ප්‍රධානී තුමන්ගේ ඉල්ලීම මත ගන්නට තීරණ දෙකක් මට ඉදිරිපත් වූවා. පළමු එක, ආයතනයේ මාසික සභා රැස්වීමේදී නැගිට සැමගෙන්ම සමාව අ‍යැදීම හෝ සේවයෙන් බැහැරව යාමයි. මින් මා තෝරා ගත්තේ දෙවැනි තීරණයයි. ජීවිතයේ ගත් දැඩි තීරණ වලින් එකක් හැටියට මේ තීරණය ගැන කියන්නට පිළිවන්. ඒ තීරණය දැඩි වන්නට කරුණු කාරණා රැසක් තිබුණා. එනම් ආයතනය අප වෙනුවෙන් දැරූ මුදල් සම්භාරයක් නැවත ආයතනයට ලබා දීමට තිබූ අපහසුතාව වගේම අභියෝගය. ඒ සම්බන්ධවත් කිව යුතු කරුණු රැසක් තියෙනවා. තමන් විසින් තමන්ගේම හම යවා ගන්නා තීරණයක් කීවොත් වඩාත් නිවැරදියි. ඒ ගැනත් තවත් ලිපියකින් දන්වන්නම්. නමුත් මගේ අවසාන තීරණය දැනුම් දීමත් සමගම මා නැවත ආයතනයේ තබා ගන්නටත් ඔවුන් බොහෝ උත්සාහයක් දැරූ බව මට තේරුම් ගියා. ඒ මන්දයත් බොහෝ ව්‍යාපෘතීන් වෙනුවෙන් මාගේ සහභාගීත්වය පැවතීමත්, ආයතනය මා පිළිබඳව තබා තිබූ දැඩි විශ්වාසයත් නිසාවෙන්. නමුත් මගේ ජීවිතේදී නම් අවසාන තීරණයක් කියන්නේ, අවසාන තීරණයක්ම තමයි. මිතුරු වෙසින් සිටි සමහරුන්ට මගේ කවි පෙළින් සිදු වුනු රිදවීම නිසාවෙන්, ඔවුන් සිදු කළ කේලම් කීම නිසාවෙන් ඔවුන් ආශ්‍රය කිරීමට කිසියම් ම කැමැත්තක් නොවීමත් මේ තීරණයට ලොකු පිටිවහලක් වුනා කීවොත් නිවැරදියි.

මේ ලිපිය මේ විදියට අවසන් වෙද්දී අද එම ආයතනයෙන් පිටව සිටිනා මා, ජීවිතයේ හොඳ වැදගත් පාඩමක් වගේම අත්දැකීමකුත් ලැබුවා කියන්නට පුළුවනි. ඔයාලටත් මෙවැනි දේ සිද්ධ වෙන්නට පිළිවන්. මා මේ ලිපියේ සඳහන් කරපු තමන්ගේ හම තමන් විසින්ම ගලවා ගැනීම සම්බන්ධයෙනුත් ලිපියක් අනිවාර්යෙන්ම පල කරන්නම්. නමුත් එවන් දෑ සිදු නොකිරීමටත් වග බලා ගත යුතු බව මතකයේ තබා ගැනීම වැදගත්. ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට අනුකූලව මගේ සිතුවිලි හෙළි කිරීමට ඇති නිදහස එම ආයතනය වැළකූවා නම්, ඒ එම ආයතනය තුළ ගත කළ ඒ අවසාන කාලය තුලදී පමණක් බවත් මතක් කරන්නට අවශ්‍යයි. ඒ නිසා මාගේ ලිවීම කාගේ හිත් රිදවූවත් ඔවුනොවුන් අමනාප වන්නට මත්තෙන් හිතන්නට යමකුත් ඒ තුල ඇතුලත්ව ඇති බවත් සිහි නගා ගත යුතු බව තවදුරටත් මතක් කළ යුතුව තිබෙනවා.

රස්සාවකදි යැපෙන්න එපා

රැකියාවක ස්ථාවරත්වය රඳා පැවතිය යුත්තේ තමන් මතයි. තමන්ගේ රැකියාව තවත් කෙනෙකු මත රඳා පවතිනවා නම් ඒ රැකියාව ඉතාමත්ම අස්ථාවර භාවයකින් යුක්ත වෙනවා. කෙනෙකු රැකියා ජීවිතයේදී තවත් අයෙක් මත යැපෙනවා නම් ඒ තම ආයතනයේ ප්‍රධානියා මත පමණක්ම විය යුතුයි. ඒ, ඔහු අදාල රැකියාව කරනා පුද්ගලයා වෙනුවෙන් මාසිකව වැටුපක් ලබා දෙන්නා නිසාවෙන්.

තමන් කරනා රැකියාවේ ස්වභාවය මොන ආකාරයේ වුනත්, ඒ ආකාරයේම වැඩක යෙදෙනා තම අංශයේම තමන්ගේ යහළු යෙහෙළියනුත් තමන් ඇසුරේ ඉන්නවා වෙන්නට පුළුවන්. මේක අමුතු අස්වාභාවික දෙයක් නෙවෙයි. ඕනෑම රැකියාවකදී තමන් වැඩ කරන ක්ශේත්‍රයේම තමන් සමග වැඩ කරනා සගයන්, ගෝලයන්, මිතුරු මිතුරියෝ හැමෝටම ඉන්නවා. නැති වුනොත් ඒ බොහොමත්ම කලාතුරකිනුයි.

ඔය වගේ තමන් සමගම රැකියාවේ යෙදෙන පිරිස තමන් මත යැපෙනවා කියන්නේ ඒක තමන් ගැන හොඳ අවබෝධයක් ලබන්න හේතු කාරණාවක් වෙනවා. ඒක වෙනත් පුද්ගලයෙකු දකිනවා නම් තමන් ගැන හිතන්නේ ඉතාමත් හොඳ විදියකට. ඔය ආකාරයට කෙනෙකුගේ ආයතනික තත්ත්වය ඉහළ පහළ යාම් සිද්ධ වෙනවා. හිතන්න මොහොතකට රැකියාවේදී තමන් තවත් යාළුවෙකුගෙන් යැපෙනවාය කියලා. ඔහු හෝ ඇයගෙන් විමසුමක් නැතිව කිසිම වැඩක් තනිවම කර ගන්නට හැකියාවක් නෑ කියලා. මේක තමන්ගේ රැකියාවේ ස්ථාවරත්වයට කළු ලකුණක් එකතු කරන දෙයක් බව මතක තියා ගන්නට ඕනේ. මේ දේ පිටස්තර පුද්ගලයෙකු හෝ ආයතනයේම වෙනත් අංශයක අයෙකු දැකීම තමන්ගේ තත්ත්වය පහත වැතීමට හේතු වෙනවා. ඒ විතරක්ම නෙවෙයි ඇගයීම් වලදී තමන්ට අවාසියකටත් හිටින්නට පුළුවනි.

නමුත් ආයතනයක විවිධ අංශයන් අතරේ යැපීම් පවතින්නට පුළුවන්. උදාහරණයක් විදියට ගත්තොත්, වැඩ පොළක මානව සම්පත් අංශයේ උපකාරයෙන් හැදෙන වැටුප් සහ ගෙවීම් ලියකියවිලි නොමැතිව එම ආයතනයේම මූල්‍යමය හා ගිණුම්කරණ අංශයේ සේවය කරන්නන්ට වැටුප් ලබා දෙන්නට හැකියාවක් උදා වන්නේ නැති වීම. මේ සඳහන් කළ උදාහරණය ආයතනික අංශ අතරේ යැපීමක් පෙන්නුම් කළත් ඒ ඒ අංශ වල කාර්යක්ෂ්‍යමතාව මත අනිත් අංශ වල කාර්යක්ෂ්‍යමතාව රඳා පවතිනවා.

නමුත් මා මුලින් සඳහන් කළ යැපීම අංශ අභ්‍යන්තරයේ පවතින්නක් නිසා තනි තනිව ඒ ඒ පුද්ගලයක් හට බලපාන දැඩි ගැටළුවක් වෙනවා. මින් බලපාන දෙයක් තමයි ඒ වගේ යැපෙනා නැතිනම් රඳා පවතින දැනුමකින් යුතු අයෙකුට තනිවම වැඩක් පලක් කර ගන්නට අනිත් පුද්ගලයාගෙන් තොරව හැකියාව හීන වී යාම. දැනුමෙන් පොහොසත් කෙනා හදිසියේ මිය ගියොත් හෝ රැකියාවෙන් ඉවත් වුවහොත් ඔහු මත යැපෙන්නන් අසරණ භාවයකට පත් වන්නට පිළිවන්.

මෙන්න මෙවැනි හේතූන් නිසාවෙන් අප දත යුතු කරුණක් තියෙනවා. හැම විටම විෂාරදත්වයෙන් යුතුව කාගේවත් යැපීමකින්, අත් උදව්වකින් තොරව, රැකියාවකදී නම් අනිවාර්යෙන්ම වැඩ කරන්නට හුරු පුරුදු වීම අත්‍යවශ්‍යයි. නොදන්නා යමක් ඉගෙනීමට හෝ ගුරු හරුකම් ලැබීම හැරුණු කොට, තනිවම තමන්ගේ තත්ත්වය ඉහළටම ගොඩ නගා ගත යුතු වෙනවා.

ලොකු ගසක කතාවේ පසුබිම

මගේ කවි බ්ලොග් අඩවියෙන් ඒ කියන්නේ "නිශා පෙම් හසරැල්" අඩවියට මම ඉතින් අද දවසේදී නැවතත් පණ දුන්නා පල කරපු කවි පන්තියකින්. මාස තුනකට ආසන්න කාලයක් අකල්මන්‍ය තත්ත්වයේ තිබුණු මගේ ඒ කවි පිටුව ආයෙමත් ප්‍රාණවත් කරපු ඒ කවි පන්තිය "ලොකු ගසක කතාව" කියලයි මම නම් කෙරුවේ.

මේ කවි පන්තිය එහෙම නම් කරන්න හේතු කීපයක්ම තිබුණා. මොකද ඒක ගහක් වටා ගෙතුණු කතාවක් නිසාත් වර්තමානයේ අපි දන්නා අඳුරන පිරිසක් අතරේත් කතා බහට ලක් කරන්නට හිතලා ලියන්නට හිතපු කවි පන්තියක් නිසාත් එවැනිම ගසක් වටා ගෙතුනු කවි පන්තියකට පිළිතුරු ලිවීමක් හැටියටයි.

ඔන්න ඉතින් ඒ කවි පෙළ ලියුවා විතරක් නෙවෙයි බොහෝම විදියට කතා බහටත් ලක් වෙමින් තියෙනවා. ඇත්තෙන්ම මුලින්ම කියන්නට ඕනේ මේ කවි පන්තිය ලිව්වේ කා එක්කවත් තියෙන තරහවකටවත් කාටවත් මඩ ප්‍රහාරයක් එල්ල කරන්නටවත් නෙවෙයි. අර මුලින් කියපු තවත් ගහක් වටා ගෙතුනු කවි පන්තියට පිලිතුරු කවි පෙළක් ඉදිරිපත් කරන්නට හිතේ ඇති වුන අදහසක් නිසාවෙන්. ඒ වගේමයි මේ කවි පෙළ කියවද්දී ඕනෙම කෙනෙක්ට තේරුම් යන දෙයක් තමයි මේක අභ්‍යන්තරයේ කියලා තියෙන්නේ මොන ආකාරයක සිද්ධියක් ගැනද, මොකක් වටාද ඇත්තටම මේ දේ බැඳිලා තියෙන්නේ කියලා.

මේ ගහ අපි හැමදාම දකින පාරේ තියෙන ගහක් ගැන නම් නෙවෙයි. ඒත් මේ ගහ නිසා ලාභ පාඩුකම් වගේම දුකට පත් වෙන, වෙලා තියෙන යම් යම් ජන කොට්ඨාශ කීපයකුත් තියෙනවා. ඒ එක් ජන කොට්ඨාශයකට මමත් අයිතියි. ඒ වගේම මගේ යාළුවනුත් අයිතියි. මේ මාතෘකාව දිහා ඔය ජන කොට්ඨාශ විවිධ පැතිකඩ වලින් බලන්නට පුළුවන්. මොකද ඒ ඒ අයට මේ කරුණ බලපාන්නේ විවිධාකාර විධියට. ඒ විතරක් නෙවෙයි මේ දිහා බලන කෝණයනුත් එකිනෙකට වෙනස්.

මේ කවි පෙළේ මුල් කවියෙන් අදාළ ගසේ අතීතය ගැනත් ඉන් මතු කවි වලින් එහි වර්තමාන ස්වරූපයත්, එහි බලපෑමට ලක් වුනු උදවිය ඒ ගස දිහා බලන ආකාරයත් ගැනත් කියන්නට මම උත්සාහ අරගත්තා. මොකද අර මුලින් කියූ අනිත් කවි පන්තිය ඒ ගසේ ගුණ විචාරයකට මං පෙත් සාදා තිබුන නිසාවෙන්.

ඉතින් ඔයාලත් මේ කවි පෙළ කියවලා බලන්න. ඔයාලට හිතෙන දේ කියන්න. මේ දේ මට විතරක්වත්, මේ ගසේ බලපෑම් වලට ලක් වුනු අයවත් අතරේ විතරක් තියෙන ප්‍රශ්නයක් නෙවෙයි. පොදු ප්‍රශ්නයක්. ඔයාලටත් මෙහෙම අවස්ථා වලට මුහුණ දෙන්නට සිද්ධ වෙන්න පුළුවන් කවදා හරි දවසක. ඒත් එහෙම නොවෙනවා නම් තමයි අපි හැමෝම කැමති.

එපාම කරපු ගන්ධස්කාරය

තවත් කතාවක් තමයි මම දැනුත් කියන්න යන්නේ. මේ අත්දැකීම ඔයාලටත් අත් විඳින්න සිද්ධ වෙල ඇති. ඒත මේක ටිකක් තර්ජනාත්මක අත්දැකීමක්. මොකද මට නම් මේ අත්දැකීමට දිනපතා මුහුණ දෙන්න සිද්ධ වෙලයි තියෙන්නෙ. තේරුනා නේ? බලෙන්ම සිද්ධ වෙන තියෙන දෙයක් මිසක් සිද්ධ කර ගන්න දෙයක් නෙවෙයි. ඒ ඉතින් ආස්‍රය කරන්න වෙලා තියෙන අය හින්දා.

ඔයාලටත් රැකියාවකට ගියාම දකින්න ලැබෙන ලෝකය වෙනස්ම එකක් වගේම ආස්‍රය කරන්න ලැබෙන පිරිසත් වෙනම ම කොට්ඨාසයක්.

අකමැත්තෙන් වුණත් අට ලබන්න සිද්ධ වෙලා තියෙන ඒ දේ තමයි සිගරට් දුම් ගඳ උහුලන් ඉන්න එක. ඇත්තෙන්ම සිගරට් නොබොන කෙනෙක් ඉන්න එක රැකියා ස්ථානයක්වත් නැහැ නේ. හැබැයි ඒ දේට අවසර නොලත් ආයතනයක නම් එහෙම කරන්න බැරුව ඇති. ඒත් ඉතින් මම ඉන්න ආයතනයේ නම් එහෙම දෙයක් තවමත් නෑ. ඒ වුනාට මේ දේ සිද්ධ වෙන්නේ කවුරුත් නැති තැන් වලයඉ. සමහර විටදි ආයතනයෙන් පිටතදි. ඒක එහෙම වුනත්, ආපහු ආයතනය තුලට ආවම ඒ සිගරට් ගඳ ඉන්න අනිත් අයට ලොකු වදයක් වෙන තරමටම බලපානවා. මොකද පිටදි බිව්වට අතුලට ආවය කියලා කටේ තියෙන සිගරට් ගඳ නැති වෙලා නොයන නිසා.

ඔන්න ඔය දේ තමයි අමාරුවෙන් හරි මට වගේම තවත් අයට ඉවසගෙන ඉන්න සිද්ධ වෙලා තියෙන්නේ. මේකෙන් හොඳට ඉන්න අපේ වගෙම අනිත් අයගේත් ජීවිත කාලය තීරණය වෙන්නත් බැරි නෑ. කොහොමටත් වැරදි කරන අයට වඩා හොඳින් ඉන්න අයගේ ජීවිත කාලය කෙටියි නේ.

අනිත් විශේෂම දේ තමයි එහෙම කෙනෙක් මගේ එහා පත්තෙන්ම ඉන්න එක. ඔන්න ඔය හේතුව නිසා ඔක්කොටම කලින් මම යාවිද දන්නෙත් නෑ. මොකද ඉතින් කරුමයක් කියලා දෙයක් තියෙනවා නම් මගේ මරණෙට හේතු වෙන ඔය දුම් අංශුවක් හරි පෙනහළු වලට රිංගලා පිළිකා කාරකයක් වෙලා පිළිකාවක් ඇති වුනොත් ඉතින් ජීවිතේම දුක් විඳලා හමාරඉ නෙව. යාළුවන්ව තරහ කරගන්නත් බැරි කමට ඉතින් කට පියාගෙන ඉන්නත් වෙලා. ඒත් ඉවසන්න බැරි කමට නොකියත් බැරි වෙලා. කවුද හරි කවුද වැරදි කියල ඔයාලත් හිතලා බලන්නකෝ.

සම(හරක්)

මම දැනට මගේ රස්සාවට ඇවිල්ලා අවුරුදු තුනකටත් ලඟයි. ආපු දවස් වල ඉඳන්ම මම වැඩ කරන අංශයේ ගොඩක් දෙනා මාත් එක්කම ආපු අය නිසා වැඩ පල අහ ගත්තේත් මගෙන්මයි. ඔයාලා මගේ PHP පාඩම බලනවා නම් තේරෙන්න ඇති මම වැඩ කරන්නේ වෙබ් අඩවි නිර්මාණ හා සංවර්ධන ක්‍රමලේඛකයෙක් විදියට බව.

ඔන්න ඉතින් ඒ හැමෝගෙන් කීප දෙනෙක් මගෙන් දැනුම අරගෙන හොඳ තැනකට ඇවිල්ලා ඉන්නවා. මට ඒ අය ගැන සන්තෝසයි. ඒත් සමහරු එහෙම නෑ. කොටින්ම අවුරුදු තුනක්ම ගතවෙලත් මුලින්ම කරපු කිසිම දෙයක් මතක නැති ගානටයි ඉන්නේ. වැඩක් කරන හැම වෙලාවකදීම එකම දේ කීප වතාවක් අහනවා. ඉතින් මටත් වෙලා තියෙන්නේ තුන්සිය හැට පස් දාම එකම දේ අහන කොට ගොනා වගේ කියල දෙන එක තමයි. ඔහොම වෙද්දී ඉතින් මගේ කියලා වැඩක් කර ගන්න වෙලාවක් ඉතුරු වෙන්නෙත් නෑ.

ඇත්තටම ඉගෙන ගන්න ආසාවක් තියෙන අය වුනත් ඉගෙන ගන්න දේ ඒ මොහොතට විතරයි ඔළුවේ තියන් ඉන්නේ. අද ඉගෙන ගත්තු, කියල දුන්න දෙයක් අද හවස් වෙද්දිම සමහරුන්ට මතක නෑ. ඉතින් කොහොමද අවුරුදු තුනකට කලින් දේවල් මතක තියෙන්නේ? හැබැයි කීවට මොකද රටේ ලොකේ තියෙන වල් පල් නම් හැම දේම හොඳට මතකයි. කොටින්ම කනමදයො වගේ බොන අයටත් ඒවා හොඳට මතකයි. ඒත් නොබී ඉන්න වෙලාවට ඉගෙන ගන්න කිසි දෙයක් මතක නෑ. මොනා කරන්නද ඉතින්. මටත් දැන් ඒවා පුදුමාකාර වදයක් වෙලයි තියෙන්නේ. ඊටත් වඩා මට කියලායි එයාලගේ ක්‍රමලේඛ වැඩ කර ගන්නෙත්. එක අතකින් මගෙත් ගොං කම තමා. යාළුවෝ නිසා කියල නොදීත් බෑ, කරදරේ නිසා කියල දෙන්න හිතෙන්නෙත් නෑ.

ඇත්ත වශයෙන්ම කියනවා නම් කවදාවත් මේ අංශයෙන් වැඩක් කරලා නැති ආධුනිකයන්ව තමයි මට හැම දවසකදී ම දකින්න ලැබෙන්නේ, කොච්චර කාලයක් මේ ආයතනයේ හිටියත්, මේ කට්ටියත් එක්කම. මොකද ඉතින් අද වැරැද්දමයි හෙටත් වෙන්නේ. වැරදි වලින් ඉගෙන ගන්නේ නෑ. ක්‍රමලේඛ දෝශයක් (programming errors) ආව ගමන්ම නහයෙන් අඬන් එනවා මාව හොයන් හරියට ජීවිතේ කවදාවත් නොදැකපු දෝශයක් විසඳ ගන්න මා ගාවට එනවා වගේ. ඒත් බැලින්නම් මේ අවුරුදු දෙක තුනට ඒ වැරැද්දම හැට හුටහමාරක් අවස්ථා වලදී ඒ අයටම ඇවිල්ලා විසඳ ගෙන තියෙන ක්‍රමලේඛ දෝශ.

ඒත් වැඩ කරන්න ආස, දෙයක් කියල දුන්නම මතකෙ තියා ගන්න පිරිසකුත් ඉන්නවා. දෝශයක් ආවම කඩන් බිඳන් මං ගවට එන්නේ නැතිව හොයලා බලලා බැරිම තැනකදි විතරමයි මගෙන් උපදෙසක් ගන්න එන්නේ. ඒ වගේ යාළුවන්ට නම් ආසාවෙන් කියලා දෙන්න පුළුවන් කිසි කරදරයක් නැතුව. ඒ විතරක් නෙවෙයි අළුත් දේවල් හොයා ගෙන, තනියම අත් හදා බලන්නත් දන්නවා කාගෙවත් උදව් නැතිව. මට ඒ වගේ අයව විතරක් ආශ්‍රය කරන්න ලැබුනා නම් හොඳයි කියලත් හිතෙනවා.

ඒත් මොනා කරන්නද ඉතින්. මට ඉතින් කට පුරා කියන්න තියෙන්නෙ සම(හරක්) පිරිසක් මැද්දේ මම ඉන්නවා කියලා තමා.