Save Sri Lanka

Drop the political view you have been carrying over your head for generations and your parents have implanted on you. The longer you see things through a coloured spectacle, the more you and this entire country suffer the consequences of illogical and irrational decisions you take towards your own benefit, say your belly and bellies waiting to be fed. Learn to accept the reality based on evidences and through logical analysis. Loosen the clasp you have set on politicians and parties. Because neither of which has proven evidently that they are capable of filling anyone's table for dinner.

Don't be a proud culprit of pushing this whole nation towards one burning hell, which you have been repeating for years, may be decades, as a result of blindly following a pointless political view. Plenty of similar examples can be dug up from the recent past, which supplement this scenario, and for doing so you have paid the price anyway. If people are the ultimate entity that pays for it, then there is no use cheering for 225 members who keep wasting the country's resources. Your stupid devotion is their food.

However it is evident with great enthuse, your poor and lame thinking has always been looking forward to feed the justification of thousands of wrongs, weighing more on some positive deeds done by politicians in the past. Generations past, this has now settled deeply in the blood in such a way where you see blacks as whites, and nobody bothers to change it while expecting a true change. Sri Lanka doesn't require the expertise in politics for which has done nothing much so far throughout the span of 70 years. It's high time this country as one must work together for re-establishing and strengthening its core pillars that holds the nation; democracy, economics and law and order, and to appoint a leader followed by a productive crew to make sure the country moves forward with dignity and prosperity.

Remember, "when the country runs backwards, despite who rules it, it drags you with it". It is time to take grounded decisions and valid actions to end this cycle of transferring power between two parties as per your personal interest. Your personal interest is not everyone's cup of tea. Therefore on social media networks as well as in real life, behave like educated humans being who have a brain. At the end of the day there is nothing to be proud of looking at the idiots in the parliament. It represents you and your idiocy. Therefore in the next term, if you remain to select at least 100 people out of those who raise hell inside the parliament, you make sure this country will stay doomed for eternity.

Rich and Poor

We think we have a better life than others or we are trying to be more prosperous with what we earn day by day, but still we complain each other for the mistakes and faults that cause the loss of that satisfaction and comforts we earn even by a needle point.

Some forget their roots and try to claim themselves as rich like they have descended the land from heavens. They may be having six figure salaries that make them so proud or kings in their whole generation. But they have no true satisfaction other than something they have earned hard days and nights to foresee the future with filled wealth and reputation which dissolve one day.

The biggest difference between the rich and the poor is that. The poor is quite happier than the richest since they have nothing to lose or protect, but the simplicity in life with enough comforts and aspirations become their biggest strengths compared to those who work day and night spending less time for their beloved ones and care about own people.

Life becomes easy when there are less responsibilities to handle and less people to deal with. But a family should be the ultimate goal for everybody which must not only be tended with monetized comforts that may equip the four walls. Being rich makes people reach the limits that they have never thought before, while those limits being risen by the amount they earn. And that cycle cannot be discontinued if there is a hunger for notes and cents.

Therefore never blame for losing any comfort, never feel ashamed of having a bad history or roots with poverty. Always note to yourself that your character will be tarnished only when you forget your roots and try to live like a king forgetting the levels below you.

ප්‍රාතිහාර්ය වලටයි අපි ආස

ප්‍රාතිහාර්ය කියන්නේ හැමෝම ආස කරන දෙයක්. මොන රටක වුනත් ඕනෑම මනුස්සයෙක් කැමතිම දෙයක් තමයි ප්‍රාතිහාර්ය කියන්නේ. ප්‍රාතිහාර්ය දකින්නට කැමති පිරිස් තමයි සමාජයේ වැඩියෙන්ම දකින්න පුළුවන් වෙන්නේ. ඊට අමතරව ප්‍රාතිහාර්ය කරන්න පුළුවන් පිරිස් ඉන්නේ බොහෝම කලාතුරකින්. ඒ විතරක් නෙවේ. ප්‍රාතිහාර්ය ඉබේටම සිද්ධ වෙන අවස්ථාවලුත් තියෙනවා. ඒත් ඒවාත් අර මුලින් කියපු ප්‍රාතිහාර්ය කරන මිනිස්සු වගේම දුලබ දෙයක්. සාමාන්‍යයෙන් කෙනෙක්ට කරන්න බැරි දෙයක් සිද්ධ කලොත්, සිද්ධ වුනොත් ඒ වගේ දෙයක් ප්‍රාතිහාර්යයක් විදියට හඳුන්වන්න පුළුවන්. බොහෝ කාලයක් තිස්සේ කරන්නට බැරිව තිබූ දෙයක් යම් කෙනෙක් කලොත් ඒක ප්‍රාතිහාර්යයක් විදියට සමාජයේ ජීවත් වෙන මිනිසුන් තීරණය කරන්නට පෙළඹෙනවා. ඒක හරිම සාමාන්‍ය අර්ථ දැක්වීමක්. ඒත් විශ්වකර්ම ප්‍රාතිහාර්ය සිදු කරන මිනිස්සුත් සමාජෙ ඉන්නවා. හරියට දශක තුනක් තිස්සේ මේ රටේ තිබුණු යුද්ධෙ ඉවර වීම ප්‍රාතිහාර්යයක් විදියට සැලකීම.

නිකමට අපි මේ ප්‍රාතිහාර්ය ඉංග්‍රීසියට පරිවර්තනය කලොත් කියන්නේ "Miracle" (මිරකල්) කියලා. එහෙමත් නැත්නම් සමහර ප්‍රාතිහාර්ය "Magic" (මැජික්) කියලාත් කියන්න පුළුවන්. ඒත් ප්‍රශ්ණය නම් මිනිස්සු ඇයි ප්‍රාතිහාර්ය වලට මේ තරම් කැමති කියලා. මේ ප්‍රාතිහාර්ය දැකීමෙන් තමන්ට හරි අනුන්ට හරි සිද්ධ වෙන ඵ්හලය මොකද්ද කියලා තමයි ගැටළුව. පෙළක් වෙලාවට රටක ජනතාවට ප්‍රශ්ණ ගැටළු ඇති වෙලා තියෙන සමයක් වුනොත් රජයේ හරි සමහර පිරිස් හරි තමන්ගේ ජනප්‍රියතාව, ලාභ ප්‍රයෝජනය තකා රටවැසියන්ට ප්‍රාතිහාර්ය පෙන්වන්න උත්සාහ කරනවා. මේ කියන්නේ ක්‍රිකට් ක්‍රීඩා තරඟ පෙන්වීම ගැන නම් නෙවෙයි. හැබැයි කාලේ හැටියට ඒ වගේ තරඟයක් දින්නොත් නම් ප්‍රාතිහාර්යයක් වෙන්නත් පුළුවන්. කොහොම නමුත් මේ ලිපිය ලියැවෙන්නේ අපේ බෞද්ධ ජනතාව වෙනුවෙන්. මොකද ඔවුන් තරම් ප්‍රාතිහාර්ය පසු පස හඹා යන පිරිසක් මේ රටේ වෙනත් නැති තරම්. ලැබෙනා තැනකින් ඕනම කැප කිරීමක් කරලා ලබා ගන්න හැකි නම් අපේ බෞද්ධ ජනතාව ඕනෑම දෙයකින් රවටන්නට හරිම ලෙහෙසි පහසු පිරිසක් වෙලා දැන් බොහෝම කාලයක් ගත වෙලා.

බෞද්ධ නීති වල සඳහන් එක් කරුණක් තමයි භික්ෂූණ්ට ජනයා තමන් කෙරෙහි පැහැදවීමට හෝ බුදු දහමට නැඹුරු කර ගැනීමට ප්‍රාතිහාර්ය පෑම තහනම් වීම. එය මනාව පෙනෙනා අවස්ථා විදියට බුදු රජාණන් වහන්සේ විසින් යමා මහ පෙළහර කීප විටක් පමණක් පෑම සඳන් කරන්න පුළුවන්. ඒවා පෑවේ අනුන් තමන් කෙරෙහි පහදවා ගැනීමට යැයි යමෙක් පවසනවා නම් ඊට හොඳම පිළිතුර වන්නේ උන්වහන්සේ එම ප්‍රාතිහාර්යය පෑවේ මානය බිඳිමට හෝ, නොදැමිණු පුද්ගලයින් දමනය කිරීමට යන්නයි. තවත් එක් උදාහරණයක් හැටියට ගඟකින් එතෙරවීමට භික්ෂු සංඝයා පිරිවරාගෙන සිටියදී බුදු රජාණන් වහන්සේට එක් භික්ෂුවක් සෘද්ධියෙන් ගඟ එතෙර නොවන්නේ මන්දැයි විමසූ විට තොටියාගෙන් ගඟ තරණයට වැය වන මුදල කොපමණදැයි විමසා ලැබුණු පිළිතුරෙන් එවන් සෘද්දියක වටිනාකම අද වටිනාකමෙන් නම් සත පහක පමණ වටිනාකමක් බව පෙන්වා දෙන්නට යෙදුනා. මෙයින් පැහැදිළි වෙන්නේ බුදු රජාණන් වහන්සේ ප්‍රාතිහාර්ය පෑම පිළිබඳව දරා ඇති අදහසයි.

එහෙම නම් බෞද්ධයා ප්‍රාතිහාර්ය, විජ්ජා රස විඳීමට පුරුදු වුනේ කෙසේ ද? ඒවා පසුපස දුවන්නට හුරු වූයේ කෙසේ ද? පළමු හේතුව නම් අන්‍යාගම් පසුපස උදව් ඉල්ලා, බලාපොරොත්තු ඉටු කර ගැනීමට, නැති වූ දේවල් ලබා ගැනීමට, ලාභ සත්කාර ලැබීමට යාමයි. අනෙක් හේතුව විවිධ පුද්ගලයන්ගේ කටකතා, ප්‍රකශ හිස් මුදුණින් පිළිගෙන ඒවාට අනුගත වෙමින් මේවා දැකීමට ප්‍රිය කිරීම. විශේෂයෙන් ජ්‍යෝතිෂවේදීන් නින්දෙන් අවධිව ලෝකයටම කියා පාන ඔවුන් නින්දේ දී දකිනා මනෝ විකාරී සිහින වලට අනුව කරනා ප්‍රකාශ. මෑතකදී ද එවන් අවස්ථාවක් උදා වුනේ බුදු පිළිම වලින් රැස් විහිදෙන බවක් කියූ හෙයින්. වරක ද අපේ බෞද්ධ බැතිමත්, ශ්‍රද්ධාවන්ත ජනතාව වැස්සකටවත් ගොඩ නොවදින ගමේ පන්සලට දිව ගියේ එසේ බුදු පිළිම වලින් විහිදෙන බුදු රැස් දැකීමටය. නිතර බණ අසනා එවන් බොදු ජනතාවක් ඇත්තේ මෙරට පමණක් කියා සිතීම ද දුක්බර තත්ත්වයකි.

එසේ නම් කළ යුත්තේ කුමක් ද? ඇත්තෙන්ම ආශ්චර්‍ය, ප්‍රාතිහාර්ය දකින්නට අවශ්‍ය නම්, තමන් ඉවැරදිව ජීවත් වීම ම බෙහෙවින් ප්‍රමාණවත්. පන්සිල් රැකීම ම ඒ සඳහා ප්‍රමාණවත්. වචනයෙන් පිළිමයක් ඉදිරියේ සමාදන් නොවුනත්, තමන් තමන්ටම බොරුවක් වංචාවක් නොකර හිතෙන් එම පන්සිල් රැකීමට සිතා ගෙන ඒවා පිළිපැදීම ම බෙහෙවින් වටිනා දෙයක්. ඊට හේතුව ප්‍රාතිහාර්යය දකින්න ලැබෙන්නේ වෙන අන් යමෙකු හරහා හෝ අජීවී වස්තුවක් හරහා නොවීමත් ඒ තමන් තුලින් ම වීමත්. සායි බාබා පරළෝසැපැත් වූ විට හඬා වැළපුණු, දෙවියන්ගෙන් දරුවන් ලැබීමට, හොරු සෙවීමට, වශී බන්ධන කර ගැනීමට, පැතුම් ඉටු කර ගැනීමට දේවාල වලට ගොස් වැඳ වැටුනු ශ්‍රී ලාංකික බෞද්ධයිනි, බුදු රජාණන් වහන්සේ අනුව යමින් වෙන අන් අයගේ ආශ්චර්ය වලට ලොබ බැඳ ඔවුන්ගේ සරණ පතාගෙන ගිය ඔබ සැවොම බුදු දහමටත් බුදු රජාණන් වහන්සේටත් ප්‍රසිද්ධියේම අපහාස කළ ඇත්තෝ බව වටහා ගැනීම වැදගත් බව මතක තියා ගන්න.

නුගේගොඩ රාත්‍රී ලිංගික සේවා

මාතෘකාව දුටු සැණින් බොහෝමයක් දෙනා මේ ලිපිය කියවන්නට හිතාගෙන මේ පැත්තට එන්නට පුළුවන්. එනමුත් මේ පිළිබඳව අවධානය යොමු කළ යුත්තේ ඔබත් මේ දෙවල් හා සම්බන්ධ අයෙක් නම්, මේ දේවල් පසුපස හඹා යන අයෙක් නම් පමණයි කියාත් කිව යුතුයි. මන්ද යත් මේවා අද පමණක් නොව ලෝකයේ පැරණි‍ යැයි කියනා රැකියාවේම ව්‍යාප්තියක් ලෙසට හඳුන්වන්නට පුළුවන් දේවල් නිසා. ඒ වාගේම අති විශාල ආකාරයෙන් කාලයක් තිස්සේ අද වෙන විට විශාල හිස එසවීමක් සිද්ධ වෙලා තියෙන දේවල් තමයි මේ. එසේ කීමට හේතුව, පසුගිය කාලයේ දී එවන් ප්‍රවෘත්ති බොහෝමයක් ජන මාධ්‍ය ඔස්සේ අසන්නට දකින්නට අප හැමෝටම ලැබුන නිසා.

ඒත් මේ ලිපියෙන් කියන්න යන්නේ මටත් මාගේ මිතුරෙකුටත් දකින්නට ලැබුනු, තවමත් දකින්නට ලැබෙන දේවල් කීපයක් ගැන පුංචි අවධාරණය කිරීමක්. සමහර විට ඔයාලාත් දැක තිබෙන සුලභ දසුනක් විය හැකියි. නමුත් මේ පිළිබඳව මීට පෙර කිසිවකු කතා කර තිබෙනවාද යන්න කිව නොහැකියි. සමහර විට සමහරෙක් මේ ගැන ප්‍රශ්ණ කරන්නටත් පුළුවන්, මේ දේවල් ඒ අදාළ පුද්ගලයන් හට ජීවිකාව ලෙස කරගත්තාට වරදක් නැති ලෙසත්. ඒත් මේවායෙන් සිදු වෙන සමාජයේ ගැටළු සහගත සිදුවීම්, අවස්ථා එන්න එන්නම වැඩි වීමයි ප්‍රධානම කරුණ.

මේ තාක් මේ ලිපිය කියවපු හැමෝටම තේරුම් යන්නට ඇති මේ කියන්න යන්නේ ගණිකා වෘත්තිය පිළිබඳව බව. සාමාන්‍යයෙන් අප දන්නා තරමට මේ වෘත්තිය ඈත අතීතයේ සිට ම පවත්වාගෙන පැමිණියේ කාන්තා පාර්ශවය විසිනි. නමුත් බොහෝ විදේශයන්ගේ නම් මේ තත්ත්වය මඳක් වෙනස්. ඒ මන්ද යත් මෙය කාන්තාවන්ට පමණක් සීමා නොවුන පුරුශයන් පවා වැළඳගත් වෘත්තියක් වී තිබීම. ඒත් ඒ ප්‍රවණතාව අප රටේ කුමන තත්ත්වයේ තියෙනවාද යන්න පිළිබඳව නම් සොයා බැලිය යුත්තක්. නමුත් දත යුතු කරුණ නම්, ඒ පාර්ශවයේ දායකත්වයත් යම්තාක් දුරකට මෙරට සිද්ධ වන බව.

පිටකොටුව වැනි තදාසන්න ප්‍රදේශ වල මේ වෘත්තිකයන් බහුලව දැක ගන්නට හැකි වුවත්, හොඳින් නිරීක්ෂණය කළ හොත් අනෙක් තදාසන්න නොවෙන ප්‍රදේශ වලත් දැක ගැනීමට හැකි වේවි. ඊට හේතුව නම්, මුලින් සඳහන් කළ ඇසින් දුටු අත්දැකීම. නගරබද ප්‍රදේශ වල කාන්තා සේවකයින් දැක ගැනීමට නිතර අවස්ථා උදා වනවා. ඒ බොහෝ වෙලාවට අඳුර වැටීගෙන එන අවස්ථා වලදී. එය සාමාන්‍ය දෙයක්. නමුත් වෙනස නම් මෙයයි. මුලින් සඳහන් කළ නුගේගොඩ නගරයේ කාන්තා මෙන්ම පුරුශ ලිංගික සේවකයන් පවා රාත්‍රී කාලයේදී තැන් තැන් වල රැඳී ඉන්නා බව දැක ගන්නට පුළුවන්. නමුත් මොවුන් කාන්තාවන් වෙනුවෙන් කැප වූවන් නොවීමත්, සමරිසි පුද්ගලයින් වීමත් තමයි මීළඟ වෙනස් කම. මන්ද යත් මෙම පුරුෂයින් කරා පැමිණෙන්නේ පුරුෂයින් ම පමණක් බැවින්.

කාන්තා ස්වරූපයෙන් හැඳගත් විකෘති මානසිකත්ව ඇති පුරුශ-ලිංගික සේවකයිනුත් නොයෙක් අවස්ථා වලදී දැක ගනීමට අවස්ථාව ලැබෙනවා. නමුත් මෙවන් වෘත්තියක නොයෙදෙන එවන් පිරිස් ද සමාජයේ සිටිනවා. මොවුන්ගේ ක්‍රියාකාරකම් හොඳින් නිරීක්ෂණය කළහොත් බොහෝ දෑ හාස්‍යජනක සිදුවීම් සහ පිළිකුල් සහගත දෑ බව තේරුම් ගැනීමට හැකි වේවි. මන්ද යත් ඒවා මමත් , මිතුරාත් බොහෝ අවස්ථා වලදී දුරින් සිට නිරීක්ෂණය කොට හිනා වූ වාර බොහෝ සේ තිබූ බැවින්. බස් නැවතුම් අසල, අඳුරු ප්‍රදේශ වල මෙවන් පුද්ගලයින් දැකීමට හැකිය. නමුත් දුලභය. කාන්තාවන් ද එසේමය. ඔවුන්ගේ හැඩ රුව, විරූපී දේහ ලක්ශණ, හැසිරීම් සහ නිර්ලජ්ජි ක්‍රියා දැකීමෙන් හැඟී යන්නේ මොවුන්ට කිනම් ආකාරයේ සමාජ රෝගී තත්ත්වයන් වැළඳී ඇත්ද, මෙවන් අය සමග මිනිසුන් අසම්මත ලෙස හැසිරෙන්නට තරම් මන්ද මානසිකත්වයෙන් පෙළෙන්නේ මන්ද යනුවෙනුයි.

තම සහකරුවා හෝ සහකාරියගෙන් හෝ නිසි සතුටක් ලබන්නට බැරි බොහෝ දෙනා මෙවන් පහසු ක්‍රම වලින් මුදල් වැය කොට හෝ නොකොට තම ශාරීරික අවශ්‍යතා පිරිමහ ගැනීමට කිසිදු බියක් ඇති කර නොගැනීම ම පුදුමයට කරුණකි. මැදි වියේ පුද්ගලයින්, ත්‍රී රෝද රථ රියදුරන්, වාහන වලින් පැමිණෙන්නන් මෙලෙස පාරේ සිටින කාන්තා සහ පිරිමි ලිංගික සේවකයන් අසුරු කරන අයුරු දැකීම ම අප්‍රියජනක දසුනකි. ඔවුන් බිලි දෙන්නේ තමන්ගේ පතිවත හෝ පතිනිවත හෝ ජීවිතය හෝ විය හැකිය. නමුත් ඒ තාවකාලික සතුටක් වෙනුවෙනි. මෙය ඔවුනගේ ජීවිකාව විය හැකිය. නමුත් බිඳ වැටෙන්නේ බැඳීම් ය. එමෙන්ම මෙය එක් නගරයක් පිළිබඳව පමණක් විය හැකිය. නමුත් මෙවන් දෑ රටේ ඕනෑම ප්‍රදේශයක පවතින සාමාන්‍ය දේවල් බවට පත් වී හමාරය.

සියළුම ලේබල් බෞද්ධයින් වෙතටයි

වෙසක් පුන් පොහෝ දිනය ඊයේ දිනයේදී උදා වුණා. ඒ සමග ම ඔබ සැමට ම නිවණ කරා සිත යොමු වන, දුරාචාරී සිත් ඇති නොවෙන, නිරන්තරයෙන් සිතේ සතුට පිරී තිබෙන, නිරෝගී, සුවපත් වූ ශ්‍රී සුභ නව බුද්ධ වර්ෂයක් වේවා කියාත් ප්‍රාර්ථනා කරනවා.

ඒ නිමිත්තෙන් මෙසේ පලවන ලිපිය ලිවීමට හේතු වන්නේ එක්තරා ආරවුලකට හේතු පාදක වුනු දේවල් කිහිපයක් නිසාවෙන්. ඒ බුදු දහම ආශ්‍රිතව සිදු වූ එක්තරා අනවශ්‍ය ආරවුලක්. මන්දයත් බුදු දහම යනු එක්තරා සීමාවකට යටත්ව තමන් දන්නා කරුණු පමණක් පදනම් කරගෙන බුදු දහම වැරදි ලෙසින් ග්‍රහණයට ගෙන සිටිනා අයද මේ සමාජයේ සිටිනා බැවින්. එහෙයින් මේ ලිපිය එවන් අයගේ මානසික මට්ටම් පිළිබඳව සිදු කෙරෙනා විචාරයක් ලෙසින් මෙසේ ලියැවෙන වගයි. මේ ලිපිය ලියන මා පාරිශුද්ධ බෞද්ධයෙකු නොවේ. නමුත් එවන් තත්ත්වයකට පැමිණීමට උත්සාහ කරන්නෙකු පමණි. ධර්මය ගැන දන්නා මනාව හසුරවන යම් යම් පුද්ගලයන් ඇසුරෙන් ලද දැනුම් සම්භාරයන් හේතුවෙන් සහ යම් වටිනා බෞද්ධ පොත් පත් කියවීම හේතුවෙන් ලද දැනුම මත මෙවන් ලිපියක් පල කිරීමේ අවශ්‍යතාවද මත ලියැවෙන්නකි මේ.

බුදු දහම තමන් වටහා ගන්නා, තමන්ට ඇසෙනා, තමන් දන්නා අයුරින් වැරදි කොණින් අල්ලා ගෙන අනුන්ගේ වැරදි හොයනා මිනිසුන් උන්මත්තකයන් මෙන් බොහෝ විට සමාජයේ හැසිරෙයි, බැණ වදියි. නිර්මල බුදු දහම යනු අනුන් ගැන, අනුන්ගේ වැරදි නොසොයා තමන් ගැන පමණක් සෙවීමට උපදෙස් දෙන දහමකි. ඒ මන්ද යත්, තමා කරනා දෙයෙහි පල තමාට මිස අන් අයෙකුට විඳීමට සිදු නොවෙන බැවින්. තමන් කරන්නේ යමක්ද, ඊට ප්‍රතිවිරුද්ධව ක්‍රියා කරන්නන් කෙරෙහි ද්වේශ සහගතව හැසිරෙන බොහෝ අය මානසික ලෙඩුන් නොම වේ නම්, පාරිශුද්ධ බෞද්ධයන් විය නොහැක. දිනපතා බුදුන් වන්දනා කළ ද බද්ධ වෛරයන්, අනුන්ගෙන් සිදු වූ වැරදි, අතපසු වීම්, සිතා මතා කළ වැරදි හෝ දිනෙන් දින මතකයේ තබා ගන්නේ නම්, දිනකට තෙවරක් බුදුන් වන්දනා කළ ද ඉන් තමන්ට හෝ අනුන්ට සිදු වන යහපත ඒ ආකාරයෙන්ම සිදු නොවන්නේය. මන්දයත් කෙතරම් පිංකම් කළද, ද්වේශ සහගතව ක්‍රියා කරන්නන් වෛරය පතුරනවා විනා මෛත්‍රීය නොපතුරවන හෙයිනි. යම් පිංකමක් කළ යුත්තේ තමාගේත් අනුන්ගේත් සිත් තුල අවෛරී සිතුවිලි ඇති කරවමින් මිස, තමාගේ උතුම් බව සිතා අනුන් ද ඊට අනුගතව, ඊට බයාදුව, ඊට ගරු කල යුතු යැයි සිතා හෝ අණ කිරීමකින්, බල කිරීමකින්, ඝර්ජනා කිරීම් වලින් නොවේ. එවන් බිය වැද්දීම්, අණ කිරීම් ඇත්තේ හුදෙක් අන්‍යාගම් වල පමණකි; බුදු දහම තුල නොවේ.

තමන් ධාර්මිකව, සැදැහැ සිතින් යමක් කරන්නේ ද ඉන් තමන්ට සහ අනුන්ට අත් වෙන යහපත ගැන පමණක් සිතිය යුතුය; තමන්ට ලැබෙනා ලාභ ප්‍රයෝජන පිළිබඳ බලාපොරොත්තු නොතැබිය යුතුය. යමෙක් බුදු දහම වැරදි ලෙසින් අර්ථ දක්වයි නම්, බුදු දහමේ නාමයෙන් අනුන්ගේ සිත් රිදවයි නම්, තමන් පමණක් නිවැරැද්දක් කරයි කියා සිතා අනුන්ට දොස් පවරයි නම්, එයින් ලද හැකි පල විපාකයන් අනුන් නොව, තමන් ම තනිව අත් විඳිය යුත්තේය. කිමද යත් තමන් වැපිරූ දෙයෙහි අස්වනු තමන් විසින්ම නෙළිය යුතු බැවින්.

නිර්මාංශව යමෙක් සිටී ද එය ඔවුනොවුනගේ අන් සත්ත්වයන් කෙරෙහි ඇති අවිහිංසාවාදී ප්‍රතිපදාව, දයානුකම්පාව සහ සිතුවිල්ල නිසා විය හැකිය. එසේ නැතහොත් වෙනයම් අයෙක් වෙනුවෙන් හෝ වෙනයම් අයෙක් දෙස බලා තමන් විසින් ඇති කරගත් කැප වීමක් හෝ ප්‍රතිපත්තීන් නිසා ද විය හැකිය. එසේ ද නැතහොත් තමන් නිර්මාංශී යැයි අණ බෙර ගසා හෝ තමා ම පිරිස් අතරේ කියා ගනිමින් ගරු නම්බු නාම ලැබීමේ හෝ විශේෂ ප්‍රතිචාර ලැබේ යැයි සිතා සිදු කර ගන්නා පෞර්ෂත්ව වෙනසක් හේතුවෙන් ද විය හැකිය. නමුත් මස් මාංශ අනුභව කරන්නන් හෙලා දකිමින් ඔවුනට නිගා කිරීම බෞද්ධයෙකු සතු විය යුතු ගුණංගයක් නොවේ. හෙලා දකින්නේ නම් ආහාර වෙනුවෙන් සතුන් මරණා ස්ථාන සහ පුද්ගලයින් එවන් හෙලා දැක්වීමකට ලක් විය යුත්තේය. නමුත් සිදු වන්නේ අනෙකකි. මන්ද යත්, බුදු රජාණන් වහන්සේ විසින් මස් මාංශ අනුභව නොකළ යුතු යැයි දේශනාවේ කොතැනකදීවත් සඳහන් කොට නැති හෙයින්. ගිහියන්ට කෙසේ වෙතත්, පැවිද්දන් උදෙසාවත් එවන් දෙයක් අකැප යැයි දේශණා කර නොමැති වීම සැලකිල්ලට ගත යුතු කාරණයක්. මීට හොඳම උදාහරණය ලෙස දෙව්දත් තෙරුන් විසින් සංඝ භේද ආනන්තරීය පාප කර්මය සිදුවීමෙහිලා සම්බන්ධ, බුදුන්ගෙන් කළ ඉල්ලීම් පහ අතර, 'භික්ෂූහූ නියත වශයෙන් ම නිර්මාංශික විය යුතු' යැයි කළ ඉල්ලීමට බුදු රජාණන් වහන්සේගෙන්, 'කැමති නම් පරිභෝජනය කිරීමටත්, අකැමති නම් නොකිරීමටත් හැකි' බව දේශණා කොට එම ඉල්ලීම ප්‍රතික්ෂේප කිරීම දැක්විය හැකිය. එහෙයින් එවන් නීතියක් පනවා නැති බැව් අමතක නොකළ යුතුය. තමාගේ ශරීර සෞඛ්‍යය ගැන සිතා හෝ, කැමැත්ත පරිදි ගැනීමට ඉඩකඩ ඇත. වළකින්නේ නම්, අන් සතුන්ගේ ජීවිය තමා වෙනුවෙන් කැප කරනා සතුන් පිළිබඳව සානුකම්පිතව සිතා වැළකීම වඩා යෝග්‍ය වේ.

සමහර පුද්ගලයින් දහම් පොත් පත් කියවද්දී ඒවායේ සඳහන් කරුණු තමන්ගේ ජීවිතයට අදාල කරගෙන කුසල් වැඩීමේ වීර්ය වර්ධනය කර ගැනීමෙහිලා යොදවනවා විනා, අන් අයගේ වැරදි මේ මේ යැයි කියා මෙනෙහි කරයි. ඒ ඒ ධර්ම කරුණු තමන් හඳුනන පුද්ගලයින් විසින් බිඳ දමනා ආකාරය ගැන මෙනෙහි කරයි, ඒවා ගැන සිතින් තර්ක කරයි. ඒ ඒ ධර්ම කරුණු අදාළ පුද්ගලයින් සමග කතා බහ කිරීමේ දී, ඔවුන් සමග තර්ක කිරීමේ දී ඔවුනගේ වැරදි හුවා දැක්වීමට යොදා ගනියි. නමුත් ඒ කාලය තමන්ගේ වර්ධනයක් සිදු කර ගැනීමට නොයොදවයි, ලියැවී ඇති දෙයෙහි නිවැරදි අර්ථය වටහා ගැනීමට උත්සාහ නොකරයි. එක දහම් පුස්ථකයක් ධර්මය ගැන නොදත් අයෙක්, ධර්මය මනාව උගත් අයෙක් සහ ධර්මය උඩින් පල්ලෙන් දත් අයෙක් යන පුද්ගලයින් තුන් දෙනෙකු විසින් වටහා ගෙන ක්‍රියාවෙහි නංවනා ආකාර තුන් විදියක් වේ. මඳ වශයෙන් දත ද, ධර්මය මනා ලෙස හසුරවන්නේ නම්, ක්‍රියාවේ යොදවන්නේ නම් ඔහු නියමාකාර බෞද්ධයෙකි. නමුත් ගැටළුව නම්, තමන් පිළිබඳව තමන් නියමාකාරයෙන් ඇගයීමක් නොකිරීම සහ එසේ කිරීමට දැනුමක් ද නොතිබීමයි. එහෙයින් අද සමාජයේ බොහෝ බුදුවරු පහල වී ඇත, මග ඵල ලබා ඇති බව ප්‍රකටව පල කරන්නන් පහල වී ඇත. එවන් අය පිළිබඳව අප අනුකම්පාවෙන් බැලිය යුතුය.

සමහරෙක් පන්සල් වලට, භික්ෂූණ්ට දාන මානාදිය නිතිපතා කළ ද තම පවුල පිළිබඳව නොසිතයි, ඔවුනගේ සිත සතුටු කිරීමට උත්සාහ නොගනියි. දෙමාපියන්ට දොස් පවරයි, යහපත් චාරිත්‍ර මග හරියි, තමන්ගෙන් සිදු විය යුතු යුතුකම් පැහැර හරියි. එනමුත් දහම් පොත් පත් කියවයි, දානමානාදියට කැප වෙයි. මෙය ද ඔබ සතු විය හැකි තවත් ගුණාංගයක් විය හැක. නියමාකාර බෞද්ධයකු වන්නට මේ දෙපසේම යහපත් වූ වර්ධනයක් පැවතිය යුතුය. උගත් කම තිබුන ද, බුද්ධිමත්ව කටයුතු කළ නොහැක්කේ නම් එම පුද්ගලයා නිර්වස්ත්‍රව සමාජයේ සිටිනා පුද්ගලයෙක් වැනිය. එසේත් නැතහොත් බැළුමක් වැනිය. ඇතුලේ වාතයය, පිටත අලංකාර ආවරණයකි.

බෞද්ධයෙකු සතු එකම ඉලක්කය විය යුත්තේ හැකි තරම් මේ භවයේදීම සෝතාපත්තියට (සෝවාන් පලයට) ලඟා වීමට උත්සාහ ගැනීම පමණි. ඉන් මතු ඉදිරිය පිළිබඳව ඉන් පසුව සැකයක්, බියක් පවත්වා ගත යුතු නොවේ. අඩු තරමින් අනුන් ගැන වද නොවී තමන් පළමුව යහ මග යමින් අනුන් දෝශ දර්ශනයට ලක් නොකර ඒ මග අන් අයව ද කැටුව යාම පිළිබඳවත් අවධානය යොමු කිරීමයි වැදගත් වන්නේ. එසේ නම් මේ කියා ඇති දේවල් තමන් විසින් කෙතරම් සිදු කරන්නේ දැයි කියා වටහා ගෙන නිවැරදි ක්‍රියා පිළිවෙතක් අනුගමනය කිරීමට මේ ජීවිත කාලය තුල වීර්ය කිරීම, ජීවිතය සාර්ථක කර ගැනීමට උදව් කර ගත හැකිය.

එසේ නම් කළ යුතුව ඇත්තේ අනුන්ගේ වැරදි දකිමින් ඒවා තමන්ගේ ධර්මඥාණයෙන් පමණක් නිවැරදි කිරීමට උත්සාහ කොට තමන් පමණක් නිවැරදි යැයි කියා ගැනීම හෝ හුවා දැක්වීම නොව ධර්මය යථා අයුරින් ම, නිසි ආකාරයෙන් මනා ලෙස අවබෝධ කර ගැනීම හා අධ්‍යයනය කොට ක්‍රියාවේ නැංවීමයි. බුදු දහම අවිහිංසාවාදි දහමකි. එබැවින් ප්‍රකෝපකාරීව ගැටළු විසඳීම බෞද්ධයින් හට සුදුසු නොවේ. අද සමාජයේ ආගම් අතර පවතින ගැටළු නිරාකරණය කිරීමට බෞද්ධයින් විසින් ක්‍රියා කරනා ආවේගශීලී ප්‍රතිපත්තිය සහ ක්‍රමවේදය අසහනශීලී බවක් ගනී. තමන් උපේක්ශා සහගතව බලා සිට ඒවාට නුවණ හසුරවමින් අන්‍යන් කෙරෙහි අද්වේශ සහගතව කටයුතු කිරීමෙන් බොහෝ ගැටළු මුල් අවස්ථාවේදී ම නිරාකරණය කර ගැනීමට හේතු පාදක වේ. බුදු රජාණන් වහන්සේද කිසිදු ගැටළුවක දී නොසැළුනි, කලබල නොවුණි. සියළු අපවාද, ගැරහීම් සියල්ලන්ගේම සාධුකාර මැද මැකී ගියේය. එසේ නම් බෞද්ධ අප හට එයින් අංශු මාත්‍රීය ප්‍රමාණයක් හෝ ක්‍රියාවේ යොදවන්නට නොහැක්කේ මන්ද? මේ බව මසැසින් නොව මනැසින් වටහා ගැනීමට මේ තෙමගුල ඔබ සැමට නිසි මාර්ගය පෙන්වත්වා!

බෞද්ධයන් උත්සව සමරන හැටි

හැමෝටම සෞභාග්‍යමත් සුබ නව වසරකට ආසිරි පතන ගමන්ම සිංහල අලුත් අවුරුද්දෙන් පස්සේ මගේ මුල්ම ලිපිය ගොඩක් කාලෙකට පස්සේ මේ විදිහට ලියැවෙන්නයි යන්නේ. මේක ගොඩක් කාලීන අවශ්‍යතාවයක් කියලා දැනුන නිසයි මේ ලිපිය මේ මොහොතේදී ලියන්නට තීරණය කළේ. ඒත් ටිකක් පහු වෙලා. මොකද මේ කියන්න යන දේ මම ලියනවාට වඩා ඇසිය යුතු දෙයක්. විශේෂයෙන්ම සිංහල බෞද්ධයින්. විශේෂත්වය තමයි මේ සිංහල අලුත් අවුරුද්ද අපි උත්සවාකාරයෙන් සමරන සංස්කෘතිකමය විශේෂ උත්සවයක් නිසා. ඒ වගේම අපි සමරන බොහෝමයක් උත්සව ගැනත් මේ කියන්න යන දෙයෙහි ඇතුලත් වෙනවා. නිවැරදිව උත්සව සමරන්නේ මොන ආකාරයෙන්ද, ඒවා අර්ථවත්ව සැමරීම ඔවුනොවුන්ට වැදගත් වන්නේ මන්ද, සහ විවිධ දෘශ්ටි වලට යටත්ව බෞද්ධයින් දැඩිව එල්බ ගෙන සිටින නොයෙක් වැරදි ක්‍රමවේදයන් පිළිබඳව මෙහි අන්තර්ගත වෙනවා.

මේ ලිපියෙන් පල කරන්නේ මෑත ඉතිහාසයේ අප රටේ ඉහලින්ම වැජඹුණු ධර්ම කථිකයන් වහන්සේ නමක් විසින් පවත්වපු ධර්ම දේශණාවක් ගැනයි. ඒ අන් අයෙකු නොව ගංගොඩවිල සෝම ස්වාමීන්ද්‍රයන් වහන්සේයි. උන්වහන්සේ මීට වසර 15කට පමණ පෙර දේශණා කළ මේ ධර්ම දේශණාව අදටත් කෙතරම් අදාල වෙනවාද යන වග මේ පල කරන ධර්ම දේශණාවේ සඳහන් වෙන කරුණු මගින් හැම දෙනාටම අවබෝධ කර ගන්නට හැකියාවක් ලැබේවි. එම ධර්ම දේශණාවේ අඩංගු කරුණු වචනයෙන් ලිපියක් හරහා පල කරනවාට වඩා උන්වහන්සේගේම හඬින් ශ්‍රවණය කරනුවස් පහතින් එම දේශණාවේ ශ්‍රව්‍ය දෘශ්‍ය පටිගත කිරීමක් පල කරන්නට මම සිතුවා. විනාඩි 50කටත් අඩු එම දේශණාව අවසන් වන තුරු ශ්‍රවණය කරනා මෙන් මම මේ ලිපිය කියවන සියලුම සිංහල බෞද්ධයින්ගෙන් ඉල්ලා සිටිනවා. අවසානයේදී මේ සඳහන් වෙන කරුණු වලට එකඟ විය හැකි නම් තවත් ඔබ වැනිම සිංහල බෞද්ධයෙකු හට මෙය ශ්‍රවණය කිරීමට සලස්වන මෙන් කරුණාවෙන් ඉල්ලා සිටිනවා.

තනියෙන්ද? හැමෝම එක්කද?

"චතුරගේ මතක අහුර" බ්ලොග් අඩවියේ රචනා වුනු "ඇත්තටම උඹට යාළුවෝ ඔච්චර තිත්තද..?" යන ලිපිය වෙනුවෙන් මා විසින් පළ කරන ලද අදහසක් මෙසේ ලිපියක් ලෙසින් ගෙනහැර දවනු ලැබේ.

සමාජය ගැන තීරණය කරන්නට තමන්ගේ පවුලට හෝ ඥාතියෙකුට අනුන්ගෙන් සිද්ධ වුනු වැරදි, අඩු ලුහුඬු කම්, අතපසු වීම්, අත් වැරදීම් ආදිය යොදා ගැනීමෙන් සිද්ධ වෙන්නේ තමන්ට මෙන්ම අනුන්ටත් සමාජය පිළිබඳව වැරදි ආකල්පයක් ඇති වීම පමණයි. මක් නිසාදයත් සමාජය කියන්නේ තමන්ගේ පවුලට පමණක් සීමා නොවුනු තවත් පුළුල් පරාසයක පැතිරුණු දෙයක් නිසාවෙන්.

ඒ වගේම තමන්ගේ පවුලට හැරුණු කොට තමන්ට යමෙකුගෙන් හෝ තමන්ගේ මිතුරෙකුගෙන් හෝ සුළු හෝ වරදක් සිදු වීම නිසා වසර ගණනක මිතුරු කම කටු ගා දමන්නට හෝ මකා දමන්නට පෙළඹීම නිසාවෙන් තමන්ට යම් දිනයකදී කිසිම මිතුරෙකු හෝ මිතුරියෙකු ඉතුරු වේ යැයි කියන්නට පුළුවන් කමක් නැති තරම්. මිතුරන් නෑදෑයන් අතරේ නොයෙක් අවස්ථාවන් වලදී ප්‍රශ්ණ, ගැටළු, හැල හැප්පීම් ඇති වීම සාමාන්‍ය දෙයක්. නමුත් ඒවා දුර දිග නොගෙන ගොස් සබඳතා ඉදිරියටත් පවත්වා ගැනීමයි වඩා වැදගත් වන්නේ.

යමෙක්ට තම සහෝදර සහෝදරියන් සිටිනවා නම් මේ තාක් කාලයක් ඔවුන් සමග එකම නිවසක ජීවත් වීමේදී එකිනෙකා අතර අඩ දබර, ගැටුම්, හිත් අමනාපකම් අනන්ත වාරයක් සිදු වන්නට පුළුවන් බව අමුතුවෙන් කිව යුතු කාරණාවක් නම් නෙවෙයි. ඒත් ඒ අඩ දබර ඇති වූ පමණට ඔවුනොවුන්ව මග හරිමින්, ඔවුන්ගෙන් ඈත් වී සිටි බවක් මතකයට එනවාද කියන ප්‍රශ්ණයත් ඇසිය යුත්තක්. මන්දයත් තම සොයුරු සොයුරියන් සමග ඇති වන අමනාපකම් නිසා ඔවුනොවුන් ජීවිතයෙන් ඈත් කරගෙන එකට ජීවත් වෙන්නට හැකියාවක් නැති නිසා. නමුත් සමහර උදවිය තමන්ගේ දැඩි ප්‍රතිපත්තීන් හේතුවෙන් තමන්ගේම ලේ නෑයන්, හිතවතුන් සදහටම ජීවිතයෙන් ඈත් කරගෙන සතුටින් ඉන්නට පෙළඹෙන අවස්ථාද නැතුවාම නොවේ. නමුත් වටිනාම දේ නම්, ගැටළු නිසා එකිනෙකා අමතක නොකිරීමයි. සමහර විට දුරම හතුරා ලඟම මිතුරාට වඩා අනාගතයේදී තමන්ට වැදගත් වෙන්නටත් හැකියාවක් තියෙන නිසා.

ඒ නිසාදෝ මන්දා යාළුවන්ටත් ඒ මිම්මෙන්ම සමහරුන් සලකන්නේ. කෙනෙක්ගේ කළණ මිත්‍රයෝ කවුරු හරි අනිවාර්යෙන්ම කෙනෙක්ට එපා වෙන විදියට හැසිරුනහොත් අනිවාර්යෙන්ම ඒ කෙනා මිතුරන් අමතක කරන්න සූදානම් වෙන්නටත් ඉඩක් තිබෙනවා. මන්දයත් ඒ කෙනා ජීවිතේ සතුටින් ගත කරන්නට හිතමින් බැඳීම් අඩු කර ගන්නා ආකාරය ඒ තරම් සුභදායක නොවන නිසා. මිනිස්සු වැරදි කරන බව ඇත්තක්. නමුත් සමහර වැරදි අමතක කර දමනා තරමට හිතට සැහැල්ලුවක් දැනෙනවා. කෙනෙක් වරදක් කලාට අපිත් ඒ කෙනාට ඒ වරදම කරන එක හරිද? ඇයි අපි මිනිස්සුන්ට වෛර කරන්නේ? 

වෙනකෙකුගෙන් තමන්ට සිද්ධ වුනු වැරැද්දක් දැඩිව, මහා පරිමාණයෙන් හිතේ තියාගෙන දවස්, සති, මාස ගණන් හිටියට තමන්ගෙන් වෙනකෙකුට මොන වගේ වැරදි සිද්ධ වෙනවාද, වූවාද කියලා නිකමටවත් හිතා බලන්නට ඔයාලට මතක් වෙනවාද? හිතන්නට පුළුවන් නම් තමන් නිසා දුක් වුනු යාළුවෝ තමන්ගේ ජීවිතේදි ඉඳලා නැතිද කියලා? ඒකට ආගම්, ජාති, ස්ත්‍රී, පුරුෂ භේධයක් නැහැ. අපිට හැමදාම අපි කැමති අයුරේ කාවවත් ආෂ්‍රය කරන්න ලැබෙන්නේ හරිම කලාතුරකින්. අපි ලඟ තිබෙන දෙවල් පරිස්සම් කර ගන්නේ නැතුව අපි ලඟ කවදාවත් නොතිබුනු දෙයක් ගැන හීන මව මව ඉන්නවා නම් ඒකේ ඇති පලය මොකද්ද? 

මේ හිතන්නට ඉඩ කඩ බොහෝ සෙයින් තියෙන දෙයක්. මිනිසුන්ව ආශ්‍රය කළ යුතුයි. තමන්ගෙ ජීවිතේට තර්ජනයක් නම් හැරෙන්න අත නොහැරිය යුතුයි. මන්දයත් ලෝකය කියන්නේ ඉගෙන ගෙන නතර කරන්න පුළුවන් දෙයක් නොවීම. තනිකඩව ලෝකයේ ජීවත් වෙන්නට ගන්නා උත්සාහය වරදක්, නරකක් කියා නොකිය යුතුයි. නමුත් තනිකඩව ජීවත් වීම හිතූ තරම් ලේසි පහසු කටයුත්තක් නොවන බව තේරුම් ගත යුතුයි. කිසිම දවසක තමන් ගැන හිතන කිසි කෙනෙක්ගේ අතින් වැරදි වුනු පමණට ඒ අයගෙන් දුරස් වෙන්නවත්, නරක මිතුරෝ කියා හංවඩු ගහලා කොටු කරලා සලකන්නවත් පුරුදු නොවිය යුතුයි. අපි ජීවත් වෙන්නේ තවත් සුළු කාල පරිච්ඡේදයක්. ඒ කාලය ආතරතුරේදී ඔය දේවල් වලින් හිත පුරුව ගන්නවාට වඩා පුරවා ගන්නට බොහෝ දෑ ඇති බවත් ඔප්පු වී තිබෙනවා. තමන්ගේ වැරදි අඩු පාඩු හේතු කර ගනිමින් අනුන්ට දොස් පැවරීමත් නොකළ යුත්තක්. පුළුවන් හැම වෙලාවකදිම සතුරන්ටත් මෛත්‍රී කරන්න. එදාට මේක කියවන හැමෝම සමාජෙට අවශ්‍ය හොඳ මිනිසුන් වේවි. එසේ නොවුනහොත් රොබෝවන් වන් හැඟීම් දැනීම් නැති මිනිසුන් බිහි වේවි. සිතන්නට ඔබට බාරයි.

උඹ කා එක්කද බුදිය ගත්තෙ කියපිය?

මාතෘකාව දැක්කම නම් හැමෝටම හිතෙන්න පුළුවන් මේ ලිපිය හරිම අසභ්‍ය ගණයේ ලිපියක් වෙන්න ඇති කියලා. මොකද මාතෘකාවෙන් අදහස් වෙන්නේ සම්පූර්ණයෙන්ම ඒ වගේ දෙයක් කියලා හිතන නිසාවෙන්. ඇත්තෙන්ම ඒක එක අතකට නිවැරදියි. ඒ වගේම එක අතකින් වැරදියි. මොකද මේ කියන්න යන දෙය අසභ්‍ය දේවල් කරන අය වෙනුවෙන් ලියැවෙන ලිපියක්. මේ ලිපියට අදාළ වෙන මූලාශ්‍ර පහුගිය කාලයේදී නිතර අහන්න දකින්න ලැබුනා ඔයාලට මතක ඇති. විශේෂයෙන්ම ජනමාධ්‍ය ඔස්සේ වගේම අන්තර්ජාල සන්නිවේදන හරහාත් බොහෝමයක් දෙනාට දැක දැන ගන්නට ලැබුණු දෙයක් හැටියටයි මේ ගැන කියන්න තියෙන්නේ. කාර්යබහුලත්වය නිසාම මේ ලිපිය ලියන්නට සිද්ධ වුනේ ඒ ප්‍රවෘත්තිය බෙහෙවින්ම කියවුනු කාලයත් පහු කරලායි. ඒත් එයින් සිද්ධ වුනු හානිය හරි, හොඳකම හරි ගැනයි මේ ලිපියෙන් කතා කරන්නට යන්නේ.

ලිපියේ මාතෘකාව දකිද්දී ඔයාලට හිතුන දේ යම් තරමක් නිවැරදියි. මේ මාතෘකාවට අඩංගු වෙන්නේ යම්කිසි බැන වැදීමකදී කියවෙන ආකාරයේ වචන කිහිපයක්. මේ වචන කිහිපය පහුගිය කාලයේදී සමහර නිවෙස් වලින්ම අහන්න ලැබෙන්නත් ඇති. සමහර විට ඔයාලගෙන් කාගෙ හරි ගෙදරකින්ම වෙන්නත් පුළුවන්.

ඇත්තෙන්ම මේ ලිපිය ලියැවෙන්නේ අන්න ඒ බැන වැදීම් වලට ලක් වුනු උදවිය පිළිබඳවයි. මෑතකදී ජනමාධ්‍ය ඔස්සේ ප්‍රචාරය වුනු එක්තරා ප්‍රවෘත්තියක් තමයි අසැබි, ලිංගික දර්ශන සහිත වීඩියෝ පට සහ චායාරූප වලට පෙනී හිටි කාන්තා, පිරිමි දෙපාර්ශවයේම ඡායාරූප මාධ්‍ය ඔස්සේ ප්‍රසිද්ධියට පත් කොට පොලීස් භාරයට පැමිණෙන ලෙසට කළ ප්‍රචාරය. මේ හේතුව නිසා සාධාරණය ඉෂ්ඨ වුනු වගේම තවත් අගාධයට ඇද වැටුණු බොහෝමයක් ඒ ඡායාරූප අතරේ ඉන්නට ඇති. මන්දයත් ඒ සියළුම පුද්ගලයන් මෙරට පුරවැසියන් වීමත් ඒවා රට පුරාම ප්‍රචාරය කිරීමෙන් ඔවුනොවුන්ට සිදු වන අපකීර්තිමත් වළාවෙන් ඈත් වන්නට කිසිසේත්ම ඉඩ ප්‍රස්ථාවක් මින් මතුවටත් නොලැබීම නිසා.

මේ වීඩියෝ පට වගේම ඡායාරූපයන් කැමරාගත කරන්නට හේතු වන කාරණා කීපයක්ම සඳහන් කරන්නට පුළුවනි. එක් කාරණාවක් මාගේ කලින් ලිපියකිනුත් සඳහන් කරන්නට යෙදුනා. ඒ තමයි අන්තර්ජාලය හරහා ස්කයිප් වැනි මෘදුකාංග ඔස්සේ සිදු වෙන වීඩියෝ ඇමතුම් මගින් ලබා ගන්නා වීඩියෝ දර්ශන, වීඩියෝ පට ආශ්‍රිත ඡායාරූප මෙන්ම එකිනෙකා හුවමාරු කර ගන්නා අතිශය පෞද්ගලික ඡායාරූපයන්.

එම ලිපියෙන් නොකියවුණු කරුණු කාරණා බොහෝමයක් ගැනත් මෙතනදී මතක් කරන්නට පුළුවන්. එක් දෙයක් තමයි පෙම්වතුන් දෙදෙනෙකු හෝ ලිංගික වෘත්තිකයන් සමග හෝ ලිංගිකව හැසිරෙන අවස්ථාවන් වලදී ජංගම දුරකතන මගින් ලබා ගන්නා වීඩියෝ දර්ශන, එම ලිංගික කාර්යයට සම්බන්ධ දෙපිරිසගේම කැමැත්ත පරිදි හෝ එක අයෙකුගේ පුද්ගලික කැමැත්ත මත හෝ, ද්වේශ සහගත පළිගැනීමක් නිසාවෙන් හෝ අන්තර්ජාලයට මුදා හැරීම වගේම සංයුක්ත තැටි මගින් සමාජය පුරා බෙදා හැරීම වගේ දේවල්. නමුත් සමහර අවස්ථාවන් වලදී එවන් අවස්ථාවන් වලදී ලබා ගන්නා ජංගම දුරකතන වීඩියෝ පට හෝ ඡායාරූප, තමාගේ නොදැනුවත්කමින් හෝ අනුදැනුමකින් තොරව වෙනත් පුද්ගලයන් වෙත සංසරණය වීම සඳහන් කරන්න පුළුවන්. උදාහරණයක් විදියට හෝටල් කාමරයක මධුසමය ගත කරනා යුවලක් ජංගම දුරකතනයකින් ලබා ගන්නා ඡායාරූප, ඒ යුවලගේ අනුදැනුමකින් තොරව, ජංගම දුරකතනය පිළිබඳව අවධානය යොමුව නැති විටකදී හෝටල් කාමරය පිරිසිදු කිරීමට පැමිණෙනා පුද්ගලයින් අතට පත් වීම වගේ කරුණු. ඒ වගේම සහකරුවාගේ හෝ සහකාරියගේ දැනීමකින් තොරව හොර රහසේ ලබා ගන්නා වීඩියෝ දර්ශන පවා මේ කාරණාවට සම්බන්ධ වීම.

මේ වගේ ඕනෑම අවස්ථාවකදී සිදු වෙන්නේ අදාල පුද්ගලයන්ගේ තත්ත්වය සහ පැවැත්ම සම්පූර්ණයෙන්ම වතුරේ ගසා ගෙන යාමක් හා සමාන දෙයක්. මෑතකදී පල වුණු ප්‍රවෘත්ති ඔස්සේත්, ජනමාධ්‍ය ඔස්සේත් හෙළි කළ, ඒ ආකාරයෙන් පැතිරී ගොස් තිබුණු අසභ්‍ය වීඩියෝ පට වල පෙනී සිටි සමහර දෙනාගේ ප්‍රකාශයන් වල තිබුනේ ඒවා තමන් නොදැනුවත්ව ලබා ගත් දේවල් ලෙසටයි. කෙනෙකු බිය වද්දවා, කළ රූපගත කිරීම් පිළිබඳවත් අදටත් ප්‍රවෘත්ති විකාශයන්ගෙන් අසන්නට ලැබෙන දෙයක්. නොදැනුවත්කම නිසාවෙන් හෝ සිද්ධ වෙන අසම්මත ලිංගික හැසිරීම්, නානාප්‍රකාරයේ කණ්ඩායම්, ගණිකාවන් සපයන්නන් විසින් හොර රහසේ ඡායාරූපගත කරලා ඒ ඡායාරූප අදාල තරුණියට හෝ තරුණයාට පෙන්වා බිය වදා ඔවුන් සදාකාලික ලිංගික සේවකයන් බවට පරිවර්තනය කළ බවට පුවත් වල සඳහන් වුණු අවස්ථා ඔයාලටත් අහන්නට ලැබිලා ඇති.

දෙමාපියන් අමාරුවන් හරි හම්බ කල දේවල් උපකාරක පංති වලට යට කරලා ඒ පංති වලටත් නොගිහින් පෙම්වතුන් පෙම්වතියන් එක්ක හිතේ පදමට සැරිසරලා අන්තිමේදී තමන්ගේම කිට්ටුවන්තයින්ගේ ගොදුරු බවට පත් වෙලා මේ වගේ දේවල් වලට පැටලීමම එක්තරා පැතිකඩකින් ඒ අය ලබන දඬුවම විදියටත් අර්ථකතනය කරන්න පුළුවනි. මේ වගේ දෙවල් වලට ගොදුරු වෙන්න කලින්ම මේ ගැන හිතලා වැඩ කිරීම, මට, ඔයලාට වගේම මේ මුළු සමාජයේම ජීවත් වෙන හැම දෙනාටම හැම අතින්ම වාසිදායක වේවි. ඒ නිසාවෙන් වල්මත් බවෙන් දුරස් වෙන්න පුරුදු පුහුණු වීමයි වඩාත් යෝග්‍ය වෙන්නේ.

කාමාශාවන් සහ බුදු දහම

මෙම ලිපිය පෙර ලිපියට ඌණ පූර්ණයක් සපයනු වස් ලියැවෙන්නක්. ඒ වගේම පෙර ලිපියට පැමිණි පාඨක අදහස් වලට පිළිතුරු වශයෙනුත් දිග හැරෙන ලිපියක් ලෙසද සැලකිය හැක.

බුදු රජාණන් වහන්සේ කිරීමට අනුදැන වදාළ දෑ පිළිබඳව මෙන්ම නොකිරීමට අනුදැන වදාළ දෑ පිළිබඳවත් දේශණා කොට තිබෙනවා. ඒ අතරම, කිරීම හෝ නොකිරීම හෝ තමන් සිතැඟි පරිද්දෙන් කිරීමට බාධාවක් නැති බවටත් සඳහන් කර තිබෙනවා. බුදු රජාණන් වහන්සේ යමක් දේශනා කළා නම් එය තුන් කල්හිම සත්ත්‍ය වනවා මෙන්ම එය අකාලික ධර්මයකුත් වෙනවා. ඒ අකාලික ධර්මයේ සඳහන් බොහෝමයක් දෑ තමන්ගේ නුවණින් යුතුව අවබෝධ කරගත යුතු, පැහැදිලි කරගත යුතු දෑයි. යමක් කරන්නට කලින් සිතා බැලිය යුත්තාක් මෙන් කරනා ඕනෑම දෙයක් පසුපස ඒවායේ විපාක හෝ ආනිසංස පැමිණේ.

බුදු කෙනෙකුන් ලොවට පහළ වන්නේ මිනිසුන්ට ලිංගික ක්‍රියාකාරකම් නිවැරදිව සිදු කරන්නේ කෙසේද යන්න පහදා දෙන්නට නොවේ. බුදු කෙනෙකුන් වැනි දුර්ලභ වස්තුවක් ලොවට පහල වන්නේ ලොවේ සදාකාලිකවම පවතින චතුරාර්‍ය සත්ත්‍ය ධර්ම නැවතත් ඉස්මතු කොට අවබෝධ කොටගෙන අන් සත්ත්වයන් කෙරේ දයාවෙන් යුතුව ඔවුන්ද මේ සංසාරයෙන් එතෙර කරවීම සඳහායි. ඒ ගමනේදී උන් වහන්සේ දේශනා කොට වදාළ බොහෝමයක් දෑ කිරීමෙන් ඇතිවන ආනිසංස හෝ විපාකත්, යම් යම් දෑ නොකිරීමෙන් ඇතිවෙන ආනිසංස හෝ විපාකත් සඳහන් කර තිබෙනවා. බුද්ධිමත් මිනිසුන් හෝ වේවා මෝඩ මුග්ධයින් මිනිසුන් වේවා, තිරිසනුන් වේවා, තම සිතේ ඇතිවෙන ඕනෑම ආශාවක් තෘෂ්ණාවක් ලෙසින් අර්ථ දක්වන්නට පුළුවනි. බුදු දහම අප අපේ ජීවිත වලට යොදා ගත යුත්තේ ආශාවන් පසු පස හඹා යන්නට නොව ආශාවන්ට ඇති ඇල්ම, ලොල් බව අඩු කර ගැනීමටයි. මෙම ආශාවන් ඕනෑම දේකට අදාළයි. ඕනෑම දෙයක් සම්බන්ධව ඇති වී නැතිවී යා හැකියි. ඒ සදාතනික සත්‍යයක් වන සියළු දේ අනිත්‍ය යන්න මොනවට පැහැදිලි වන අවස්ථාවක්.

මිනිසත් බවක් ලබා උපදින්නට ඇති හැකියාවත්, පහසුකමත් බෙහෙවින්ම අඩු බැවිනුත්, බුද්ධෝත්පාද සමයක සත් බවක් ලබා උපත ලැබීම ඊටත් වඩා දුර්ලභ කාරණාවක් බැවින් ඒ වකවානුව ඇතුලත තම ජීවිතය අර්ථවත් දේවල් සඳහා යොමු කිරීමයි වැදගත් වෙන්නේ. මන්දයත් සසර ගමන කෙටි නොවූවක් නිසා. දීර්ඝ වන සසර ගමන දුක් සහිත බැවින්, කටුක බැවින් එය කෙටි කර ගැනීමට කළ හැකි සියළු උත්සාහයන් දැරීමට මිනිස් ආයු කාලය නිමා වන්නට ප්‍රථමයෙන් කටයුතු කළ යුතුව තිබේ. අද විනෝද වී හෙට මියෙන්නට, අද ලැබිය යුතු සැප සම්පත් සියල්ල ලබාගෙන හෙට මිය යන්නට කැමති පිරිසක් වුවද කර ගන්නේ සසර ගමන කෙටි කර ගැනීමක් නොවේ දිගු කර ගැනීමක්. එයට තමන් උපන් දා සිට මැරෙන තුරාවටම කරන කියන සියළුම දෑ වල බලපෑම පවතී.

සසර බැඳ තබන සංයෝජන ධර්ම 10 ක් පිළිබඳව බුදු රජුන් දේශණා කොට වදාරා තිබෙනවා. බුදු දහම, ඒ බැමි 10 එකින් එක ලිහන්නට උත්සාහ දරනවා වෙනුවට ආශාවන් ඔස්සේ හඹා ගොස් තෘෂ්ණාව හරහා කෙලෙස් අන්ධකාරයේ තනි වන්නට මග පෙන්වන දහමක් නොවේ.

බුදු දහමේ විවාහයට පෙර ලිංගික ඇසුරක් පවත්වා ගැනීම හෝ නොගැනීම පිළිබඳව සඳහන් කිරීමක් සිදු වෙලා නැති වන්නට පුළුවනි. මාගේ දැනීමට අනුව, එසේ ප්‍රකාශ කිරීමත් වරදකි. නමුත්, බුදු දහම ලොව ඇති වීමටත් පෙර සිටම පැවති පෙහෙවස් සමාදන් වීම් හා අදාළ පංචශීලය බුදු රදුන් විසින් දේශණා කොට වදාළේ එය වැරදි වලින් මිනිසුන් ඈත් කොට තැබීමේ මූලිකම අඩිතාලම නිසා විය හැකිය. එයිනුත් තෙවැනියට සඳහන් ශික්ෂාව, විවාහයෙන් පසු තමන්ට අනයත් සහකරුවන් හෝ සහකාරියන් සමග කාමයෙහි වරදවා හැසිරීමෙන් වළකන ශික්ෂණය ඇති කිරීමට බෙහෙවින් උපකාරී වේ. නමුත් එහි ඇති එකම අර්ථය එයම පමණක් නොවන බව හොඳින් වටහා ගත යුතුය. එයින් සඳහන් නොකරන දෙය තුරුම්පුවක්, සහනදායී පිළිවෙතක් හෝ මාර්ගයක් කර ගැනීම සියළු දෙනාටම බොහෝ ලිංගික චර්යාවන් පහසුවෙන්ම සාධාරණීකරණය කරන්නට උපකාරී වන්නට ඇත. එනම් විවාහයට පසු අනාචාරයේ යෙදීම වරදක් බව දේශණා කොට තිබීම විනා විවාහයට පෙර අනාචාරයේ යෙදීම වරදක් බව දේශණා නොකොට තිබීම ලෙසින් වැරදි කොනකින් ධර්මය අල්ලා ගැනීමයි.

විපාක සහ ආනිසංස ගැන මැනවින් පැහැදිලි කර දී කළ යුත්ත සහ නොකළ යුත්ත තීරණය කිරීමේ නිදහස බුදු දහමින් මිනිසාට ලබා දී ඇත. ඕනෑම අයෙකුට බුදු දහම අධ්‍යයනය කිරීමට බාධාවක් නැත. ලිංගික ආශාවන් හෝ වෙනත් ඕනෑම ආශාවක් හෝ වේවා ඒ කුමන ආශාවක්ම ඇලීමක් දක්වා වර්ධනය වන්නට ගත වන්නේ ඉතාමත් සුළු මොහොතකි. බුදු රජාණන් වහන්සේ සිද්ධාර්ථ බෝධිසත්ත්ව සමයේදී සොළොස්වන වියෙහිදී විවාහ පත් වීමට ප්‍රථම, කාන්තාවන් සමග හෝ යශෝධරාවන් සමග රමණයේ යෙදුනු බවක් බෞද්ධ ඉතිහාසයේ හෝ, බුද්ධ චරිතයේ හෝ අට්ඨ කතාවල හෝ සඳහන් වී නැතැයි මා සිතනවා. යමෙක්, සොළොස් විය ලිංගිකාශාවන් සපුරා ගැනීමට සිද්ධාර්ථ කුමරුන්ගේ චරිතය උදාහරණයට ගන්නේ නම් එවන් තර්කයක් ඉදිරිපත් කිරීමට සුදුසු බුද්ධියක් ඔහු සතුව අනිවාර්යෙන්ම මඳ විය යුතුය; බුද්ධ චරිතය පිළිබඳව ඇති අවබෝධය හා දැනුම මඳ විය යුතුය. මන්දයත් සිද්ධාර්ථ කුමරුන් සොළොස්වස් විය සපුරන්නේ සියළු ශිල්ප ශාස්ථ්‍රාදීන්ගෙන් හෙබි රජ කුමරෙකු ලෙසිනි. අදට එම කරුණ අපට ආදේශ කර ගත හැකිද? නැතහොත් විදේශයන්ගේ සිටිනා සොළොස් විය සැපිරූ තරුණ තරුණියන්ට සම කළ හැකිද යන්න පිළිබඳව ගැටළුවක්ද පැන නගී.

"කාමේසුමිච්ඡාචාරා වේරමණී.." යන්න "නිවන් මග එලි කරන ආර්ය ධර්මය!" අඩවියේ ලිපියක විවරණය කොට ඇති පරිදි බුදු රජුන් විසින් දේශණා කොට ඇත්තේ,

“ජීවිතාන්තය තෙක් ඒ රහතන් වහන්සේ අබ්‍රහ්මචරියාවෙන් වෙන්ව අබ්‍රහ්මචරියාව අතහැර, බ්‍රහ්මචාරී වූයේ නීච වූ ගාම්‍ය වූ කාම මෛථුන්‍යයෙන් වෙන්ව උතුම් වූ බ්‍රහ්මචාරී ගුණයන්ගෙන් යුතුව වාසය කරන්නේමය. උන්වහන්සේ අනුගමනය කරන්නා වූ මමද බ්‍රහ්මචරියාවෙන් වෙන්ව අබ්‍රහ්මචරියාව අතහැර, බ්‍රහ්මචාරී වූයේ නීච වූ කාම ධර්මයන්ගෙන් වෙන්වූ උතුම් වූ බ්‍රහ්මචාරී ගුණයන්ගෙන් යුතුව වාසය කරමි. මේ රැයත් දහවලත්, රෑ දහවලත් එලෙසින්ම උන්වහන්සේ අනුගමනය කරමි. මේ මාගේ තෙවෙනි සික්ඛාවයි” යන ලෙසිනි.

"බුදු සරණ අන්තර්ජාල කලාපය" ක විවරණය කොට ඇති පරිදි කාම මිත්‍යාචාරය සිදු වන්නට සැපිරිය යුතු කරුණු 4ක් ගැන සඳහන් කොට ඇත. ඒවා නම්,
1. සේවනය නො කළ යුතු පුද්ගලයෙකු වීම (ස්ත්‍රී /පුරුෂ)
2. වරදවා හැසිරීමේ චේතනාව
3. වරදවා හැසිරීමේ උත්සාහය
4. ආස්වාදය ඉවසීම හෙවත් සේවනය

ලිංගික ඊර්ෂ්‍යාවකින් පෙළීමට කිසිදු අවශ්‍යතාවක් මා හට නොමැත. ඒ මක් නිසාද යත්, වෛශ්‍යාවන් සමග නොමිලේම ලිංගික සේවනයන්ට මාගේ මිතුරන්ගෙන් මා ලද ආරාධනාවන් මා විසින් ප්‍රතික්ශේප කළ අවස්ථා බොහෝමයක් තිබූ නිසාවෙනි. ඊර්ෂ්‍යාවක් හට ගත යුත්තේ තමාට නැති, අනුන්ට ඇති සැපතක් හෝ වස්තුවක්, දායාදයක් තමන්ට නොමැති වීම හේතුවෙන් හිතේ ඔවුන්ගේ ක්‍රියා කලාපයන් පිළිබඳව හට ගන්නා සිතුවිලි හා ද්වේශයන් අරමුණු කොට ගෙනයි.

කරන කියන හැම දෙයකටම සිත පදනම් වන නිසාවෙන් කිසිදු දෙයක් බුද්ධ ධර්මයෙන් බැහැරව අර්ථ දැක්වීමට නොහැකි බවත් සිහියෙහි තබා ගත යුතුය. බුදු දහම යනු පරලොව සෙත සලසන ධර්මයක් පමණක් නොවන බවත් සිහි ගැන්විය යුතුයි. බුදු දහමට අනුව ජීවත්ව සිටිනා කාලය තුරාවට රැස් කරනා කුසලාකුසල කර්ම පරලොව තීරණය වන්නට පිටිවහලක් වේ. ඒ කුසලාකුසලයන් ගෙවන ජීවිතයද සාර්ථකව ගෙන යාමට උපකාරී වේ. එහෙයින් වඩාත්ම බුදු දහමේ සඳහන් වී ඇත්තේ මෙලොව ජීවිතය සැපවත් කර ගන්නා ආකාරය පිළිබඳවයි. මෙලොවදී වැපිරූ බීජයන්ගේ ඵලදාව මෙලොවදීත්, පරලොවදීත් ලබන්නට උදව් වෙන එකම දහම බුදු දහම පමණකි.

දුරාචාරය ලුහුබඳිනා වින්දනය

මගේ කලින් ලිපියත් සමග මේ ලිපියත් සම්බන්ධයි. මොකද ඒ ලිපියට ලැබුණු පාඨක ප්‍රතිචාරත් ගොඩක් වැඩියි. ඉතින් මට හිතුනා ඒ පාඨක ප්‍රතිචාර වලට මගෙන් ලැබුණු පිළිතුරු ප්‍රතිචාර එකතු කරලා වෙනමම ලිපියක් පල කරන්න. මේ ලිපිය ආරම්භ වෙන්නේ අන්න ඒ විදියට ලැබුණු පිටිවහලකින්.

සමහරු හිතනවා ඇඟේ පතේ වෙහෙස දුරු කර ගන්න තියෙන එකම තුරුම්පුව ලිංගික තෘප්තිය ලැබීම කියලා. ඒ වගේම විවාහයට පෙර ලිංගික තෘප්තිය ලබන්න තියෙන එකම ක්‍රමය ගැහැණු ළමයෙක් එක්ක ඒ සතුට බෙදා ගන්න එක කියන දේයි. ඒ දේ කරන අයට මේ ලිපියෙන්වත්, මගෙන්වත්, කාගෙන්වත් බාධාවක් නෑ. මොකද සතුට කියන දේ සාපේක්ෂයි. ඊටත් වඩා සතුට කියන දේ තාවකාලිකයි. ඔය ලබන තාවකාලික සතුට නිසා විඳින්න වෙන සදාකාලික දුක ගැන ඔය කොයි කවුරුත් ඕවා කරද්දී නම් හිතන්නේ නැති වගත් මතක් කරන්නට ඕනේ. ඕනෑම දෙයකට බලපාන එකම සාධකය සිතුවිලි විතරමයි. ඒ සිතුවිලි එහෙමත් නැත්නම් චේතනාවන් පහළ වෙන්නේ තමන් සතුව තියෙන අත්දැකීම්, පුරුදු, ජීවත් වෙන වටපිටාව, ආශ්‍රය කරන පිරිස වගේ දේවල් බොහෝමයක උදව්වෙන්. සමහර විට තමන්ගේම බිරිඳ, දුව, සැමියා, පුතා ලිංගික සේවකයන් බව දෙමාපියන්ගේ වැටහීමක් නොතිබෙන්නට පුළුවන්. කොහොමත් ඕවා කියලා කරන දේවල් නෙවෙයි නේ.

කෙනෙක්ට කියන්න පුළුවන් පෙම්වතුන්ට එකිනෙකාගේ කැමැත්තෙන් හොඳ ලිංගික අධ්‍යාපනයක් සහිතව එකිනෙකා අතරේ එකතුවීම, බෝඩිමකට ඇවිල්ලා කිරීමේ වරදක් නැහැ කියලා. නමුත් ඔය දේට බෝඩිම් විතරක්ම අවශ්‍යත් නෑ. ඒත් කියන්න තියෙන දෙයක් තියෙනවා. විවාහයකට කලින් පෙම්වතුන් දෙපලේම අයිතිය තියෙන්නේ, භාරකාරත්වය තියෙන්නේ, ඔවුනොවුන්ගේ දෙමාපියන්ටයි. ඒ කියන්නේ විවාහයක් වෙන තාක් ඔවුනොවුන් අනුන්ට අයිති දේවල් විදියටයි සැලකෙන්නේ. එහෙම ඉන්නා ගැහැණු ළමයෙක් හෝ වේවා, පිරිමි ළමයෙක් හෝ වේවා කැමැත්තෙන් හෝ අකැමැත්තෙන් හෝ සිද්ධ වෙන එකතුවීම් වලින් සිද්ධ වෙන්නේ පවක් මිසක් හොඳක් නම් නෙවෙයි. කුමරි කුමර බඹසර හැසිරෙනවා කියලා දෙයක් තියෙන්නේ අන්න ඒ නිසයි. බුදු දහමට අනුව නම් විවාහ දිවියේදී අන්‍ය ස්ත්‍රී පුරුශයන් සමග අනියම් සබඳතා පැවැත්වීම වරදක් වෙනවා වගේම දෙයකුයි කුමරි කුමර බඹසර බිඳිනවා කියලා කියන්නෙත්.

මම මේ කල්පනා කරන්නේ ඇයි මිනිස්සු මේ දුරාචාරී දේවල්ම, ජීවිතේ නාස්ති වෙන දේවල්ම සහ ලිංගිකත්වය සම්බන්ධ දේවල්ම අත් හදා බලන්නේ කියලා. ඔය අත් හදා බැලීම් හොඳ දේකට පාවිච්චි කරා නම් නරකද?

නමුත් අපි හිතමුකෝ ගැහැණු ළමයෙක් තමන්ගේ පිරිමි ළමයව කවදා හරි බඳින හැඟීමෙන් ඔය දේ සිද්ධ වුනාය කියලා. ඒත් කාටද කියන්න පුළුවන් ඒ ප්‍රේම සම්බන්ධය විවාහෙට කලින් බිඳ වැටේවිද කියලා. එතකොට මොන ආකාරයක හරි ලිංගික සම්බන්ධතාවක් පවත්වලා තියෙන කොට ගැහැණු ළමයෙක්ට ඒ මානසික තත්ත්වයෙන් ලේසියෙන් ගැලවෙන්න පුළුවන් වේවි කියලා හිතන්න පුළුවන්ද? මේ දේ පිරිමි ළමයෙකුට නම් කොහෙත්ම බලපාන්නේ නෑ. මොකද ගෙවල් වලින් පිරිමි ළමයින්ගේ නම්බුව ආරක්ශා කරන්නේ නැහැනේ. ගැහැණු ළමයින්ටත් පිරිමි අඟ පසඟම තිබුණා නම් ඉතින් ඕකේ බය වෙන්න දෙයක් නෑ. එතකොට රැකෙන්න නම්බුවකුත් නෑ නේ. අනික මේ දේවල් 21 වෙනි සියවසේ වුනත් නැතත් කවදටත් වලංගු දේවල්. හිත පාලනය කර ගන්න පුළුවන් කෙනයි නියම ජයග්‍රාහියා වෙන්නේ.

ඇත්තටම එහෙම කරන අය ගැන මගේ වෛරයක් නෑ. තරහවකුත් නෑ. ඇත්තම කියනවා නම් දුකයි. එක අතකින් කෙනෙක්ගේ නම්බුව කෙලෙසෙනවා. එහෙමත් නැතිනම් කෙනෙක්ගේ ආසාවන් හමුවේ තවත් කෙනෙක් රැවටෙනවා. මේවා මෙහෙම දකින්නේ සුචරිත කණ්නාඩියක් දමාගෙන ඉන්න නිසා කියලා හිතන්න එපා. කෙනෙක්ගේ සතුටට ඊර්ෂ්‍යා කරනවාත් නෙවෙයි. මොකද මම ඊර්ෂ්‍යාව පුරුදු කරපු කෙනෙක් නෙවෙයි. මට නොලැබෙන දෙයකට වග කියන්න ඕනේ මම මිසක වෙන කෙනෙක් නෙවෙයි. ඒ නිසා අනුන්ට තියෙන මට නැති සතුටක් නිසා මම වෙන කෙනෙක්ට වෛර කරන්නෙවත්, ඊර්ෂ්‍යා කරන්නෙවත් නෑ; ඒ වැඩක් නැති නිසා. ඒත් මම මේ ලිපියෙන් කියන්න උත්සාහ ගත්තේ මෙහෙම දේවල් ගැන හැමෝටම මතක් කරලා දෙන්නයි. ඒ වගේම මේ ලෝකේ සිද්ධ වෙන දේවල් දැකලා නැති අයට ටිකක් ඒ ගැනත් පෙන්නලා දෙන්නයි. ඇත්තෙන්ම කීවොත් මම ආස්‍රය කරන සමහරු ඉන්නවා මේ වගේ දේවල් අහලවත් නැති. ඒ මොකද තමන් වටේ ඉන්න සුචරිතවත් යාළු මිත්‍රාදීන්ගෙන් විතරක් ඒ අය ලෝකය දකින නිසා.

මේ ලිපිය කියවන සමහරු විවාහකයි. ඒ නිසා දැන් මේ කියපු ගොඩක් දේවල් ජීවිතයේ අත්විඳලා ඇති. සමහර විට තවමත් අත්විඳිනවා වෙන්නත් පුළුවන්. ඒකේ ඇත්ත නැත්ත මම දන්නේ නෑ. කොහොම නමුත් මම සිල් රෙද්දක් පොරවන් කුපාඩිකම් ඔක්කොම කර කර වැදි බණ කියන්න හැදුවා නෙවෙයි. ඇත්තෙන්ම මම එහෙම කරන්නෙත් නෑ. මම මේ දේවල් ගැන සාකච්ඡාවට ගෙනාවේ මගේ සීමාවේ ඉඳලා. මම නොකරන දෙයක් ගැන, අනුන් කරන, ඒ වැරදිය කියලා මම හිතන දෙයක් ගැන අනිත් අයගේ අදහස් මොන වගේද කියලා සාකච්ඡාවට ලක් කරන්නයි මම මේ ලිපියෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ. ජීවිතේ සතුටු වෙන්න ලබන්න, කරන්න පුළුවන් බොහෝමයක් දේවල් අතරට මේ ලිපියේ තියෙන දේවලුත් අඩංගුයි. ඒත් එයින් පරිබාහිරව සතුටක් ලබන්න පුළුවන් ක්‍රම විධි බොහෝමයකුත් තියෙනවා. ඒ ගැනත් මතක් කරගන්න ඕනේ.

ලිංගික තෘප්තිය, අඩියක් ගහලා ලබන තෘප්තිය විතරමද සැබෑ තෘප්තිය කියන ප්‍රශ්ණාර්ථය මම ඉතුරු කරන්න කැමතියි. කරන කෙනා විතරයි ඒකේ හැබෑ රසය දන්නේ කියලා කෙනෙක්ට හිතෙන්න පුළුවන්. ඒ වගේම කරන අය මේ ලිපිය හෙළා දකින්නත් පුළුවන්. කරන අයට මම බනින්නෙත් නෑ. නොකරන අයට කරන්න කියන්නෙත් නෑ. හැමෝටම බුද්ධියක් උපතින් ලැබිලා තියෙන්නේ මිනිසුන් හැටියට හිතලා මතලා වැඩ කරන්නයි. ඒ නිසා වින්දනය පස්සේ නොයන පිරිසක් ඇති වුනොත් මේ සමාජෙට ලොකු සම්පතක්, සැපතක් වේවි.

ලිංගික තෘප්තිය ඒ තරමින්ම අත්‍යවශ්‍යයි නම්, ස්වයං වින්දනය වගේ දෙයකින් ඔය දේ පිරිමහ ගන්නට විවාහෙ වෙනකන් බැරි ඇයි? ඔය දේ කරගන්න වාරු නැතිවද විවාහයකට කලින් ගැහැණු ළමයින් එක්ක එකතු වෙන්නේ? ඒ දේටවත් වාරු නැතිනම් විවාහයට පෙර හෝ පසු හෝ වේවා ස්ත්‍රියක් සමග එකතු වෙන්නත් වාරු තියෙන්න හැකියාවක් නැති විය යුතුයි. අර කියමනකුත් තියෙන්නේ විවාහ වුනු කොල්ලන්ට විහිළුවට කියන "අද ඉඳන් අතට නිවාඩු" කියලා.

අනිත් දේ තමයි සදාචාරය, සංස්කෘතිය, සභ්‍යත්වය කියන දේවල් අතෑරියොත් ඒ දේවල් නැති තිරිසනුන් ගානට අපිත් ඇද වැටෙන එක. තිරිසන්නු වගේ ජීවත් වෙන්නද මිනිසත් බවක් ලබලා ඉපදුනේ? සතුට නිසා ඕවා කරලා අන්තිමට පරලොව ගිහින් තිරිසනුන්ම වෙන්නද කල්පනාව? මේකෙන් කිසිසේත්ම අදහස් වෙන්නේ නෑ ලිංගික තෘප්තියක් ලබන එක තිරිසන් ආත්මයක් ලබන විදියෙ පවක් කියල. ඒත් නිවැරදිව යමක් කරනවා නම් තිරිසන් ජීවිතයක් ලබන්නත අවස්ථාවකුත් ලැබෙන එකක් නැති වේවි. අනිත් දේ තමයි ශරීරයේ තියෙන ප්‍රධානතම ලිංගික අවයවය මොළය කියන එක. ඒක වෛද්‍යවරුන්ගේ මතයක්. ඒකම මේ හැම ප්‍රශ්නෙටම පිළිතුරු සපයාවි.

කාට හරි කියන්න පුළුවන්ද මේ 21 වෙනි සියවස වෙලත්, ඇයි අපි වෙසක් එකට තාම කූඩු, තොරන්, සැරසිලි හදන්නෙ, කරන්නෙ කියලා? ඒ වගේම සිංහල අලුත් අවුරුද්දට නැකැත් වලට අනුව වැඩ කරන්නේ කියලා? විවාහ වෙද්දි ස්තෝත්‍ර කියන්නෙ කියලා? සංස්කෘතියක් සදාචාරයක් අනවශ්‍යයි නම්, පරණ සදාචාරයක් අදට හරි යන්නේ නැති නම්, හණමිටි අදහස් නම්, ඕවත් මහ හණමිටි දේවල්. ඕව ඉස්සර තිබුනු නමුත් තාම කරන දේවල්.

කෙනෙක් ප්‍රශ්ණයක් ඉදිරිපත් කරා එක අවස්ථාවක පටාචාරා බුදුන් දකින්න ගියා නම් අද කාලේ ගැහැණු අඩ නිරුවතින් පන්සල් යාම සාධාරණයි නේද කියලා. ඇත්තෙන්ම මම හිතන්නෙ නෑ පන්සල් එන හැමෝම පටාචාරල, කිසාගෝතමීල වගේ ජීවිතේදි තනි වෙලා, අසරණ වෙලා, පිස්සු වැටිලා ඇඳිවතවත් නැතිව පිස්සු විකාරයෙන් දුවන් එන කාන්තාවො කියලා. අනික පටාචාරලා, කිසාගෝතමීලා බුදු හාමුදුරුවො ගාවට ආවේ බුදු හාමුදුරුවන් සමග රමණයේ යෙදෙන්න හිතාගෙන නෙවෙයි. ඒත් අද කාලෙ ගැහැණු අය ගැන නම් විශ්වාසයක් නෑ. කොහොමත් එහෙම එන කෙනෙක්ව දූෂණය කරනවා වෙනුවට රෙදි කඩකින් හරි පොරවලා, කන්න බොන්න දීලා, සලකන්න මිනිහෙක් වුනාම පුළුවන් කමක් තියෙන්න ඕනේ.

අසරණ තත්වයකට පත් වෙලා ඉන්න කිසාගෝතමී, පටචාරාවනුයි අද කාලේ නාභිය, රහස් ස්ථාන පෙන්නන, කලවා පෙන්නන්න දගලන කාන්තාවන්ට සමාන කිරීමත් වරදක්. කොටින්ම අපි නමටවත් සංස්කෘතියක් කියල දෙයක් විශ්වාස කරලා ඒ දේවල් වලට පදනම් වෙලා කටයුතු කලේ නැත්නම් අපි සහ තිරිසනුන් අතර වෙනසක් නැති වෙනවා. අනිත් එක තමා, සංස්කෘතිය නීතියක්නොවීම. ඒක ඕනෙ කෙනෙක්ට කැමැත්තෙන් පිලිපදින්න පුලුවන් ආචාරධර්ම පද්ධතියක්. ඒ නිසා මේ දේ 100% ක් මේ විදියටම විය යුතුයි කියලා කියන්න බෑ. නමුත් ඒක පිලිපදින කොට අපි දැන ගන්න ඕනෙ ඒක හරි විදියට කරන්න.

උදහරණයක් විදියට සමහරු හිතන් ඉන්නවා සිංහල සංස්කෘතිය කියන්නේ කාන්තාවන්ට කලිසම් අඳින්න දෙන්නෙ නැති, කාන්තාවන්ට ඕනෙ කරන පහසු ඇඳුමක් අඳින්න දෙන්නෙ නැති දෙයක් කියලා. නමුත් සිංහල සංස්කෘතිය කියන්නේ ගැනුන්ට ඇඟ වැහෙන්න, වසා ගන්න ඕන තැන් වසාගෙන යන්න කියලා මිසක් කැමති ඇඳුමක් අඳින්න එපා කියලා කියන ආචාර ධර්ම පද්ධතියක් නෙවෙයි. කලිසමක් උනත් ඔනෑවට වඩා හිර නැතුව අඳිනවා නම් ඒකෙ ප්‍රශ්ණයක් නෑ. කාන්තාවන්ට කලිසම් අඳින්න කිසි තහනමක් නෑ. ඒත් කලිසම් අඳින කාන්තාවන් දැන ගත යුතුයි උඩුකය වැසෙන්නට දිග යමක් අඳින්නට. මොකද දිගට නොඇන්දොත් වාඩි වෙන ඕනෙම අවස්ථාවකදී ඉනෙන් ඉහල ඇඳුම එසවිලා පශ්චාත් භාගය, ඉන, නාභිය දර්ශනය වෙන්නට පුළුවන් නිසා. ඒ නිසා සංස්කෘතිය කියන්නේ ගොන් හණමිටි නීති ගොඩක් නෙවෙයි. ඒ අපි හිතල බලල තැනට සුදුසු විදියට පිලිපදින්න ඕනෙ දේවල්.

හොඳයි කියලා කියන්න පුලුවන් ධර්මධර, විනයධර භික්ෂූණ් වහන්සේලා අද හොයන්න නැති තරම්. ඒත් නැතුවමත් නෙවෙයි. බුද්ධ පුත්‍රයො කෙසේ වෙතත්, තමන් කැමති දෙයක් ඇඳගෙන පාරෙ යන්න ගැහැණුන්ට අද බැරි වෙලා තියෙන්නෙ පිරිමින්ගේ දූෂමාන වුනු හිත් නිසා කියලයි කියන්න තියෙන්නේ. කවද හරි අංගුලිමාල කෙනෙක් වුනොත් තමන්ගේ අම්මගේ ඇඟිලි කපා ගැනීම කෙසේ වෙතත් අද කාලෙ නම් දූෂණය කරලවත් තමයි නවතින්නෙ. පන්සලකට යා යුතු පිළිවෙළක් තියෙනවා. වෛවාරණ, විච්චූරණ ඇඳුම් ඇඳලා පන්සල් යන සිරිතක් නම් නෑ. බුදු රදුන් තරමින් කෙලෙස් ප්‍රහීන නොකළ පෘතග්ජන භික්ෂූණ් වහන්සේලායි අද බුදු රජාණන් වහන්සේ වෙනුවෙන් ඉදි වුණු පාරිභෝගිකමය, වන්දනාමය සිහිවටන රැකීමට පන්සල් වල වැඩ වාසය කරන්නේ. ඒ නිසා එවැනි ස්ථාන වලට යාම සංවර ඇඳුමකින් සැරසී යන්න තරමටම නීති රෙගුලාසි මගින්ම මිනිසුන් යොමු කරන්න සිද්ධ වෙලාත් තියෙනවා.

කොහොම නමුත් මගේ මේ ලිපියෙන් ගොඩක් දෙනාගෙ හිත් රිදුනොත්, ඒ හැමෝම මේ දේ සාධාරණීකරණය කරන්නේ නම් ඒකේ අර්ථය, තමනුත් එහෙම වින්දනය ලැබීම වෙන්න පුළුවනි. ජීවත් වෙලා ඉන්න කාලේ හිතේ තද කරන් දුක් විඳින්නේ නැතිව ඒවා ඇති පමණට සපුර ගන්න උත්සාහ කරන උදවියට වැඩියෙන්ම මේ ලිපිය පහරක් වේවි. මගේ කලින් ලිපියකත් මම කියල තිබුනා බොන්න එපා කිව්වම පන්සිල් පදයකුත් වෙනස් කරපු යාළුවෙක් ගැන. ඒ "සුරාමේරය මජ්ජ පමා දට්ඨානා.." සිල් පදයේ තේරුම මද පමණින් ගත්තාට වරදක් නැහැ කියන විදියටයි. ඒ නිසා වින්දනය හොයාගෙන යන ගමනක නෙවෙයි අපි ඉන්නෙ. එහෙම හොයන අයට "කාමේසු මිච්ඡාචාරය.." මද පමණින්ම ඉෂ්ට කර ගත්තාට වරදක් නෑ කියලා හිතුනොත් පුදුමයක් නෙවෙයි.

අභ්‍යන්තරිකව හරි බාහිරින් හරි ලිංගිකව එකතු වුනත් ලැබෙන්නෙ වින්දනයක්. ඒකෙන් සිද්ධ වෙන්නේ ආශාවන් වැඩි කිරීමක් නේද? ඕක එහෙම නෙවෙයි කියලා ඔප්පු කරලා පෙන්නන්න පුළුවන් කමක් තියෙනවද කියලත් අහන්න කැමතියි.

අපි ජීවත් වෙනවා නෙවෙයි මරණයට ලං වෙනවා කීවොත් තමයි වඩාත් නිවැරදි. තමන් කරන කියන දේ තමන්ගෙ පසුපසින් එන හැටි ගැන අමුතුවෙන් කිව යුතු නෑ. බුදුන්ගේ ධර්මය වෙනස් කරන්නත් ඕනෙම කෙනෙක්ට පුළුවන්, තමන්ගේ සතුට වෙනුවෙන් බුද්ධ චරිතයේ එන එක එක සිද්ධීන් මතු කරලා. බුදු රජාණන් වහන්සේ සතුට ලැබිය යුතු ආකාරය දේශනා කරලා තියෙනවා. ඒ වගේම ඒවායෙන් ලැබෙන ආදීනව වගේම විපාකත් පෙන්නලා දීලා තියෙනවා. වාද විවාද කරනවාට වඩා වින්දනයට ඉඩ දීල ජීවිතේ තාවකාලික සතුටක් ලබල ඉතිරිය නාස්ති කර ගන්නවාද කියලා හිතන්න ඔය හැමෝටම බාරයි.

ඉස්කයිපියෙන් විළි පෙන්වීම

Skype කියන්නේ අපි කවුරුත් දන්න හඳුනන පරිගණක මෘදුකාංගයක්. අන්තර්ජාලය පාවිච්චි කරන බොහෝමයක් දෙනා එකිනෙකා සමග කතා බහ කරන්නට යොදා ගන්න හොඳම මෘදුකාංගයක් විදියටත් මේ මෘදුකාංගය ගැන කියන්න පුළුවන්. මේ වගේ දෙයක් පාවිච්චි කර ගැනීමෙන් වියදමත් අඩු කර ගන්නට පුළුවන්. ඒ දෙරටක ඉන්නා දෙදෙනෙකු අතරේ හොඳ වාචික වගේම රූපමය සම්බන්ධතාවකුත් පවත්වා ගන්නට හැකියාවක් වියදමකින් තොරවම වාගේ ලැබීම. දෙරටක නොවුණත් ලඟපාත ඕනෑම දෙපිරිසක් අතරේත් මේ ක්‍රමය පාවිච්චි කරන්න පුළුවන්, හොඳ සන්නිවේදන ක්‍රමයක් වෙලා තියෙනවා. ඒ, තාක්ෂණයට පිං සිද්ධ වෙන්නයි.

මේ ලිපියේ අන්තරගතයට Skype මෘදුකාංගයේ ප්‍රයෝජන ගැන නම් නෙවෙයි සඳහන් වෙන්නේ. මේක එක්තරා අත්දැකීමක්. ඒ මගේ යහළුවෙකුගේ නැගණියක් සම්බන්ධවයි. මගේම අත්දැකීමක් නොවුනාට යම්තාක් දුරකට මටත් මේ අත්දැකීමට මුහුණ දෙන්නට සිද්ධ වුනු නිසාවෙන් මේ ගැන ලිපියකින් පළ කරන්නට හිතුවා. ඊට අදාල පුද්ගලයන්ගේ නම් ගම් ප්‍රකාශ කිරීම සුදුසු නෑ කියලායි මම හිතන්නේ.

අද කාලයේ Skype තියෙන බොහෝමයක් දෙනාට මුහුණු පොතකුත් තියෙනවනේ. ඉතින් ඔය මුහුණු පොත හරහා සිද්ධ වෙන දේවල් ගැනත් මින් පෙර ලිපි කිහිපයකම කියවිලත් තිබුණා. ඒත් මේ Skype මෘදුකාංගය හරහා සිද්ධ වෙන දේවල් මුහුණු පොතින් සිද්ධ වෙන්න පුළුවන් බලපෑමටත් වඩා දරුණු දේවල්. බොහෝමයක්ම සිද්ධ වෙන්නේ පෙම්වතුන් අතරේ වීමත් මේ බලපෑම වැඩි වෙන්නට තවත් හේතුවක්.

Skype මෘදුකාංගයකින් හඬ වශයෙන් ලබා ගන්නට පුළුවන් දුරකථන ඇමතුමක් හැරුනාම වීඩියෝ මාර්ගයෙන්ද ඇමතුමේ දෙකෙළවරේ සම්බන්ධ පුද්ගලයන් හා සම්බන්ධ වෙන්නටත් හැකියාවක් ලබා දීලා තියෙනවා. ඒ වීඩියෝ, වෙබ් කැමරාවක් ආධාර කරගෙන. Skype පාවිච්චි කරන උදවිය නම් මේ දේ ගැන හුඟක්ම දන්නවා. මෙන්න මේ වීඩියෝ ඇමතුම් ආශ්‍රිතවයි අර මුලින් සඳහන් කළ බලපෑම වැඩි දේවල් කරන්නට සමහරු පෙළඹෙන්නේ. එහෙමත් නැතිනම් කාගේ හරි පෙළඹවීමක් වෙන්නත් පුළුවනි. ඒ තමයි එකිනෙකා නිරුවතින් හරි, අඩ නිරුවතින් හරි කැමරාවක් ඉදිරියේ අනිත් පුද්ගලයා හට දැක ගැනීමට පෙනී සිටීම. මේ දේ බොහෝ විට සිද්ධ වෙන්නේ ආදරය කරන ගැහැණු සහ පිරිමි ළමුන් අතරේයි.

කලින් ලිපියේ වගේම මේ ලිපියේත් මතක් කළ යුතු දෙයක් තියෙනවා. ඒ තමයි තම පෙම්වතා සමග ලිංගිකව එකතු වීම වරදක් කියා නොසිතනා තරමටම කාන්තාවන්ගේ මානසික තත්ත්වය පහළ වැටී තිබීම. ඒ වගේම කාන්තාවකගෙන් අනිසි ආශාවන් ඉෂ්ඨ කර ගැනීමට පිරිමින්ගේ හිත් දූෂණය වී තිබීම. සාමාන්‍යයෙන් තමන්ගේ පෙම්වතාගේ කැමැත්ත පරිදි කාන්තාවකගෙන් අනිසි ඉල්ලීමක් කරනවා නම් ඒ කාන්තාවට ඊට ප්‍රතිරෝධයක් දැක්වීමට හැකියාවක් ඇති විය යුතුයි. එවැනි ප්‍රතිරෝධයක් නොදක්වන්නේ නම් ඉන් පැහැදිලි වන්නේ ඇය ඕනෑම දෙයක් තම පෙම්වතා වෙනුවෙන් හෝ නාදුනන පුද්ගලයෙක් වෙනුවෙන් කරන්නට සූදානම් බවයි.

මේ දෙයි බරපතලකම තවත් වැඩි වන්නේ ඒ දෙය අන්තර්ජාලය හරහා Skype වැනි මෘදුකාංගයක් හරහා සිද්ධ වීමේදීයි. Skype මෘදුකාංගයෙන් සපයා තියෙන තවත් අංගයක් තමයි එවැනි වීඩියෝ ඇමතුමක යෙදී සිටිද්දී ඕනෑම මොහොතකදී ඒ ඒ පුද්ගලයාගේ තිරයේ පෙන්නුම් කරන වීඩියෝ දර්ශනයේ නිශ්චල ඡායාරූපයක් ඕනෑම අවස්ථාවක ලබා ගැනීමට හැකියාව තිබීමයි. මේ දේ හේතු කොට ගෙන ඕනෑම පුද්ගලයෙක් හට අනිත් පුද්ගලයාගේ අසභ්‍ය ඡායාරූපයක් ඕනෑම අවස්ථාවකදී ලබා ගන්නත්, ඒ රූපයේ උපකාරීත්වයෙන් ඕනෑම බිය වැද්දවීමක් හරහා තමන්ගේ අවශ්‍යතාවයන් ඉෂ්ඨ කර ගැනීමේත් හැකියාවක් තියෙනවා. එසේ නොවුනත් එහිදී මුහුණු සහිතව ලබා ගත් ඡායාරූප අන්තර්ජාලයට මුදා හැරීම ම තමන්ගේ පිරිසිදු චරිතය ඝාතනය විය හැකි අවදානම් තත්ත්වයක් වෙනවා.

අන්තර්ජාලය හරහා ලබා ගන්නා මේ වගේ වීඩියෝ ඇමතුමකදී අනෙකාගේ තෘප්තිය වෙනුවෙන් ඇඳුමක් ලිහන්නට පළමුව කිසි අයෙකු මේ ගැන හිතා බලා තියෙනවාද යන්නත් සැකයක්. මන්දයත්, මෑතකදී ජංගම දුරකතන මගින් පවා ලබා ගත්, පෙම්වතුන් අතරේ, ගණිකාවන් සමග සිදුවුනු ලිංගිකව එකතු වීම් සම්බඳ වීඩියෝ පටවල සිටි සැබෑ ජීවිතයේ නළු නිළියන්ගේ රූප, ජනමාධ්‍ය හරහා මුළු ලංකාවටම විවෘත වුනු නිසාවෙන්. අන්තර්ජාලය ඊටත් වඩා ප්‍රභල මාධ්‍යයක් බවත් අමතක කළ යුතු වන්නේ නෑ.

මා පෙර කිව්වාක් මෙන්ම මේ Skype සම්බන්ධ අත්දැකීම සිද්ධ වෙලා තිබුණේ වැඩිදුර ඉගෙනීමට විදේශගතව සිටි මාගේ මිතුරියකටයි. ඇය සම්බන්ධ Skype ඇමතුමේදී ලබා ගත් ඡායාරූප ඇතුලත් විද්‍යුත් ලිපියකට මගේ ඇස් යොමු වුණේ ඇගේ ඉල්ලීම පරිදි ඇගේ විද්‍යුත් තැපැල් ගිණුමෙහි රහස් වචනය නැවත සොයා දෙන ලෙස මගෙන් කළ ඉල්ලීමකදී එය සාර්ථක වීම හේතුවෙන්. කෙනෙක්ට සිතෙන්නට පුළුවන් තවත් දෙයක් තියෙනවා. ඒ තමයි කෙනෙකුගේ ගිණුමට හොරෙන් ඇතුල් වීම වරදක් බවත්, එහි තිබෙන ලිපි කියවීම වරදක් බවත්. නමුත් එහිදී කිව යුතු තවත් බරපතල දෙයක් නම් ඊට සම්බන්ධ පෙම් පලහිලව්ව මීට තෙවසරකට ආසන්න කාලෙකට ඉහතදී බිඳ වැටී තිබීමත්, ඒ පෙම්වතාගෙන් තවමත් ඇයට කරදර, හිරිහැර ජංගම දුරකතන හා Skype ඇමතුම් විදේශයට ලබා දීමෙන් සිදුවීමත් යන කරුණු නිසාවෙන්.

මේ වගේ දූෂිත හැඟීම් අවුස්සන්නට ඕනෑම අයෙකුට හැකියාවක් තියෙනවා. ඒ වගේම ඊට වෙනයම් අයෙකු යොමු කර ගන්නටත්, පොළොඹව ගන්නටත්, පෙම් බස් වලින් රවටන්නටත් ඕනෑම කෙනෙකුට හැකියාවක් තියෙනවා. ඉතින් ඒ බව හොඳින් වටහාගෙන මිනිසුන් ලෙස බුද්ධියෙන් යුතුව ජීවත් වීම කාන්තාවන්ට පමණක් නොව පුරුෂ පක්ෂයටත් අත්‍යවශ්‍යයෙන්ම අද තිබිය යුතු දෙයක්. තාක්ෂණයේ දියුණුව යහපත් දේවල් වෙනුවෙන් පාවිච්චි නොකිරීම ම තමන්ගේ වළ තමන් විසින්ම කපා ගැනීමකට හේතුවක් වෙන බව මතක තබා ගත යුතු වැදගත් කාරණාවක්.

බෝඩිම් තැබෑරුම් සහ බෝඩිම් ගණිකා මඩම්

බෝඩිම් කිව්වම ඉතින් මේ ලිපි කියවන සමහර ඈයොත් බෝඩිම් වලම ඉඳගෙන මේ ලිපි කියවනවා, අන්තර්ජාලයේ සැරිසරනවා වෙන්නත් පුළුවන්නේ. අද කාලේ කොළඹට පිටින් ඇවිත් රැකියාවල් කරන කොයි තරම් නම් දෙනා සේවා ස්ථාන වල ඉන්නවද බෝඩිම් වල නැවතිලා වැඩට එන. ගැහැණු හෝ වේවා, පිරිමි හෝ වේවා, මේ බෝඩිම් වෙන් වෙන් විදියටයි සේවා සපයන්නේ ඒ ඒ කණ්ඩායම් වලට එක එක පරාස වල මිල මට්ටම් එක්ක. මේවායෙන් ලැබෙන පහසුකම් පවා විවිධාකාරයි කීවොත් වඩාත් නිවැරදියි. ඒ විවිධත්වයට අදාළව තමයි ගෙවන ගාණත් තීරණය වෙන්නේ.

මෙන්න මේ වගෙ බෝඩිම් නිවාස වල නැත්නම් කාමර වලට ලැබෙන එක පහසුකමක් තමයි නිදහසයි, පෞද්ගලිකත්වයයි, රහස්‍යභාවයයි කියන්නේ. සමහරු නම් මේවා නැති බෝඩිම් වල නතර වෙන්නත් අකැමැති තරම්. මෙන්න මේ පහසුකම හරි හැටියට ප්‍රයෝජනයට ගන්නේ කීයෙන් කී දෙනාද? මේ රහස්‍යභාවය තවත් පිරිසක් වැරදියටත් පාවිච්චියට ගන්නවා. සමහරු නම් කියාවි සල්ලි ගෙවනවා නම් මොනවා කර ගත්තාම මොකද කියලා. ඒත් ඉතින් ඕවා ගැන දැන තියා ගන්න එකත් නරක දෙයක් නෙවෙයි කියලායි මම නම් හිතන්නේ. මොකද අනාගතයේදී තමන්ගේ දුව හරි පුතා හරි බෝඩිම් නිවාස වල නවත්තන්න හිතනවා නම් මේ ගැනත් හිතන්න වෙන නිසා. දරු මල්ලො කෙසේ වෙතත් තම තමන්ටම සමහර විට මේ වගේ අත්දැකීම් වලට මුහුණ දෙන්න වෙන්න කලින් දැන ගෙන ඉඳීමවත් හොඳක්. අනිත් දේ තමයි මේ දේවල් අමුතුවෙන් කිව යුතු දේවලුත් නොවන බව. සමාජයේ සිද්ධ වෙන ප්‍රසිද්ධ රහස් වගේ දේවල් තමයි මේ දේවල්.

මේ කාරණාව මට සිද්ධ වුනු දෙයක් නෙවෙයි. මොකද මේ තාක් කාලයකට බෝඩිම් නිවාසයක හරි බෝඩිම් කාමරයක හරි මම වාසය කරලා නැති නිසා. මේ බාහිර අත්දැකීම් මගේම අත්දැකීම් වෙන්නේ කණට ඇහුණු දේවල් විදියටයි. ඒ, ආශ්‍රය කරන්නට ලැබුණු යහළු මිත්‍රාදීන් කියපු දේවල් නිසාවෙන් තමයි.

ඉතින් මේ බෝඩිම් නිවාසත් එක්ක බැඳුණු අර මම මුලින් කියපු නිදහස්කමයි, රහස්‍යභාවයයි නිසාවෙන් සමහර වෙලාවට මේ බෝඩිම් නිවාස වල ජීවත් වෙන පිරිමි ළමයින් නොයෙක් ආකාරයේ සමාජ විරෝධී විතරක් නෙවෙයි සමාජ අසම්මත වැරදි ක්‍රියාකාරකම් වලටත් පෙළඹෙනවා. කොටින්ම මේ වගේ බෝඩිම් කාමර හෝ වේවා, නිවාස හෝ වේවා සූදු පොළවල්, තැබෑරුම් තත්ත්වයටම පත් වෙන අවස්ථාවලුත් ඇති තරම් දකින්නට පුළුවන්. සමහර විට රැකියාවක් හොයාගෙන ගමෙන් කොළඹට එන කෙනෙක් නතර වෙන්න හොයා ගන්න තැන නිසා බේබද්දෙක් වෙන්නත් බැරි නෑ. එහෙම වෙලා තියෙන අවස්ථා ඔයාලගේ ජීවිත වල වුනත් ඇති පමණ හොයා ගන්න තියෙනවා වෙන්න පුළුවන්.

කොහොමින් කොහොම නමුත් මේ හැසිරීම් අහල පහල ගෙවල් වල ජීවත් වෙන උදවියටත් සමහර වෙලා වලට කරදරකාරී වෙන්න පුළුවන්. ඉතින් රාත්‍රී කාලයට වැඩ ඇරිලා මහන්සි වෙලා මෙහෙම බෝඩිම් වලට එන පිරිමි පාර්ශවය ඇඟේ පතේ අමාරුකම් දුරු කර ගන්නේ මධු විත පානය කරලා වගේම තව තවත් දේවල් පාවිච්චි කරලා. උදාහරණයක් විදියට කීවොත් ගංජා වගේ දේවල් පාවිච්චි කරලා. කොටින්ම කීවොත් සූදු පොළක, තැබෑරුමක හා සමාන කෑ මොර දීම් රණ්ඩු සරුවල් වගේ දේවලුත් සිද්ධ වෙනවා. බෝඩිමේ වාසය කරන අය වගේම බෝඩිමට පරිබාහිරින් සම්බන්ධ වුනු උදවිය පවා මේ තාවකාලික තැබෑරුමේ සාමාජිකයින් වෙනවා. මේ වගේ තැබෑරුම් ඇති තරම් හවස් වරුවට නිල නොලත් මට්ටමින් රට පුරාම දකින්නට පුළුවන්. ඒත් බොහෝමයක් තිබුනට හොයන්න ලේසි නෑ. ගෙහිමියන් හෝ බෝඩිම් අයිතිකරුවන් හෝ මේ සම්බන්ධව නිසි ක්‍රියාමාර්ග නොගන්න හේතුව ලැබෙන මුදල නිසාවෙන් හෝ බෝඩිම්කරුවන්ගේ බිය වැද්දීම් හේතුවෙන් වෙන්නට පුළුවනි.

මීට අමතරව කිව යුතු තවත් දෙයක් තමයි, බෝඩිම් කාමර ගණිකා මධ්‍යස්ථාන බවට පත් වෙන ආකාරය ගැන. සමහර අවස්ථාවන් වලදී බෝඩිම් වල වසන පිරිමි පාර්ශවයේ උදවිය තම තමන්ගේ පෙම්වතියන් බෝඩිම් සාමාජිකයන් කිසිවෙකු එහි නැති අවස්ථාවන් වලදී එම බෝඩිම් කාමර වලට ගෙන්වා ගෙන රති කෙළියේ යෙදෙන බව නොරහසක් බවත් කියන්නට ඕනේ. ඒ වගේම ඉන් සමහර අවස්ථාවල් වලදී බෝඩිමේ ඉන්නා සාමාජිකයන් සියළු දෙනා විසින්ම කැමැත්තෙන් වගේම සම්මාදමෙන් මුදල් එකතු කරලා ගණිකාවන් පවා ගෙන්වන අවස්ථා ගැනත් අහන්නට ලැබිලා තියෙනවා. ඒ වගේම ඒවා සිද්ධ වීමත් ඒ වගේ බෝඩිම් ස්ථාන වල දකින්නට ලැබෙන තවත් සුලබ දෙයක්.

මේ දේවල් සිද්ධ වෙන්නේ බොහෝ විට බෝඩිම් නිවාසය අයිතිකරුවන්ගේ අනු දැනීමක් නැතුව හොර රහසේයි. මේ එක්කම කියන්නට තියෙන තවත් දෙයක් තමයි, මේ බෝඩිම් වල වාසය කරන්නන් අසල්වාසී නිවෙස්වල කාන්තාවන් සමග අයතා සබඳකම් පවත්වන්නට පටන් ගැනීම. මේ දේ අවසානයේදී ඉවර වෙන්නේ මුලින් කීවාක් වගේ රති කෙළියේ යෙදීමෙන් අනතුරුව හෝ කලබගෑනියකින් අනතුරුවයි. ඒවාට උදව් කරනා ඒ ඒ කාන්තාවන් සමහර විට මීට ඉහත ලිපියක සඳහන් කෙරුණු තරුණ මොන්ටිසෝරි අම්මා කෙනෙක් වෙන්නත් පුළුවනි. එහෙමත් නැති නම් සාමාන්‍ය පෙළ, උසස් පෙළ කරනා දරුවන් සිටින මවක් වෙන්නත් පුළුවන්. ඒ වගේම තරුණ ගැහැණු දරුවන් වෙන්නත් පුළුවනි. එහෙමත් නැත් නම් මග තොටේදී, බස් රථයේදී හමු වෙන කාන්තාවක් වෙන්නත් පුළුවනි. මේ හැම ආකාරයකම අසම්මත, අනියම් රති සුව විඳීම් ගැන අහන්නට ලැබිලා තියෙන අත්දැකීම් ගැනයි ඒ විදියට මේ ලිපියෙන් පළ කරන්නට හිතුවේ. සමහර විට ඒ ඔයාලගේ සහෝදරියක්, නෑයෙක්, බිරිඳක් හෝ මවක් වෙන්නටත් පුළුවනි.

ඉතින් බලාගෙන ගියාම රට පුරාම හැන්දෑ වරුව වෙද්දී පුංචි පුංචි සුරා සැල්, තැබෑරුම්, රති සුව මධ්‍යස්ථාන, සම්බාහන මධ්‍යස්ථාන, ගණිකා නිවාස බොහෝමයක් ආරම්භ වෙන බව කවුරුත් දන්න රහසක් වෙලා. මේ වගේ සමාජයීය අසම්මත, වැරදි, නොමනා හුරු වීම් හේතුවෙන් බෝඩිමක නතර වෙනවා කියන දේ, ඕනෑම කෙනෙක් හොඳින් සොයා බැලිය යුතු කාරණාවක් වෙලා තියෙනවා. මොකද මේ දේවල් අණ බෙර ගැසීමකින් තොරව, හොර රහසේ සිද්ධ වෙන දේවල් නිසාවෙන්. ආශ්‍රය කරන්නට සිද්ධ වෙන උදවියගේ වැරදි මග පෙන්වීම් වලට යටත් වෙන තරුණයින් මේ නිසා නාස්ති වෙන එක නම් පුදුමයක් නෙවෙයි. ඒ හේතුවෙන් ගැහැණු දරුවන් වගේම කාන්තාවන්, එවැනි අයගෙන් ප්‍රවෙසම් කර ගන්න අතරේ පුරුශ පාර්ශවයේ උදවියත් මේ වගේ දුරාචාරී බෝඩිම් ශිෂ්ඨාචාර වලින් ඈත්ව ජීවත් විය යුතු බවත් මතක් කරන්නට අවශ්‍ය දෙයක් වෙනවා.

මොන්ටිසෝරි අම්මලගෙ හොර රති සුව

පෙර පාසල් යන ළමුන් අරන් යන අම්මලා සම්බන්ධ ලිපියක් මම කලින් වතාවකුත් පල කරා මතක ඇති. ඒකෙන් නම් කියවුනේ අවිදින්න පුළුවන් ළමයි වඩාගෙන බස් වලට නැගිලා කරදරයක් නැතුවම ආසනයක වාඩි වෙන්නට අවස්ථාව උදා කර ගැනීම ගැන නේ. මේ ලියන්නට යන කරුණ මීට හාත්පසින්ම වෙනස් දෙයක්. ඇත්තෙන්ම මම ලබපු අත්දැකීමක් නම් නෙවෙයි. එහෙම අත්දැකීමක් ලබපු අයගෙන් අහන්නට ලැබුණු දෙයක් කීවොත් වඩාත් නිවැරදියි.

මේ ලිපිය වැදගත් වෙන්නේ පෙර පාසල් යන අම්මලාටත් වඩා එයාලගේ ස්වාමි පුරුශයන්ටයි. මොකද මේ දේ ඔයාලටත් සිද්ධ වෙලා තියෙන්නට පුළුවනි. ඒ වගේම සිද්ධ වෙන්න තියෙනවා වෙන්නට පුළුවනි. ඒත් මේ දේ තවත් කෙනෙක්ගේ උවමනාවක් නිසා සිද්ධ වෙන දෙයක් කීවොත් වඩාත් නිවැරදියි. මොකද තනි අතකින් අත්පුඩි ගහන්නට බැරුවාක් වාගේම මේ දේටත් දෙන්නෙක්ගේ කැමැත්ත තියෙන්නම වෙනවා. එක අතකට පෙළඹවීමක් කියලාත් කියන්නට පුළුවන්.

මේ දේ ගැන දැන ගන්නට ලැබුනේ මීට අවුරුදු තුනකට විතර කලින් තියාමයි. ඒත් එතකොට බ්ලොග්කරණයට ඇවිල්ලාවත් හිටියේ නැතිනිසා, ඒ දේ අදටත් සමාජයේ සිද්ධ වෙන නිසාත් මේ ගැන දැන් හරි ඔයාලට කියන්නටයි මේ ලිපියෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්නේ. ඇත්තෙන්ම කියනවා නම් මේ දේ අදාළ වෙන්නේ අලුත විවාහ පත් වුනු තරුණ වියේ ඉන්නා කාන්තාවන්ට, එහෙමත් නැතිනම් පෙර පාසල් දරුවන් රැගෙන යන තරුණ අම්මලාටයි.

ඇත්තෙන්ම මම තොරතුරු තාක්ෂණය සම්බන්ධ ඩිප්ලෝමාවක් හදාරද්දී ඒ පංතියේ හිටපු පිරිමි ළමයින් අතින් තමයි මේ දේ සිද්ධ වෙලා තියෙන්නේ. නම් ගම් කියන්න හොඳ නැති නිසා ඒ ගැන සඳහනක් නොකර සිටීම වඩා හොඳ කියලායි මට හිතෙන්නේ. ඉතින් මේ පංතිය ආසන්නයේම පෙර පාසලකුත් තිබුණා. බොහෝ වෙලාවට මේ පිරිමි ළමයින් පිරිස පංතියේ විවේක කාලයේදී මේ පෙර පාසල අසල ගැවසුන බව ඔවුන්ම කියා සිටියා. පංතියේ විවේක කාලයට තමයි බොහෝ වෙලාවට පෙර පාසල අවසන් වෙන්නේත්. ඉතින් මේ ගැවසීමෙන් ඒ අයට ඒ පෙර පාසලට දරුවන් රැගෙන ආ තරුණ කාන්තාවන් කීප දෙනෙක් එක්කම කාමුකව හැසිර රති සුව විඳින්නටත් අවස්ථාව උදා වෙලා තියෙනවා. නිතර ගැවසිලා ඒ කාන්තාවන් සමග කතා බහට වැටිලා එයින් ඇති කර ගන්නා සුහදතාවලින් ඇරඹෙන දෙයින් තමයි අවසානයේ මේ වගේ දෙයක් සිද්ධ වෙන්නේ.

මෙන්න මේ දේ තමයි සමහරක් තරුණ මව්වරුන් තම ස්වාමිපුරුශයන්ට රහසේ කරන, කරන්නට සිද්ධ වෙලා තියෙන සහ කරන්නට පෙළඹෙවෙන දෙය. මේකට ඒ ඒ තරුණියන්ටම විතරක් දෝෂාරෝපණය කරන්නට බෑ. නමුත් නොකරත් බෑ. විවාහ පත්ව දරු මල්ලන් ලබා සිටියදීත් වෙනත් අය සමග කාමුකව හැසිරීම අනුමත කළ නොහැකි දෙයක් නිසාවෙන් ඔවුන් සතුවද මීට දැඩි වරදක් පැටවෙනවා. ඒ වගේම මේ වරදට ඒ කාන්තාවන් පොළඹවා ගන්න තරුණයින් සතුවත් වරදක් සැමවිටම තිබෙනවා. ඒ ගැන මගේ කලින් ලිපි කීපයකම වගේ මම සඳහන් කරලාත් තියෙනවා. මේ දේවල් වලට ඇත්තම හේතුව සමහර විට ඒ කාන්තාවන් තරුණ වයසේ පසු වීම හෝ තම ස්වාමිපුරුශයන්ගෙන් නිසි සැලකිලි නොලැබීම වෙන්නත් පුළුවනි. ඒ වගේම තම ස්වාමිපුරුශයන්ගෙන් සතුටට පත් නොවීමත් වෙන්න පුළුවන්. කරුණු බොහෝමයක් මේත් එක්කම මතු වෙනවා. ඒත් ඒ ඒ කෙනාට බලපාන කරුණු එකිනෙකට වෙනස් වෙනවා.

ඉතින් ඒ නිසා මේ වගේ දේවල් වලින් විතරක් නෙවෙයි තවත් නා නා ප්‍රකාර ආකාර වලින් තම තමන්ගේ බිරින්දෑවරුන් ආරක්ෂා කර ගන්නට ස්වාමිපුරුශයන්ට සිද්ධ වෙලා තියෙනවා. ඒ වගේම වෙන්නත් පුළුවන්. තම බිරින්දෑවරු මේ වගේ අපචාර වලට කැමැත්තෙන්ම ලක් වෙන බව නොදන්නවා වෙන්නත් පුළුවන්. මේ එක සිද්ධියක් ගැන ලියවුනු ලිපියක් පමණක් වූවාට මින් එහා අපි නොදකින බොහෝ දෑ සම්බන්ධයෙන් නොලියවෙන ලිපි බොහෝ ප්‍රමාණයක් තියෙන්නටත් පුළුවනි.

මොන්ටිසෝරි අම්මලගෙ රැවටීම

මාසෙක විතර ලොකු නිවාඩුවකින් පස්සෙ ඔන්න මම ආයෙමත් සැරයක් බ්ලොග් එකට අඩිය තිබ්බා අද දවසේ. පරිසරය නම් හරිම සෞම්‍යයි. හැබැයි දිගින් දිගටම වහින නිසා එළියට බහින්නවත් හිතෙන්නේ නෑ. හදිසි වැඩක් යෙදුනත් වැඩේට යන්න වෙන්නේ හොඳටම නා ගෙන නැත්නම් හෙම්බත් වෙලා. ඉතින් ඒ මේ කාලේ හැටි නොවැ. නත්තල් මාසයත් ඇවිල්ලා, ඒ විතරක් නෙවේ 2010 අවුරුද්දත් දන්නෙම නැතුව අවසානෙටම ඇවිල්ලා. තව දවස් කීපයකින් අලුත් අවුරුද්දකට පය තියනවා අපි හැමෝම. හරි හරි ඒ කතා පැත්තකින් තියමුකෝ. දැන් ඉතින් මාසෙක නිවාඩුවකින් පස්සේ මගේ මීලඟ ලිපිය ලියන්න හිතුවේ මේ මාතෘකාවේ සඳහන් වෙන දෙය ගැනයි.

අපි කවුරුත් දැකලා තියෙන දෙයක් තමයි පොදු ප්‍රවාහන රථ වලට ගොඩ වෙන බොහෝමයක් උදවිය අතරේ ඉන්න පාසල් ළමුන් එහෙමත් නැත්නම් මොන්ටිසෝරි ළමුන් එක්කන් යන දෙමාපියන්ව. ඇත්තෙන්ම මේ ළමයින් අත දරුවන්ද කියලා හිතන්නට බැරි තරමට උස් මහත් වෙලා ඉන්න අය. කොටින්ම පාසලේ පළමු වසරේ ඉන්න ළමයෙක් කියන්නේ තනිවම අවිදින්න පුළුවන් කෙනෙක් වෙන්නම එපැයි. ඒ වුනාට පාසල් හරි මොන්ටිසෝරි එහෙමත් නැත්නම් පෙර පාසල් අසලින් බස් වලට ගොඩ වෙන බොහෝමයක් දෙමව්පියන් බස් රථ වලට ගොඩ වෙන්නේ පුංචි දරුවනුත් අරගෙනයි. ඒ කියන්නේ අත දරුවන් නෙවෙයි, හොඳට දුවලා පැනලා ඇවිදින්න පුළුවන් ළමයිනුත් කරේ තියා ගෙන.

සාමාන්‍යයෙන් අපේ ඈයෝ දරුවෙක් වඩාගෙන බස් රථයකට කවුරු හරි ගොඩ වුනොත්, ඒ කෙනා ගැහැණුද පිරිමිද කියලා ලේබල් එකක් නොබලාම ඉන්න තැනකින් නැගිටලා ඒ ආසනේ පිරිනමන එක සිරිතක් වෙලා නේ. ඉතින් මේ විදියට, හරි නම් සිද්ධ විය යුත්තේ කිරි බොන වයසේ අත දරුවන් වඩාගෙන රථයට නගින කෙනෙක් වෙනුවෙන් තමයි. ඒත් ඉතින් ඔය කියන පාසල් ළමුන් හරි පෙර පාසල් ළමුන් හරි කර පින්නාගෙන ගොඩ වෙන දෙමාපියන් ගැනත් අනුකම්පා සහගත සිතුවිල්ලෙන් බලන බොහෝ දෙනා (මාත් ඇතුළුව කැමැත්තෙන් හෝ අකමැත්තෙන් හෝ (කොන්දොස්තර මහතාගේ මැසිවිල්ලෙන් හෝ) ආසනයක් පිරිනමනවා.

ඒ උදවිය බස් රථයකට ගොඩ වෙන්නට පෙරාතුව මොන ආකාරයකින් ඉන්නවාද කියලා අපිට දකින්නට ලැබෙන්නේ නම් නෑ. මොකද බස් රථයට ගොඩ වෙන්නේ දරුවාත් කරේ තියාගෙන නිසා. ඒත් අවසානයට ඔවුන් බස් රියෙන් බැස ගියාට පස්සේ අර කරේ සිටි අත දරුවාත් දෙමාපියන් සමගම යහමින් අවිදන් යන බව නම් දකින්නට ලැබිලා ඇති මට වගේම ඔයාලටත්. බලාගෙන ගියාම අනුකම්පාවෙන් ආසනයක් පිරිනැමුවේ ඇයිද කියලාත් හිතෙනවා. වෙලාවකට හිතෙනවා ඇයි මෙහෙම රවටන්නේ කියලාත්. අනෙක් කිව යුතු කාරණය තමයි මේ දරුවන් එක්ක ඒ දරුවන්ගේ පොත් මලු පවා දෙමාපියන් එල්ලා ගෙන සිටීම. දරුවා කෙසේ වෙතත් එහෙම ඉන්නා දෙමාපියන් වෙනුවෙන් නම් ආසනයක් පිරිනමන එක පිණක් හැටියටත් දකින්නට පුළුවන්.

මෑතකදී මේ වගේ සිද්ධියක් මටත් අත් විඳින්නට සිද්ධ වුනා. කීවාක් වගේම අම්මා කෙනෙක් පළමු වසරේ පමණ පෙනෙන ළමයෙකුත් වඩාගෙනයි බසයට ගොඩ වුනේ. ඒත් එක හොඳකට තිබුනේ පොත් මල්ල තිබුණේ ළමයාගේ කරේමයි. ඒත් ඉතින් පොත් මල්ලේ හැටි දැක්කම ඒක උස්සන් ඉන්න ළමයා ගැනයි, ළමයව වඩන් හිටි අම්මා ගැනයි කණගාටුවකුත් ඇති වෙනවා. මොකද වැඩි බර අම්මාට නිසා.

ඇත්තෙන්ම මේ ලිපියෙන් කියන්නට හැදුවේ එහෙම කවුරු හරි බස් රථයකට ගොඩ වුනාම ආසනයක් දෙන්න එපා කියලා නම් නෙවෙයි. ඒත් දරුවන්ට කුඩා කාලයේ සිටම දැඩි සැප ලබා දෙන්නට දෙමාපියන් වෙහෙසිය යුතු නැති බවයි මගේ හැඟීම. සාමාන්‍ය වචනෙන් කියනවා නම් හුරතල් කිරීම නරකට හිටින්නත් පුළුවන් වෙන නිසා. ඒ නිසා දරුවන්ට තමාගේ වැඩ තනියම කර ගන්නට කුඩා කාලයේදීම හුරු පුරුදු කරොත් හොඳ අනාගතයකුත් දරුවාගෙන් බලාපොරොත්තු වෙන්නට පුළුවන් වේවි.

බොළඳ කාඩ්බෝඩ් යාළුවෝ

මේ කියන්න යන දේ ඔයාලත් අත් විඳලා ඇති සමහර විට. ඒත් මේ දේවල් ගණන් නොගෙන ඉන්න තරමටමයි වටින්නේ. නැත්නම් ඉතින් ලේ කෝප කර ගන්න වෙනව නොවැ. මාතෘකාවේ සඳහන් වෙන දේ දැක්කම මගේ ලිපිය පටන් ගන්නත් කලින්ම ඔයාලට එක එක විදියේ අදහස් මතු වේවි. ඒත් ඉතින් මේ දේ තරහක් නැතුව ලියන්න මම හිතුවේ අදාළ පුද්ගලයන්ට දැක බලා ගන්නයි, ඔයාලටත් මගේ මේ අත්දැකීම ගැන කියල දෙන්නයි.

කාඩ්බෝඩ් කෑලි ඉතින් ඕනෙම කෙනෙකුට හොයා ගන්න පුළුවන් නේ. ඉස්සර නම් පොඩි කාලෙදි අපි කාඩ්බෝඩ් වලින් සුපිරි වීරයන්ව ඇඳලා කපලා ඒවත් එක්ක සෙල්ලම් කරනවා. ඒ අපේ කාලේ. දැන් ඉතින් එහෙම නැහැනේ. දැන් කාලයේ අපිට මුණ ගැහෙන්නේ කාඩ්බෝඩ් නළු නිළියන්වනේ. ඔය වගේ නළු නිළියො හැරුනම ඉන්න තව පිරිසක් තමයි කාඩ්බෝඩ් යාළුවෝ. කාඩ්බෝඩ් වචනෙ ඉස්සරහට දාලා අන්තිමට නාම පදයක් එකතු කර ගත්තාම ඒ අදාල නාම පදෙන් හඳුන්වන දේ කාඩ්බෝඩ් එකකින් පවා කපා ගන්න පුළුවන් ගණයේ කියන අදහස නේ එන්නේ.

හරි හරි. ඒක අපි පැත්තකින් තියමුකෝ. දැන් අපි ලිපියේ මාතෘකාවට බහිමු. මේ ලියන දේට මේ මාසයේදී පැවැත්වෙන කොළඹ ජාත්‍යන්තර පොත් ප්‍රදර්ශනයත් වක්‍රාකාරයෙන් සම්බන්ධයි. මේක නොතිබුනා නම් ඉතින් හරි හමං විදියට මේ දේ ගැනත් මට දැන ගන්නට බැරි වෙනවා. මේ එක්තරා යාළුවෙක් ගැන දෙයක් වගේම එයා හැසිරුණේ මොන වගේ විදියකටද යන්න ගැනත් පොඩි ලිපියක්. නම කියන්න උවමනාවක් වෙන එකක් නෑ. මොකද නමට වඩා සිද්ධ වුනු දේ ගැනනේ මටත් ලියන්න ඕනේ. මේවා මතක් වෙද්දිත් මට හරි හිනා ඉතින්. මොනා කරන්නද?

මේ යාළුවා මගෙත් එක්ක හොඳ යාළුකමක් පවත්වපු කෙනෙක්. කොටින්ම කියනවා නම් මගේම පාසලේ එකම මිත්‍ර කැලේ හිටපු කෙනෙක්. කොහොම හරි යාළුකම නිසා හෝ මේ යාළුවා මේ වතාවෙදි පොත් ප්‍රදර්ශනය පළමු දවසේම බලන්න යන්න මට ආරාධනා කරා. නිකන්ම නෙවෙයි ඒක අනිවර්ය ආරාධනාවක්. හැබැයි ඒ ආරාධනාව මට ප්‍රතික්ෂේප කරන්න සිද්ධ වුනා. වෙන මුකුත් හින්දා නෙවෙයි, මම ඒ යාළුවාට කලින් වෙනත් හොඳම යාළුවෙක්ට ඒ දේටම පොරොන්දු වෙලා හිටි නිසා. ඕක කීවට පස්සේ ඒ යාළුවා කතා කරන එකත් නවත්තලා දැම්මා මාත් එක්ක.

ඉතින් ඔතනින් නැවතුන කතාබහ තවමත් ඒ විදියමයි කියලා තමයි කියන්න වෙන්නේ. කොයි තරම් උත්සාහ ගත්තත් කතාවට එකතු වෙන්න කිසිම ප්‍රතිඵලයක් ලැබුනේ නෑ. මොකද ඉතින් එයාගේ ආරාධනය පිළි නොගන්න ඕනෙම කෙනෙක්ව එයා එයාගෙ මිතුරන්ගෙන් ඈත් කරලා දානවා කියන එක ඒ කෙනාගේ ප්‍රතිපත්තියක් වෙන්න ඇති නේ. ඉතින් ඕක තමයි මට කියන්න ඕනේ වුනේ. කොච්චර එකට හිටියත් යාළුවෙක් වගේ, බොක්ක වෙනස් කියල තමයි අවසානයෙදි කියන්න තියෙන්නේ. ආරාධනාවක් පිළි නොගැනීම මිතුරු කම් නැති වෙන්න හේතුවක් නම්, අපිට යම් පුද්ගලයන්ගේ රූකඩ වගේ හැසිරෙන්නටත් සිද්ධ වේවි.

අන්න ඒ නිසයි මම කීවේ ඔය වගේ සුළු දෙයින් පවා යාළුකම් අමතක කරන මිතුරන් කාඩ්බෝඩ් සහ බොලඳ මිතුරන් කියලා. මගේ ලිපියේ මාතෘකාවටත් ඒකම යෙදුවේ ඔන්න ඔය දේ කියන්න ඕනෙ වුණු නිසා. හැබැ‍යි මේකෙන් ඔයාලට දෙන්න පණිවිඩයකුත් තියෙනවා.

කෙනෙක් සමග යම්කිසි වැඩකට නියම කර ගත්තු වෙලාවකම තවත් වැඩක් වෙන අයෙකු සමග කරන්නට පසුව නියම කර ගන්න එපා කියලයි මම කියන්නේ. මුලින් පොරොන්දුවක් දෙන්නේ හිඟන්නෙකුට නම්, පසුව පොරොන්දුවක් වෙන්නට යන්නේ රජතුමෙකුට නම් හිඟන්නාට දුන් පොරොන්දුව කඩ නොකරන්න වග බලා ගන්න. ඒක හොඳ පුරුද්දක්. මේ නිසා ජීවිතෙන් සමහර දේවල් ඈත් වුනත් ඒ ඈත් වීම ම අපිට ජීවිතේදී ලොකු පාඩමක් අවබෝධයක් ලබා දෙන්නට සමත් වෙනවා.

කට ඇරියොත් විනාසයි

උගත් නූගත් හැම දෙනාටම වැදගත් කාරණාවකුයි මේ කියන්න යන්නේ. හැමෝටම තියෙන අවයවයක් නේ කට කියන්නේ. හැබැයි මේ දේ ගොළු අයට නම් ගැලපෙන්නේ නෑ. මොකද ඉතින් එයාලට කතා කරන්න බැහැ නේ. ඒ වගේ විතරක් නෙවෙයි මෙන්න මෙහෙම කතාවකුත් තියෙනවනෙ, කට හින්දයි මාළුවත් නහින්නෙ කියලා. අන්න ඒ නිසා ඒ දේ අපි හැම වෙලේම මතක තියා ගන්නට ඕනේ කොහේ කොහොම කොයි වේලාවක හිටියත්.

අපි අදහස් හුවමාරු කර ගන්න ප්‍රධානතම අවයවය තමයි කට කියන්නේ. මුඛය කියල කියන්නෙත් ඕකම තමයි. කටක් තිබ්බට දිවක් නැත්නම් හරි දිව කොට නම් හරි අදහස් හුවමාරු කර ගන්න වෙන්නේ බාගෙට. ඒත් කතා බහ කරන්නට පුළුවන් අය ගැනයි මේ දේ කියන්න හදන්නේ.

අපි ඇඳුමින් පැලඳුමින් සැරසුනාම සමහර වෙලාවට කලින් දැකලා තියෙන පුද්ගලයාට හාත්පසින්ම වෙනස් ආකාරයක පුද්ගලයෙකුයි දකින්නට ලැබෙන්නේ. බොහෝ වෙලාවට හොඳ ඇඳුම් ආයිත්තම් ඇඳ ගත්තාම වැදගතෙක්ගේ සේයාරුව තමයි අපි ඉස්සරහා පෙනෙන්නට තියෙන්නේ. ඒ කොහොම වුනත් මේ පිට කවරෙකින් ආවරණය වුනු හැමදෙනා සතුවම හොඳ ගුණ ධර්ම තියෙනවාය කියලා නිෂ්චිත නිගමනයකට ඒ පිට ආවරණය දැකීමෙන් එළඹෙන්නට අමාරුයි නේ. ඒත් අද සමාජයේ බොහෝමයක් දෙනා කෙනෙකුගේ තත්ත්වය මනින්නට යොදා ගන්න එක නිර්ණායකයක් විදියටයි ඇඳුම් පැලඳුම් භාවිතයට ගන්නේ.

හැබැයි මේ වැදගත්කම හරි උසස් ගුණ දහමින් පිරි චරිතයේ චරිත ඝාතණය වීම හෝ නොවීම පැවතෙන්නේ ඒ අදාළ පුද්ගලයා කතා කිරීම හෝ නොකිරීම මත හෝ පාලනයකින් යුතුව කතා කිරීම මත කියලයි මම හිතන්නේ. ගොඩක් දෙනා කතා කරන්න ගත්තාම ඉන්නේ කොතනද කරන්නේ මොනවාද කියන දේ අමතක වෙනවනේ. අන්න ඒ නිසා තමන් කතා කරන්න ගැනීමම තමන්ගේ චරිත ලක්ෂණ පිළිබිඹු කරන නිර්ණායකයක් වෙනවා. තමන්ගේ ගුණ ධර්ම එහෙම පිළිබිඹු වීම එක පැත්තක් විතරයි. ඒත් එක්කම ලෝකයට දැක දැන ගන්නට ලැබෙන තවත් දෙයක් තමයි තමන්ගේ පවුල් පසුබිම වගේම ගුණ ධර්ම වල පිරිහීම හෝ දියුණුව ගැන.

මෙහෙම කීවාම කෙනෙක්ට හිතෙන්නට පුළුවන් නිහඬ පුද්ගලයින් ඉතාමත් ගුණවන්ත බවත්, මුඛරි ඒ කියන්නේ නිතර කතා බහ කරන අය ගුණ දහම් පිරිහුණු අය බවත් මම අදහස් කරාය කියලා. මම එහෙම කියන්නේ නෑ. ඒත් මේ දේ හැමෝටම එකම විදියට බලපාන්නේ නෑ. මේ දේ බලපාන්නේ යම් පිරිසකට විතරයි කියලාත් මතක තියා ගන්නට ඕනේ. නිතර කතා කරන ඒත් ගුණ දහම් උපරිමයෙන්ම පවතින අයත් ඕනේ තරම් ඉන්නවා. අපිට ජීවිතේදි එහෙම අය ඇති තරම් මුණ ගැහිලාත් තියෙනවා. මම මේ කියන්නට උත්සාහ ගන්නේ ඇඳුමින් පැළඳුමින් ලස්සනට සැරසිලා කිසිම බයක් සැකක් නැතිව කටට එන පලියට අසභ්‍ය එහෙමත් නැතිනම් පරුෂ වචනින් හරි කතා කරන උදවිය ගැන. ඒ විතරක්ම නෙවෙයි, මේවා නොකීවත් ඒ ඒ පුද්ගලයා යම් යම් දේ ගැන හිතන පතන ආකාරය ගැනත් කතාවෙන් දකින්නට පුළුවන් කම ලැබෙනවා.

කෙනෙක් යම් දෙයක් ගැන කොයි තරම් පුළුල් ආකාරයට බලනවාද, එහෙමත් නැතිනම් කොයි තරම් පටු විදියට දකිනවාද කියන දේත් කතාවෙන් තේරුම් ගන්නට පුළුවන්. ඒත් මේ වගේ දේවල් සාපේක්ෂ නිගමන විදියට තමයි හිතන්නට සිද්ධ වෙන්නේ. ඒකට හේතුව අපි හිතන පතන විදියට සාපේක්ෂව ඊට මොන තරම් ප්‍රතිශතයකින් අදාල පුද්ගලයාගේ ආකල්ප ගැලපෙනවාද නැත්ද යන්න වග අපි තීරණය කරන දෙයක් නිසා.

කොහොම හරි මේ ලිපියෙන් කියන්නට උත්සාහ කලේ නිතර සමාජයේ දකින්නට ලැබෙන දෙයක් ගැනයි. බාහිර පෙනුමින් ගුණ යහපත් කම් මනිද්දී කට කොයි තරම් දුරකට කෙනෙක්ගේ ගුණ ධර්ම රකිනවාද, විනාශ කරනවාද කියන එක ගැනයි. ඔයාලට මේකෙන් හිතන්නට යමක් ඉතුරු කලා වගේම හදා ගන්නට යමක් ගැනත් මතක් කරලා දුන්නා කියන්න පුළුවනි.

පෙරේතයෙක් කරේ එල්ලා ගන්න

දේවාශිර්වාදය ලබන්න මේ ලෝකේ කවුරුන්ද අකමැති. බෞද්ධ හෝ වේවා අබෞද්ධ හෝ වේවා ඕනෑම කෙනෙක් දෙවියන් දකින්නට වගේම දෙවියන්ගෙන් සැප සම්පත් බලාපොරොත්තු වෙන්නත්, දෙවියන්ගෙන් ආශිර්වාද ලබාගෙන අතුරු ආන්තරා වලින් ගැලවී සිටින්නටත් බෙහෙවින් කැමැත්තක් දක්වනවා. මේ ඉතින් අද ඊයේ ඉඳලා පැවතගෙන එන දෙයක් නෙවෙයි. මේ පුරුදු ඈත අතීතයේ ඉඳන්ම පැවතෙන විශ්වාසයන්.

ගෙදර බුදු පහන පත්තු නොවුනත් මිදුලේ දෙවියන්ට පහන් පත්තු කරන්නට අපේ මිනිසුන් බෝ විට උත්සුක වෙනවා. මොකද බුදු සරණට වඩා දෙවි පිහිට ගැන බෙහෙවින් ලොකු විශ්වාසයක් පවතින නිසාවෙන්. මේ දේවල් වැඩිපුරම කරන්නේ අපේම මෝඩ බෞද්ධ ජනතාව තමයි. මෝඩ නමින් හැඳින්වූවාට තරහ ගන්නට අවශ්‍ය නෑ. මොකද මෝඩ කියා කීමත් ඔවුනට කරන සුදුසු ආමන්ත්‍රණයක් නොවෙන නිසා. මෝඩ කියන වචනය පැහැදිලි කරන්නට පුළුවන් ඊටත් වඩා වචනයක් තියෙනවා නම් ඒ වචනය එවැන්නන් තවත් හොඳින් හඳුන්වන්නට සුදුසු බවින් යුක්ත බව කියන්නට ඕනේ.

මේ ලිපිය පටන් ගන්නට මත්තෙන් කියන්නට දෙයක් ඉතුරු වෙලා තියෙනවා. ඒ, මේවා කරන අය ඒ දේ තම කැමැත්ත පරිදි ඉදිරියටම කරගෙන යන ලෙසත්, නොකරන අය නොකර සිටින ලෙසත් වගේම, කරන අයගෙන් සීමාසහිත පිරිසකට හරි බුද්ධියක් සහ සිතීමේ හැකියාවක් තියෙනවා නම් ඒ වැරදි පුරුදු වලින් මිදී නිවැරදි ක්‍රමයන් අනුගමනය කරාවි යන සිතුවිල්ලෙන්.

අපි දෙවියන්ට පුද පූජා පවත්වන්නට නිවස තුලදී හෝ නිවසින් පිටතදී සකස් කර ඇති පහන් පැල ගැන හැමෝම දන්නවා ඇති කියලා හිතනවා. බලි තොවිල් ආදියට ගොක් කොළ වලින් සැරසිලි කරලා හදන පහන් පැලක් නොවුනට ලීයෙන් සකස් කර ගත්තු පෙට්ටියක දේව රූප තියලා තවත් ලීයක ආධාරයෙන් පොළොවේ සිටුවා ගත්තාම ඔය දේට ගෙදර තියෙන පහන් පැල කියන්න පුළුවනි. ඇත්තෙන්ම මේ පහන් පැලේ පත්තු කරන පහන් නිසා දෙවියන්ගේ බැල්ම අපිට ලැබෙනවද? නැත්නම් අපිට දෙවියන්ගෙන් සැප සම්පත් ඉල්ලලා ඒ පහනේ බලෙන් වාසි, ලාභ, ප්‍රයෝජන ලබන්නට පුළුවන්ද? මේකට උත්තරේ සමහරු දන්නේ නැතුව ඇති.

මම කලින් වතාවකදී පල කරපු ලිපියකදි කීවා දේවාශිර්වාදය ලබන්නේ කොහොමද කියලා. හැබැයි ඒ මේ වගේ පෙට්ටියක් තුල පහනක් දල්වලා නම් නෙවෙයි. ඒ තෙරුවන් සරණ ගිහින් දෙවියන්ට පින් අනුමෝදන් කිරීමෙන් දෙවියන් හා ඇති කර ගන්නා සුහදතාවකින්. ඒ සුහදතාව තමන්ගේ පිරිසිදු කම මත වගේම සිල්වත් කම මත රඳා පවතින දෙයක්.

ඇත්තෙන්ම මේ පහනේ බලයෙන් අපිට ආශිර්වාද කරන්නේ දෙවියන් නම් නෙවෙයි. මේ පහනක් දැල්වීම අපි විහින් අමාරුවේ වැටීමක් හා සමානයි. ඒකට හේතුවක් තියෙනවා. මේ වගේ පහන් පත්තු කරලා දෙවියන්ට වඳින ගාථා කීමෙන් ඊට ආකර්ශනය වන්නේ පාපතර අමනුශ්‍ය කොට්ඨාශ වීම. ඒ බව දැන ගන්නට ලැබෙන්නේ එක දිනක් හරි පහන දැල්වීමට නොහැකි වූ විටදීයි. මේ වගේ සිද්ධීන් අපට සමාජයෙන් අහන්නට ලැබිලා තියෙනවා. දෙවියන් කියන්නේත් අමනුශ්‍ය කොට්ඨාශයක් නිසා මෙහිදී පාපතර අමනුශ්‍ය කොට්ඨාශයක් කියලා හැඳින්වූයේ ප්‍රේතයන් වැනි අදෘශ්‍යමාන බලවේගයන්.

ඉතින් මේ පහන් පැල් වලට මේ වගේ අය අරක් ගන්නවා. ඒ වගේම තමන් වෙනුවෙන් පුද සත්කාර මිනිසුන්ගෙන් බලාපොරොත්තු වෙනවා. මෙහෙම එක දවසක් හරි කරන්නට බැරි වීමෙන් සිද්ධ වෙන්නේ අමුතුම ආකාරයේ සංසිද්ධීන් වලට මුහුණ දෙන්න. දන්නා තරමින් නිදා සිටින විට උන් තැනින් පහලට ඇද බිමට දැමීම වගේ කාරණා හරිම සුලභ සිදුවීම්. නරක හීන පෙනීම, නිතර පෙරේත ගඳ ලෙසින් හඳුන්වන දුගඳක් ඇති වීම වගේ බොහෝ අකරතැබ්බ වලට මුහුණ දෙන්නට වෙනවා. හරියට අහක යන යකෙක් පිටේ බැඳ ගත්තා වගේ දෙයක් මේක.

කණගාටුවට හේතුව නම් ඊට වඩා උතුම් දේව සංකල්පයක් බුදු දහමේ සඳහන්ව තිබියදී මේ වගේ අමනුස්සයන් පසුපස යන්නට බෞද්ධයන් පුරුදු වී සිටීමයි. තවමත් මේ දේවල් පුරුද්දක් වශයෙන් කරන අය සමාජයේ නැතුවාම නොවෙයි. ඒත් දැන් ඉස්සරට වඩා මේ දේවල් කිරීමේ ප්‍රවනතාව අඩු වෙලා ගිහින්. ඉතින් කල්පනා කරන්නට දෙයක් ඉතුරු වෙන්නේ මෙන්න මේ හේතු කාරණා නිසාවෙන්. අපි බුදුන් දෙසූ ධර්මය නිවැරදිව පිළිපැදලා සැප සම්පත් වැඩි කර ගන්නවාද, නැත්නම් අහක යන පෙරේතයෙක් කරේ එල්ල ගන්නවද කියලා.

බැරි වූ කළ දෙස් තියන්න

විභාග. විභාග කියන්නේ අපි හැමෝම කරලා තියෙන දෙයක්. මම මේ විභාග ගැන කියවෙන චිත්‍රපටයක් ගැනත් කලින් ලිපියක් පල කරා. මේකත් විභාග වලින් ඉදිරියට යාම, නොයාම සම්බන්ධ ලිපියක්. නමුත් විභාග ගැනම නෙවෙයි සඳහන් කරන්නට යන්නේ.

අපිට අපේ අධ්‍යාපනික වැඩ කටයුතු ඉදිරියට කරගෙන යන්නට විභාග සමත් වීම වැදගත් වෙනවා. මොකද යම් කිසි මට්ටමකින් එහාට යන්නට තමන් සුදුසුද කියලා බලන ඇගයීමකුයි විභාගයක් කියන්නේ. ඒ ඇගයීම සමත් වුනොත් හරි අවශ්‍ය ලකුණු මට්ටම සම්පූර්ණ කර ගැනීමෙන් හරි අපිට ඒ අදාළ මට්ටමට එළඹෙන්නට පුළුවන් කම ලැබෙනවා. මේක සාමාන්‍ය පැහැදිලි කිරීමක්.

මේ කියන්න යන සිද්ධිය මට සිද්ධ වුනු දෙයක් නම් නෙවෙයි. ඒත් මගේ යාළුවෙක් මට කියපු දෙයක්. මම විශ්ව විද්‍යාලයකට ඇතුලත් වුනු ශිෂ්‍යයෙක් නම් නෙවෙයි. ඒ බව මම කලින් වතාවකදිත් සඳහන් කරලා ඇති. නමුත් බාහිර උපාධි පාඨමාලාවක් ඔස්සේ තොරතුරු තාක්ෂණ විශයයේ වැඩිදුර ඉගෙනීම් කටයුතු සිදු කරන්නට අවස්ථාවක් උදා වුනා. මම මේ කියන යාළුවා උසස් පෙළ දෙවෙනි වතාවෙදි සමත් වෙලා කොළඹ විශ්ව විද්‍යාලයට ඇතුලත් වුනු අයෙක්.

ඉතින් ඔහුගේ නියමිත ඉගෙනුම් කාලය අවසාන භාගයකට පැමිණිලාද කියලා නම් මම කියන්නට දන්නේ නෑ. ඒත් කියන්න ඕනේ කාරණයක් තමයි එම උපාධියේ විශේෂ උපාධිය කරන්නට ඔහුට වරම් ලැබිලා නැති බව. ඒ බව ඔහු මා සමග පැවසුවේ දැඩි කේන්තියකින් සහ එය ලබා නොදුන් යම් පුද්ගලයෙකුට ශාප කරමින් සහ ඔහුගේ දෙමාපියන් අති උත්තම පුරුශයෙන් වන්දනා කරමින්. ඒ කොහොමද යන්න ගැනත් මම කලින් ලිපියක් පල කරලා තියෙනවා.

ඔහු පැවසූ අන්දමට එම පුද්ගලයා හෝ ආචාර්‍යවරයා සිටිනා අංශය වෙනුවෙන් වැඩ නොකිරීම නිසාවෙන් ඔහුට විශේෂ උපාධියක් දක්වා යන්නට අවස්ථාවක් උදා නොවීම ඔහු විසින්ම උපකල්පනය කර ගත්තක්. ඒ උපකල්පනය මත රැඳිලා ඔහු එම පුද්ගලයා හට පෙර කියූ පරිද්දෙන් වන්දනා මාන, පුද පූජා පැවැත්වූයේ පුපුරලා ගියපු ගිනි කන්දක් වගෙයි.

ඒ ඔහු උපකල්පනය කර ගත්තක් විනා ඇත්තක් නොවෙන්නට පුළුවන්. තමන්ගේ දක්ෂතාවය මත හැරුනු කොට කෙනෙක් යම් අයෙකුට හෝ යම් අංශයකට කරන උදව් පදව් මත උපාධියකින් ඉදිරියට යෑම තරම් නිශ්ඵල දෙයක් තවත් නෑ. අද කාලයේ කිසිම වැදගැම්මකට නැති මිනිසුන්ට පවා ආචාර්‍ය උපාධි පිරි නමා තිබුනත් ඒවායේ නියම ස්වරූපය අපි හැමෝම අඳුරනවා. සමහර විට මම මේ කියූ මිතුරා මේ තාක් කලක් උපාධිය සම්පූර්ණ කර ගන්නට ඔහු සතු පන්දම් ඇල්ලීමේ හැකියාව බෙහෙවින් බලපාන්නටත් ඇති. එවැනි පන්දමක් අල්ලන්නට සිදුවූ නොහැකියාව නිසාවෙන් අද ඔහු ඒ ඒ පුද්ගලයන් හට බැන වදින්නේ තමාට අල්ලන්නට බැරි වුනු පන්දම කෙසේ වෙතත්, අසාධාරණය ගැන කියාපාමින්.

ඇත්තෙන්ම තමන්ගේ දක්ෂතාවය රඳා පැවතිය යුත්තේ තමන් අල්ලන පන්දමේ එළියෙන් නොවෙයි. තමන්ට දක්ෂතාවක් තියෙනවා නම් ඒ දක්ෂතාවෙන් ඉහළට යන ඕනෑම කෙනෙකුට කිසිම දිනකදී වැරදෙන්නේ නම් නෑ. මොකද කට පාඩමින් ඉදිරියට යන කෙනෙකුට වඩා බුද්ධියෙන් හිතා මතා තීරණ ගන්නා උදවිය සමාජයේ ගොඩක් ඉදිරියෙන් ඉන්නා නිසාවෙන්.

අපි අතර ඉන්නා සමහර පුද්ගලයන් හඳුනා ගන්නට මට නම් මේක හොඳ උදාහරණයක් වුනා. තමන්, අනිත් ශිෂ්‍යයන්ට නොලැබෙන සරසවි වරම් ලබා උපාධිය සම්පූර්ණ කර ගැනීම පිළිබඳව සතුටු වීම පැත්තක ලා නොලැබුනු විශේෂ උපාධි අවස්ථාව ගැන දුක් වීමට ඒ ඒ පුද්ගලයාගේ සමාජ, පවුල් පසුබිම සහ දෙමාපිය බලපෑමත් සමහර විටෙක බලපාන්නට පුළුවනි.

හිතන්නට පැති බොහෝමයක් තියෙනවා. ඒත් අපි අපේ ජීවිතයේදී ලැබිලා තියෙන දේවල් ගැන සතුටු වෙලා නොලැබුන දේවල් වලට දෙස් දෙවොල් නොතියා ඉන්නට පුරුදු වෙනවා නම් තමයි වඩාත් හොඳ.

දිවෙන් නස්තාර් වීම

බියර්. බියර් බීම ගැන මගේ මිතුරෙක් පල කරපු ලිපියකට මම පල කරපු අදහසක් මේවිදියට ලිපියක් විදියට එළි දක්වන හිතුවා වැඩි විස්තරත් සහිතව. කියවන අය තරහක් මරහක් ඇති කර ගන්න වුවමනා නෑ. මොකද මේ දේවල් හරිම සාමාන්‍ය වෙලා තියෙන නිසා මගේ ලිපියකින් ලෝකය කනපිට පෙරලෙන්නේ නැති නිසා.

මාත් බීල නැතුවම නෙවෙයි. ඒත් චුට්ටක්. හැබැයි ඒ බීවේ මොනාද කියලා කියන්න නම් දන්නේ නෑ. සමහර විට විස්කි වෙන්නත් ඇති. නිකන් රස බලන්න දිවේ ගා ගත්තා විතරයි පොඩි කාලේ. ඒ කාලයේ මම ගොඩක් ප්‍රියතාවෙකින් බීවේ වයින් විතරයි. ඒත් මිදි වයින්. නමුත් කාලයාගේ ඇවෑමෙන් ඒ දේත් දැන් බොන්නේ නෑ. නමුත් මම නම් දන්නේ නෑ ඒවායේ කොපමණ ප්‍රමාණයක් ඇල්කොහොල් තියෙනවාද කියලා. බියර් මීට වඩා වැඩි ඇල්කොහොල් ප්‍රමුඛතාවක් සහිත පානයක්. ඒක ඉතින් හැමෝම දන්නවා ඇතිනේ.

ඒත් අද කාලේ කොල්ලො ඕවා බීලා නටන පිස්සු වැඩ, විකාර, නැතිවන ලැජ්ජ බය දිහා දැක්කම ඕවට පුරුදු නොවී හිටපු එක කොච්චර ලොකු දෙයක්ද කියලා හිතෙනවා. කෝම නමුත් සමහරු බියර් වලට ඇබ්බැහි නොවුනට පාටියකදි හරි වීදුරුවක් තොල ගාන බව නම් දන්නවා. ඒත් ඒවායේ වරදක් පෙන්නල දුන්නත් වැඩක් නෑ. මොකද ඕවායෙන් ජීවිතේ නැති නොවෙන නිසා. ඒත් බිව්වම ශරීරයේ ක්ෂය වීමක් නම් අනිවාර්යෙන්ම තියෙනව. මොකද ඇල්කොහොල් අඩංගු නිසා.

කැමති අය බීපුදෙන්. නොබොන අය නොබීපුදෙන්. ඒත් නොබොන අයට බලෙන් පොවන්න යන්න එපා. මොකද එයාලා නොබොන්නේ ජීවිතේට ප්‍රිය කරන නිසා. බොන අය බොන්නේත් ජීවිතේට ප්‍රිය කරන නිසා. ඒත් ජීවිතේ දිහා ඒ ඒ අය බලන කෝණය එකිනෙකට වෙනස්. මේවට අපේ තරුණ තරුණියො හුරු පුරුදු වෙන්නේ මිතුරු ආශ්‍රයන් නිසා. බෝඩිම් ආශ්‍රිතව, විනෝද චාරිකා වලදීත්, මඟුල් ගෙවල්, මළ ගෙවල් වලදීත් නැතුවම බැරි දෙයක් විදියට ඇල්කොහොල් සහිත පාන ප්‍රචලිත වෙලා ගිහින්. හැමෝම මතට තිත තියන්න උත්සාහ ගන්නේත් ඒ නිසාම වෙන්නත් ඇති.

කොල්ලෙක් වුනාම බියර් එකක්වත් බීලා නැත්නම් ඌ නපුංසකයෙක් ගාණට වැටෙන රටක් මේක. රට විතරක් නෙවෙයි ලෝකෙම එහෙමයි හිතන්නේ. ඒත් ඒ දේවල් තම තම නැණ පමණ අනුව තම තමන්ගේ වාසිය, පෞද්ගලික හා තාවකාලික තෘප්තිය උදෙසා සිතා මතා ගත් දේවල් මිසක් ලෝක නීතියක් නෙවෙයි. මහා විශාල ධනස්කන්ධයක් පවුල් මට්ටමින් මේ දේවල් වලට යොදවද්දී ඉතින් දෙවියන්ගේම පිහිට නොපතා කොහොමද?

බේබදු කම පටන් ගන්නේ ඔය වගේ මූලික අඩිතාලමකින්. ඉස්සෙල්ලම බියර් බොනවා. යාළුවෝ විස්කි බොද්දි ඒකටත් හුරු වෙනවා. මොකද තිත්ත කට ගාලා හොඳට දිව හුරු වෙලා තියෙන හින්දා. ඊට පස්සේ ඉතින් මීලඟ පියවර විදියට පිළිවෙලින් අරක්කු, ගල් අරක්කු, වොඩ්කා, බ්ලැක් ඩැනියල් වගේ නා නා ප්‍රකාර ජාති මුළු සේසතම විකුණලා හරි අරන් බොන්න හුරු වෙනවා. ඉතින් සල්ලි බාගේ නැති වෙද්දි ණයටත් බොන්න ගන්නවා. පවුලක පරිහානිය වෙන්න පටන් ගන්නේ මෙන්න මේ විදියට.

තමන්ට ස්වයං පාලනයක් තියෙනවා නම් බියර් එකක් කලාතුරකින් බීවට වරදක් නෑ කියන්න පුළුවන්. ඒත් ඒක සාධාරනීකරණය කරන්න පෙළඹෙන්නේ නම් නෑ මම. හැබැයි අර කීවත් වගේ දොස්තර කෙනෙක් අරක්කු වීදුරුවක් ලෙඩෙකුට දවසකට බොන්න කියලා සීමාවක් පැනෙව්වාම බැරල් එකක් තරමේ වීදුරුවක් බොන එක නෙවෙයි ස්වයං පාලනය කියන්නේ. ඒ ඉතින් තම තමන් තමන්ගේ වාසියට පනව ගන්න සීමාවල්.

කොහොමින් කොහොම හරි මේ දේ කොච්චර සුළු දෙයක් වුනත් මිනිහෙක් වුනාම කාගේවත් අඟිල්ල තමන් දිහාට දික් නොවෙන ජීවිතයක් ගත කරනවා නම් තමයි වඩා හොඳ. බීමත් කම හෝ වේවා වෙන ඕනෑම දුරාචාරයක් වුනත් මේ දේ සාධාරණයි. මේ ලිපියට කී දෙනෙක් නම් බොන්න එපා කීව කියලා ඒකට විරුද්ධව අනම් මනම් කියලා අදහස් පල කරාවිද කියලා කියන්න නම් දන්නේ නෑ. මම මේ කිසි දුරාචාරයක් කරන්නට එපා කියන්නේ නෑ. මොකද මේ ලිපිය කියවන්න තරම් බුද්ධි මට්ටමක් ඇති ඈයො විතරක් මේ ලිපි කියවනවා ඇති කියලා මම හිතනවා. බුද්ධියෙන් හිතලා ඔයාලම තීරණයක් ගන්න. මොකද එක මිනිස් ජීවිතයක් හරි වටින නිසා.

පනින රිලවුන්ට ඉනිමං නොබඳිමු

මූලධර්මවාදය මුල් පුරුක හා මූලාශ්‍රය කර ගත්තු විවිධාකාරයේ සමාගම්, ආයතන සහ ආගමික සංවිධාන බෞද්ධයන් කෙරෙහි දැඩි උනන්දුවකින් පහු වෙනවා. ඊට හේතුව අද කාලයේදී විඩේශයන්ගේ පවා උදවිය බෙහෙවින් බුදු දහමට නැඹුරු වීමට පටන් අරගෙන සිටින නිසා. ආගමේ වෙනසක් සිදු කරන්නේ නැතිව හෝ ඔවුන් කායික සහ මානසික සුවයක් ලැබීමට බුදුද් දහමට නැඹුරු වීම අපට යම් තාක් දුරකට සතුටු වීමට හැකි කාරණයක්. ඒත් ඒ දේ එසේ වුනත් එය මූලධර්මවාදයක් නම් නොවන බවත් අප සිහියට නගා ගත යුතුයි. මන්දයත් අපේ බුදු දහම ධර්මයක් සහ දර්ශනයක් මිසක ආගමක් නොවන විවෘත, මුළු විශ්වයටම විෂය වෙන දෙයක් නිසාවෙන්.

කෙනෙක්ට ප්‍රශ්නයක් ඉදිරිපත් කරන්නට පුළුවන් ලාභ ප්‍රයෝජන තකා බුදු දහමින් වෙනත් ආගමකට පරිවර්තනය වෙනවා නම් ඒ වගේ අය බුදු දහම අත අරින එක වඩාත් හොඳයි කියලා. ඒත් ඒක අපිට එහෙම්මම ලේසියෙන් අමතක කරලා දමන්නට හැකියාවක් නැහැ. බුදු දහම රැකෙන්නේ එය අනුගමනය කරනා පිරිසක් ඇති විට මිසක් හිස් තිබූ පමණින් නෙවෙයි. බුදු දහම ලෝකයේ ආරක්ෂා වෙලා තියෙන එකම රට මේ ලංකාව විතරමයි. ලෝකයේ ජනතාවගෙන් බෞද්ධයින් වැඩි ප්‍රමාණයක් සිටින්නේත් මේ රටේ බව කාටත් පැහැදිලියි. වෙනත් රටවලත් බෞද්ධයින් වැඩි ප්‍රමාණයක් සිටින්නට පුළුවන් නමුත් පිවිතුරු බුදු දහම නැති නම් ථේරවාදී බුදු දහම තවමත් මැනවින් ආරක්ෂා වෙලා තියෙන්නේ මේ රටේ පමණක් කියායි මගේ දැක්ම නම්.

වෙනත් ආගමකට බුදු දහම අත හැරලා කෙනෙකු පරිවර්තනය වීමට දක්වන එකඟතාව හෝ නැති කම කෙසේ වෙතත් බලෙන් වෙනත් ආගමකට හරවන්නට කරන තැතෙන් හැරෙන අය ගැන නම් කතා කරලා වැඩක් නෑ තමයි. ඒත් අපි උත්සාහ කළ යුත්තේ බෞද්ධයින්ව දැනුවත් කිරීමයි. මිල මුදල් වලට කෑදරව වෙනත් ආගමකට යාමට ඉඩක් නැති වෙන පරිද්දෙන් අපේ බෞද්ධයන් මනා ලෙස දැනුවත් විය යුතුයි. මේ ධර්මයේ වැදගත්කම, වටිනාකම, ලැබිය හැකි සැප සම්පත් මොනවාද යන්න පිළිබඳව ආදියත් ඒ දැනුවත් කිරීම් වලට අදාළයි. අද අපේ රටේ බොහෝමයක් දෙනා බුදු දහම ගැන හරිම පටු විදියට හිතාගෙන ඉන්නේ. මොකද සැප ලබන්න බාධා වෙන ධර්මයක් විදියට බුදු දහම ගැන වැරදි අවබෝධයක් තබා ගෙන ඉන්න නිසා. ඒත් මෙච්චර බණ කියන, බණ අහන, පන්සල් බොහෝමයක් එහෙම තියෙන රටේ බෞද්ධ ජනතාව තවමත් ආශාවන් පස්සේ පිස්සුවෙන් වගේ දුවනවා. ඒක නැති කරන්න නම් තම තමන් වගේම දේශකයන්ගේත් උනන්දුව කැපවීම අවශ්‍යයි.

අද කාලයේ ධර්ම දේශනා වලට එක්කෝ ජාතක කතාවක් හරි කියලා අත සෝදා ගන්න ධර්ම දේශකයන් පිරිසකුයි සිටින්නේ. ඔවුනට එකහෙළා වරදක් පටවනවා නම් නෙවෙයි. ඒත් මිනිසුන්ගේ ආකල්පමය වෙනසක් ඇති කරන්නට ධර්ම දේශනාවක් කොයි තරමේ බලපෑමක් ඇති කරනවාද නැද්ද යන වග නම් සැක සහිතයි. අද අපේ මිනිස්සු බොහෝමයක් කැමති ළාමක බණ අසන්නටයි.අභිධර්මයෙන් දේශනා වෙන ධර්ම දේශනයකට ඌණ පූර්ණ සපයන්නේ "අද බණ හරි නෑ නේද? මුකුත් තේරුනේ නෑ. ඒ හාමුදුරුවන්ගෙ බණ එච්චර හරි නෑ නේද?" ලෙසින්. මේ වගේ කියමන් ඕනේ තරම් අපේ කන් වලට වැටිලා ඇති. මේක අපේ වගේම ඒ ඒ ධර්ම දේශකයානන් වහන්සේලාගේත් වැරදි ඉස්මතු කිරීමක්.

මේ තත්ත්වයෙන් මිදිලා හැමෝගෙම ලේ මස් ඇට නහර වලට කවදින විදියට ධර්ම දේශනා කළ බොහෝමයක් යතිවරුන් අද අප අතර නෑ. එක් අයෙක් තමයි සෝම හාමුදුරුවෝ. උන්වහන්සේ ධර්මයෙන් ජීවිතයත්, තමන්ගේ ජාතියත් රැක ගන්නා ආකාරය හොඳින් දේශනා කරලා තියෙනවා. බුදු දහම රැක ගැනීමේ මූලිකාංගය වෙන පන්සිල් රැකීමෙන් පටන් අරගෙන උන්වහන්සේට අපේ රටේ බෞද්ධයින්ගේ ආකල්පමය වෙනසක් ඇති කරන්නට හැකි වූ අන්දම ගැන අපිට උන්වහන්සේ අපවත් වෙන තුරුම තේරුනේ නැහැ.

මේ දේවල් අපි සිහියට ගත යුතුයි. පන්සල් වලත් අද පවතින්නේ ව්‍යාපාර හරහා මුදක් ගරා ගැනීමක්. හොඳම උදාහරණය දේවලය. ඉතින් මෙන්න මේ කරුණු ගැන අපි සැලකිලිමත් වෙන්න ඕනේ. නැත්නම් දන්නේම නැතිව තම තමන් විතරක් මේ රටේ බෞද්ධයින් විදියට ඉතිරි වෙන්නත් බැරි නෑ.